Zwiększenie wytrzymałości

Zwiększenie wytrzymałości i mrozoodporności wyrobów można uzyskać przez wprowadzenie drobno mielonych dodatków, które regulują jednocześnie zwięzłość i skurczliwość (wypałki pirytowe, stłuczka szklana, żużel), jak również fosforanów sodowych, fosforanów wapniowych i niektórych odpadów przemysłów chemicznych. Dość często wprowadza się dodatki kombinowane, np. do cegły lekkiej - 10-15% trocin i 10-15% żużla (program uprawnienia budowlane na komputer).

Osłabienie i usunięcie wykwitów, które powstały wskutek wystąpienia rozpuszczalnych soli na powierzchni wyrobów (głównie siarczanów sodu i magnezu), osiąga się wprowadzając do gliny, zawierającej siarczany, węglan barowy. Należy pamiętać, że wprowadzanie dodatków wypalających się i materiału schudzającego, jak również wytwarzanie cegły dziurawki, cegły szczelinowej i pustaków zmniejsza odpowiednio zużycie gliny (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wybór lokalizacji zakładu i rodzaju paliwa przemysłowego. Plac pod zakład i kopalnię odkrywkową powinien być lekko pochylony w stronę zakładu w celu ułatwienia transportu gliny. Zakładu nie wolno lokalizować w kotlinie. Najstosowniej jest eksploatować części złoża położone najbliżej zakładu, w których wzajemny stosunek warstw jest stały, ponieważ zapewnia to jednorodność zestawu i stalą pracę zakładu. Pomija się te części złoża, które mają wyklinowujące się warstwy gliny; nadkład przerzuca się do wyeksploatowanych wyrobisk złoża (uprawnienia budowlane).

Technologiczna wilgotność masy powinna wynosić 20-24%; wilgotność pokładowa gliny waha się w granicach od 16 do 34%. Dlatego też w przypadku zwiększonej wilgotności pokładowej glin (jak np. w przyniewskich sypkich iłach warwowych) należy wprowadzić do nich dodatki osuszające - bardziej suchą glinę, specjalnie podsuszoną glinę miejscową, mielony złom suszarniezy.

Zapotrzebowanie cegielni

Do wypalania cegły używa się różnego rodzaju paliwa: mazutu, węgla, gazu, łupków, torfu, odpadów drewna, trzciny, słomy, łupin słonecznikowych. Bardzo celowo jest wykorzystywanie leszu dymnicowego i popiołu z elektrowni, zawierających nie spalony węgiol, jak również odpadów drzewnych przemysłu celulozowego i garbnikowego do mieszania z gliną i formowania półfabrykatów (program egzamin ustny).

Zapotrzebowanie cegielni na paliwo określa się na podstawie zużycia paliwa umownego na 1000 szt. cegły pełnej, która wynosi w piecach kręgowych 140 kg dla cegły produkowanej metodą plastycznego prasowania i 150 kg dla cegły produkowanej metodą półsuchego prasowania, w piecach tunelowych - do 180 kg dla cegły obu rodzajów, z uwzględnieniom sprawności stacji gazogeneratorowej. Zazwyczaj zapas paliwa powinien starczać na 45 dni (opinie o programie).

Tory podjazdowe do zakładu należy utrzymywać w dobrym stanie (co wpływa na zmniejszenie zużycia środków transportu samochodowego i obniżenie ilości złomu). Plac, na którym zestawia się wysortowaną cegłę (w pojemnikach lub w stosach), asfaltuje się. Na placu tym powinna pomieścić się miesięczna produkcja cegielni. Wydobywanie gliny. Eksploatacja kopalni wymaga dwóch niezależnych od siebie operacji: 1) usuwania w porze letniej górnej warstwy gleby („oczyszczanie”) nieprzydatnej do wyrobu cegły, 2) wydobywania gliny, które przeprowadza się jednocześnie ze wszystkich pokładów w celu otrzymania możliwie jednorodnej mieszaniny albo selektywnie warstwami, gdy wymagany jest zestaw specjalny (segregator aktów prawnych).

Przed przystąpieniem do eksploatacji kopalni należy wykarczować krzewy i drzewa na wyznaczonym obszarze 2-3 lat wcześniej, gdyż świeże korzenie w glinie mogą spowodować w ostatecznym efekcie znaczne braki produkcyjne. Do ścinania małych drzew stosuje się specjalną maszynę podwieszaną do ciągnika. Do karczowania pni i usuwania głazów używa się karczownicy lub spycharki z podwieszonym lemieszem, zaopatrzonym w zęby (promocja 3 w 1).

Podczas karczowania należy usunąć jednocześnie warstwę roślinną, aby przyspieszyć rozkład głębokich kłączy i odsłonić warstwę gliny, która w ten sposób wystawiona zostanie na korzystne dla niej długotrwałe oddziaływanie czynników atmosferycznych. Łąkową warstwę roślinną, która nie zawiera kłączy drzew, należy usunąć na 6-f-8 miesięcy przed rozpoczęciem eksploatacji odcinka. Całą górną warstwę gleby przerzuca się zwykle na wyeksploatowane partie złoża.