Belki główne sprężone

W każdym z przedziałów przekroju skrzynkowego umieszczone są dwie grupy kabli po 6, z których każdy składa się z 48 drutów 0 7 mm. Kable (systemu Magnela) są na podporze środkowej usytuowane o 0,875 m wyżej niż na podporach skrajnych (program uprawnienia budowlane na komputer). Trasa kabli tworzy w ten sposób dwa ramiona trójkąta, którego podstawa ma długość 126,60 m.
Z uwagi na silną koncentrację dużych sił na końcach belek (rzędu 5600 T) przypodporowe części mostu o długości 3 m wykonano w pełnym betonie.

Wśród wielu nowszych mostów wieloprzęsłowych zasługuje na uwagę most wykonany w 1953 r. nad Dunajem w Untermarchtal o długości 370 m, o 5 przęsłach (62 m-70 m+70 m+70 m-1 62 m) i dwóch partiach wspornikowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Przy tak znacznych rozpiętościach okazał się celowy układ złożony tylko z dwóch belek głównych (w odstępie 6 m) z płytą obustronnie występującą na 2,5 m, opartą co 50 cm o rozstawione żebra poprzeczne, z których każde jest sprężone jednym kablem systemu „Leoba”. W celu zapewnienia dobrego rozkładu obciążenia, żebra poprzeczne stężone są dwoma żebrami podłużnymi oraz wysokimi żebrami krawędziowymi, dzięki czemu osiągnięto korzystny efekt architektoniczny.
Belki główne sprężone są za pomocą kabli systemu „Baur-Leonhardt”, skupionych na wąskiej przestrzeni w skrzynkach metalowych o trasie dostosowanej do przebiegu momentów zginających. W celu wyrównania strat wynikłych wskutek tarcia i wyzyskania tym samym siły sprężającej w każdym przęśle, zainstalowano w prostych częściach trasy urządzenia, które umożliwiają uzupełniający naciąg kabli.

Aby móc dwukrotnie wykorzystać rusztowanie, wykonano most w dwu oddzielnych częściach, które połączono w jedną całość przez zastosowanie nad jednym z filarów styku kabli w postaci zachodzących na siebie pętli (uprawnienia budowlane).
W belkach ciągłych uzbrojenie sprężające w postaci grubych prętów (system „Dywidag”) powoduje pewne trudności, bowiem nad podporami pośrednimi występuje układ prętów poziomych w strefie momentów ujemnych, a więc w górnej części belek na wysokości płyty. Pręty te, w celu bardziej równomiernego sprężenia całej strefy rozciąganej, rozmieszcza się możliwie na całej szerokości płyty; jednak nie mogą one być ułożone w tym samym czasie co pręty dolne, wobec czego pozostawia się w płycie otwory, które zabetonowuje się po ułożeniu i sprężeniu prętów (program egzamin ustny).

Uzbrojenie sprężające

Spośród licznych realizacji wg tego systemu podajemy dla przykładu most trójprzęsłowy Brudermtihl w Monachium, którego jednakowe rozpiętości 3X46,30 m określone były podporami pozostałymi ze starego mostu (opinie o programie). Ustrój nośny składa się tu z dwóch belek teowych o stałym przekroju na całej swej długości i niezwykle dużym odstępie żeber 8,79 m, co stanowi dotychczas największą osiągniętą wielkość. Niezwykłą w tych warunkach jest też smu- kłość ustroju wyrażająca się stosunkiem 1/21. Konstrukcja została wykonana jako układ złożony z trzech jednakowych belek w dwu punktach podpartych (pracujących na ciężar stały), złączonych następnie w ustrój ciągły (przejmujący już ciężar ruchomy).

System ten miał tę zaletę, że rusztowanie mogło być użyte Irzykrotnie, a koryto rzeki, szczególnie groźnej w czasie wezbrania wód, zabudowane było każdorazowo tylko w Vs części.
Uzbrojenie sprężające każdej belki składa się w przęśle z 126 26 ułożonych w 13 warstwach, zaś nad podporami z 100 0 26, rozmieszczonych również w płycie. Płyta jezdni sprężona jest w kierunku poprzecznym (segregator aktów prawnych).
Największym osiągnięciem w dziedzinie mostów belkowych są, wspomniane już wyżej, mosty na Renie pod Wormacją o rozpiętości 101,65 + 114,20 + 104,20 m.

Chęć wykorzystania fundamentów dawnych mostów łukowych (stalowego - nad Renem i żelbetowego - nad Mozelą) zadecydowała o osobliwym układzie konstrukcyjnym, identycznym w obu mostach. Zalety tego układu sprawiły, że został on przyjęty i dla nowego mostu na Renie. Wystające z obu stron każdego z filarów ramiona wsporników mają wysięg 57 m (w moście w Wormacji), 65,90 m (w moście w Koblencji) i 104 m (w moście w Bendorf) (promocja 3 w 1).