Bezpośredniego oparcia betonu dźwigarów

Bezpośredniego oparcia betonu dźwigarów na betonie elementów podpierających nie należy stosować, gdyż prowadzi to do powstawania rys i pęknięć w płaszczyznach stykowych. Zjawiska tego rodzaju są często spotykane w praktyce (program uprawnienia budowlane na komputer).

W płaszczyznach stykowych obydwóch elementów istnieją części betonu nie objęte zbrojeniem (otuliny), które przy krawędziach elementów ulegają miażdżeniu od działania sił pionowych lub są ścinane przy przesuwie występującym po pokonaniu sił tarcia. Przesuw może być wprawdzie wyeliminowany przez połączenie elementów ze sobą np. na mocne trzpienie, lecz zabezpieczenie otuliny betonowej przed działaniem nierównomiernie rozłożonego pionowego nacisku jest bardzo trudne. Z tych względów wskazane jest unikanie tego typu oparcia przy elementach przekazujących duże siły pionowe. W elementach natomiast przekazujących siły tak małego rzędu, jakie występują np. w przekryciach dachowych (oparcie płatwi, panwi itp.) oparcie bezpośrednie betonu na betonie całkowicie zdaje egzamin (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Dzięki jednakowej grubości wszystkich prętów dźwigarów mogą one być wykonywane w sposób bardzo w danym wypadku ekonomiczny w formach podnoszonych. Nie należy przy tym upraszczać wykonania przez zastąpienie luku odcinkami prostymi, ponieważ wykonanie odcinków łukowych w formach podnoszonych nie przedstawia żadnej trudności.
Kształty łukowe uzyskuje się przez zastosowanie krążyn.
Wykonanie dźwigarów winno mieć miejsce w zakładzie polowym położonym obok wznoszonego obiektu. Wkładanie prefabrykatów zbrojenia do form oraz wsypywanie do nich betonu winno być dokonywane przy pomocy odpowiedniego sprzętu manipulacyjnego np. lekkiej suwnicy bramowej (uprawnienia budowlane).

Ze względu na duże wysokości stosów prefabrykatów dochodzących w praktyce do 2 m wykonywanie wyżej wymienionych czynności bez sprzętu manipulacyjnego poważnie podnosi koszty prefabrykatów.
Prefabrykaty zbrojenia również dogodnie jest wykonywać w stosach. Na gotowym już prefabrykacie ułożony jest wzornik (szablon) z desek, na którym montuje się następny z kolei prefabrykat zbrojeniowy. Po zakończeniu wiązania zbrojenia wzornik zostaje odcinkami wyciągnięty spod gotowego prefabrykatu i ułożony na jego górnej powierzchni. Służy on teraz jako wzór dla następnego z kolei prefabrykatu.

Obliczenia statyczne dźwigarów

Obliczenia statyczne dźwigarów powinny uwzględniać możliwość zastosowania w dowolnej nawie hali transportu podwieszonego. Może to być dokonane przez uwzględnienie działania siły statycznej rzędu 3,0-P3,5 T przykładanej po kolei w każdym z dolnych węzłów dźwigara, względnie siły od podwieszonej suwnicy jednobelkowej o udźwigu około 1,5 T lub podwieszonego w dowolnym węźle transportu jednoszynowego (mono- relsy) o udźwigu około 2,5 T.

Przy siatce słupów 12 X 12 m dźwigary łukowe opierają się na podciągach strunobetonowych. Są to elementy typowe szczegółowo opracowane w katalogach Biura Studiów i Projektów Typowych Budownictwa Przemysłowego (program egzamin ustny).
Zbrojenie główne wykonane jest ze stali strunowej o średnicy 2,5 mm, konstrukcyjne - ze stali gładkiej (znak X), marka betonu - 500.
Zgodnie z omówioną w poz. 4.4.3 zasadą w miejscach oparcia podciągów na słupach należy stosować blachy stalowe. Podciągi opierają się na głowicy słupów w specjalnie wykonanych w tym celu rozwidleniach. Uzyskuje się je przez przyspawanie nakładek na podciągach i zabetonowanie głowicy słupa (opinie o programie).

W podciągach strunobetonowych nie występują odrębne, związane z prefabrykacją lub metodą montażu zagadnienia, w związku z czym podawanie metody ich obliczania jest zbędne. Jest to tematem licznych prac specjalnie temu zagadnieniu poświęconych. Zagadnienia związane z produkcją sprężonych elementów strunobetonowych o przekrojach dwuteowych i podobnych.
Konstrukcja słupów dla rozstawu 12 X 6 m. Podane są 2 warianty rozwiązania części górnej słupa: w wariancie 1 siup jest zakończony w poziomie oparcia dźwigara dachowego, w wariancie 2 górna krawędź słupa sięga górnego poziomu dźwigara kratowego (segregator aktów prawnych).

Przy rozwiązaniu według wariantu 1 dźwigary dachowe są dla siatek 12 X 6 i 12 X 12 identyczne. W wariancie 2 dźwigar dla siatki słupów 12 X 6 jest nieco krótszy aniżeli przy siatce 12 X 12, co jest
wadą z punktu widzenia elastyczności koncepcji.

Rozwiązanie to jest jednak o tyle korzystne, że stwarza dogodne warunki montażu dźwigarów dachowych, ponieważ mogą być one natychmiast po ustawieniu na wspornikach słupów przymocowane śrubami do górnych części słupów. W ten sposób unika się stosowania jakichkolwiek stężeń montażowych (promocja 3 w 1).
Koncepcja konstrukcyjna jest identyczna jak słupów dla siatki 12 X 6 m, różnica istnieje tylko w rozwiązaniu głowicy.