Budowa lamp radiowych

Nikiel otrzymuje się metodami karbonylkową i pirometalurgiczną, w obu jednak wypadkach zawiera on jeszcze stosunkowo dużo zanieczyszczeń i z tego powodu poddaje się go rafinacji elektrolitycznej. Nikiel jest bardzo odporny na działanie czynników atmosferycznych; nawet powietrze ogrzane do 500 C (ok. 770 K) nie wywiera nań żadnego wpływu. Odznacza się wysoką odpornością na działanie korozji, wilgoci, wody morskiej i roztworów o odczynie zasadowym, stopionych zasad, soli organicznych i kwasów organicznych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Kwas solny i siarkowy działają na nikiel na zimno w niewielkim stopniu. W stanie zupełnie czystym nikiel jest miękki i ciągliwy, daje się dobrze kuć, walcować i prasować. Istnieje kilka gatunków niklu (PN-67/H-82180). Nikiel otrzymany na drodze elektrolitycznej występuje w trzech gatunkach, a różni się tylko sumaryczną ilością zanieczyszczeń, która w zależności od gatunku niklu wynosi najwyżej 0,07; 0,2 lub 0,5% (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Ze względu na swoją wysoką odporność na korozję nikiel znalazł szerokie zastosowanie w przemyśle chemicznym do budowy autoklawów, kotłów, aparatów, filtrów, zaworów itd. W przemyśle elektrotechnicznym stosuje się nikiel do budowy lamp radiowych, przede wszystkim jednak do akumulatorów zasadowych (uprawnienia budowlane).

W przemyśle maszynowym nikiel jest używany głównie ze względu na wysoką odporność tego metalu na działanie pary wodnej i podwyższonej temperatury (do 800^cC, tj. ok. 1070 K) oraz własności elektryczne. Wykonuje się z niego armaturę do pary, przewody do pirometrów, druty na termoelementy itd. Poza tym nikiel znalazł bardzo szerokie zastosowanie w galwanotechnice do pokrywania metali zarówno dla celów dekoracyjnych, jak i ochronnych. Oprócz wymienionych nikiel ma jeszcze duże zastosowanie w architekturze i przy wytwarzaniu wyrobów codziennego użytku (program egzamin ustny).

Stopy niklu

Stopy niklu (PN-69/H-87045) mają bardzo duże znaczenie przemysłowe. Jest to spowodowane bardzo korzystnymi ich własnościami, jak duża odporność na korozję, żaroodporność, wysokie własności wytrzymałościowe, dobre własności plastyczne, duża odporność elektryczna i inne. Do najważniejszych stopów niklu należą stopy niklu z miedzią, niklu z miedzią i cynkiem oraz niklu z chromem. Stopy niklu zawierające miedź odznaczają się pięknym srebrzystym połyskiem (opinie o programie).

Jednym z podstawowych stopów niklu jest tzw. stop Monela, o zawartości 67% Ni, 18% Cu i 2,5% Mn. Stop ten ma barwę srebrzystobiałą i dobre własności wytrzymałościowe, które zachowuje w podwyższonych temperaturach. Wykazuje dobrą odporność na korozyjne działanie wielu czynników chemicznych. Jest on praktycznie całkowicie odporny na korozyjne działanie ałunu potasowego, alkoholu, siarczanu amonowego, kwasu borowego, kwasu octowego, gazoliny, gliceryny, dwutlenku węgla, wody morskiej i in. Nie jest natomiast odporny na działanie stopionego ołowiu, kwasu chromowego, cyjanku potasowego, kwasu azotowego, kwasu solnego i kwasu siarkowego. W związku z odpornością moneli na wiele czynników chemicznych znalazły one bardzo wszechstronne zastosowanie do budowy aparatury chemicznej oraz w przemyśle środków spożywczych (segregator aktów prawnych).

Największe złoża rud kobaltu występują w Kongo, Północnej Rodezji, Kanadzie i Stanach Zjednoczonych A.P. Produkcja kobaltu jest bardzo pracochłonna i mało ekonomiczną. Otrzymuje się go na drodze pirometalurgicznej, a następnie w celu oczyszczenia poddaje się rafinacji elektrycznej. Kobalt (PN-52/H-18019) w stanie czystym znajduje zastosowanie jedynie do elektrolitycznego pokrywania metali i stopów oraz w stanie sproszkowanym jako spoiwo do węglików spiekanych. Kobalt przypomina własnościami i wyglądem zewnętrznym nikiel, ma jednak lepsze własności magnetyczne do temperatury 1121°C (ok. 1394 K). Własności chemiczne kobaltu są bardzo podobne do własności chemicznych niklu i żelaza (promocja 3 w 1).