Czas trwania robót na placach budowy

Obecną bowiem tendencją budownictwa jest skrócenie do minimum czasu trwania robót na placach budowy. Powyższa tablica charakteryzuje możliwości, jakie w tym względzie stwarzają poszczególne rodzaje konstrukcji (program uprawnienia budowlane na komputer).
Jest rzeczą oczywistą, że czas trwania budowy konstrukcji monolitycznych jest zależny od ilości jednocześnie użytych rusztowań i deskowań, a konstrukcji stalowych i prefabrykowanych - od ilości jednocześnie użytego sprzętu montażowego i transportowego.

Liczby dotyczą obiektów o znacznych rozmiarach z uwzględnieniem w konstrukcjach monolitycznych gospodarczo uzasadnionej i praktycznie stosowanej wielokrotności użycia rusztowań i deskowań, a w konstrukcjach stalowych i prefabrykowanych - racjonalnej ilości należycie wyzyskanego sprzętu montażowego i transportowego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Oszczędności robocizny. Prefabrykacja w zakładach stałych, będąca wyrazem postępu technicznego w budownictwie, jest podstawowym źródłem oszczędności robocizny w tej dziedzinie. Wpływają na to:
a) mechanizacja procesów wytwarzania elementów budowlanych i ich transportu w zakładach,
b) mechanizacja transportu i montażu konstrukcji na budowach,
c) zmniejszenie ilości robocizny betoniarzy, cieśli i zbrojarzy, będące wynikiem wyszczególnionego w pozycjach poprzednich zmniejszenia w konstrukcjach prefabrykowanych zużycia betonu, drewna i stali,
d) wyeliminowanie, dzięki skróceniu czasu trwania budowy, strat na robociźnie nieprodukcyjnej, nieuniknionych przy rozciągniętych w czasie robotach prowadzonych metodami tradycyjnymi.
W chwili obecnej nie dysponujemy jeszcze dokładnymi danymi porównawczymi zużycia robocizny przy różnego rodzaju metodach wykonania konstrukcji budowlanych. Według referatu W. A. Kuczerenki pracochłonność przy montażu konstrukcji prefabrykowanych w porównaniu z konstrukcjami monolitycznymi jest 3 do 4 razy mniejsza (uprawnienia budowlane).
Obniżenie kosztów konstrukcji budowlanych.

Utworzenie przemysłu prefabrykacji daje w wyniku obniżenie kosztów konstrukcji budowlanych. Ze względu na to, że obniżenie to jest wypadkową działania czynników potaniających konstrukcję, które zostały wyszczególnione w niniejszym rozdziale, jak również i czynników podrażających, które są podane w rozdziale następnym, szczegółowe przeanalizowanie zagadnienia kosztów po uprzednim rozważeniu ujemnych stron prefabrykacji w zakładach stałych (program egzamin ustny).

Prefabrykacja w zakładach stałych

Prefabrykacja w zakładach stałych ma w porównaniu z tradycyjnymi metodami wykonawstwa konstrukcji na placu budowy następujące ujemne strony:
a) zmniejszenie sztywności przestrzennej konstrukcji z elementów prefabrykowanych, zwłaszcza wykonywanych w zakładach stałych,
b) duże trudności projektowania konstrukcji,
c) zwiększenie długości przewozów materiałów budowlanych i gotowych prefabrykatów oraz zwiększenie ilości ich przeładunków,
d) koszty związane z zabezpieczeniem prefabrykatów przed uszkodzeniem w czasie transportu i przeładunku (opinie o programie).

Każdą z tych ujemnych stron prefabrykacji w zakładach stałych omówimy szczegółowo.
Zmniejszenie sztywności przestrzennej konstrukcji. Jedną z największych zalet konstrukcji żelbetowych i murowanych wykonywanych metodami tradycyjnymi i monolitycznymi jest ich wielka sztywność przestrzenna. Sztywności takiej nie można uzyskać w równym stopniu w żadnym innym rodzaju konstrukcji.
Sztywność przestrzenną w konstrukcjach monolitycznych uzyskuje się z niezwykłą łatwością dzięki wzajemnemu przenikaniu zbrojenia poszczególnych elementów i zalaniu form jednolitą masą betonową, przy czym najbardziej nawet skomplikowane kształty konstrukcji nie stanowią dla projektanta i wykonawcy żadnych trudności (segregator aktów prawnych).

Budowla z prefabrykatów stanowi konstrukcję z oddzielnych elementów, które są następnie łączone w jedną całość. O ile jednak np. w konstrukcjach stalowych łączenie poszczególnych odcinków konstrukcji w jedną całość za pomocą spawania, nitowania lub śrub nie przedstawia najmniejszej trudności, a miejsca połączeń nie są słabsze od pozostałej części konstrukcji, o tyle łączenie w jedną całość prefabrykatów z takich materiałów, jak żelbet, beton zwykły, beton lekki, ceramika itp., nie jest jeszcze w takim stopniu opanowane pod względem konstrukcyjnym, aby można było uznać miejsca połączeń, szczególnie w węzłach, za równorzędne z połączeniami monolitycznymi. Pod tym więc względem konstrukcje prefabrykowane ustępują konstrukcjom monolitycznym (promocja 3 w 1).