Czas wysychania na powietrzu

Na powierzchnię betonowej płyty należy nałożyć łopatką lepik jednolitą, równomierną, możliwie cienką warstwą. Płytkę z rozsmarowanym lepikiem należy pozostawić w temperaturze 20°C na przeciąg 48 godzin. Po upływie tego czasu powierzchnia lepiku może być jeszcze miękka w dotknięciu palcem, lepik nie powinien przywierać do palca przy dotknięciu.
Badanie własności składników stałych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Pozostałość lepiku po odparowaniu bada się na:
- temperaturę mięknienia metodą Kraemera-Sarnowa wg PN/C- 04022,
- temperaturę mięknienia metodą „Pierścień i Kula“ wg PN/C- 04021,
- ciągliwość wg PN/C-04132,
- temperaturę łamliwości metodą Fraassa wg PN/C-04130,
- spływność na blasze falistej w temperaturze 65°C (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Badanie na spływność przeprowadza się w następujący sposób. Z badanego lepiku (pozostałość po odparowaniu) należy uformować wałeczek o średnicy 10 mm i długości 20 mm przez odlanie go w odpowiedniej formie. Wałeczek należy umieścić w zagłębieniu blachy falistej, przy czym zagłębienie ma odpowiadać połowie średnicy wałeczka próbnego. Przygotowaną próbkę wraz z blachą falistą wstawia się do suszarki nagrzewanej do temperatury 65°C. Blachę, na której leży próbka, należy nachylić pod kątem 30°. Po upływie 30 minut należy wyjąć z suszarki blachę z próbką i zmierzyć w milimetrach długość spłynięcia próbki.
Badanie temperatury mięknienia masy metodą „Pierścień i Kula" wykonuje się według przepisów badań dla asfaltów drogowych (uprawnienia budowlane).

Badanie temperatury zupełnej płynności masy. Próbkę 120-150 g badanej masy ogrzewa się mieszając w naczyniu blaszanym do uzyskania zupełnej płynności; po całkowitym roztopieniu się masy do stanu umożliwiającego zalanie spoiny mierzy się termometrem temperaturę masy.
Badanie spływności masy. Przyrząd do badania spływnosci składa się z foremki 1 do odlewania próbek i blachy falistej 2, na której umieszcza się uformowaną próbkę.

Odporność na zamrażanie

Z badanej masy formuje się na ciepło za pomocą odpowiedniej foremki wałeczek o średnicy 10 mm i długości 20 mm. Po zastygnięciu wałeczka umieszcza się go w rowku z blachy falistej. Średnica rowka musi odpowiadać średnicy wałeczka. Blachę falistą wraz z próbką masy wstawia się w ten sposób do suszarki uprzednio nagrzanej do temperatury 45 C, aby nachylenie blaszki wynosiło 15° (program egzamin ustny).

Po upływie 30 minut wyjmuje się z suszarki blaszkę wraz z próbką i mierzy linijką z podziałką długość, na jaką spłynęła badana próbka.
Z badanej masy odważa się próbkę 50 g i po lekkim podgrzaniu formuje się z niej ręcznie kulę. Kulę tę umieszcza się w kąpieli (lód z solą) o temperaturze -15°C na przeciąg 2 godzin. Po upływie tego czasu wyjmuje się kulę z kąpieli i rzuca ją swobodnie z wysokości 2 m na podłogę betonową. Kula nie powinna pękać (opinie o programie).
Poza metodami badań stosuje się za granicą niżej podane metody badań.

Badania jakościowe składu. Do płynnego lub stopionego materiału zanurza się szklany pręcik, a potem ogrzewa go nad palnikiem aż do zapalenia się. W czasie spalania badanej substancji najpierw spalają się lotne rozpuszczalniki, a dopiero po nich bitumy. Po zdmuchnięciu płomienia bada się zapach. Ostry, duszący zapach wskazuje na obecność produktów powęglowych.
Określenie zawartości lotnych rozpuszczalników. Do płaskiej miseczki porcelanowej o średnicy 10 cm, wytarowanej wraz z pręcikiem szklanym, wlewa się ok. 10 g badanego produktu, waży i ogrzewa przez IV2 godziny w suszarce przy temperaturze 165°C (segregator aktów prawnych). Po ostudzeniu waży się miseczkę wraz z badanym materiałem.

Strata na ciężarze jest równa zawartości rozpuszczalników lotnych.
W masach o konsystencji pasty oznacza się składniki lotne 121 przez ogrzewanie w suszarce do temperatury 105°C aż do stałego ciężaru, przy czym do próby bierze się 30 g badanego materiału (promocja 3 w 1).
Zawartość składników mineralnych w masach oznacza się przez wyekstrahowanie próbki chemicznie czystym benzenem w aparacie Soxhleta.