Cząstki iłowe

Cząstki iłowe w układzie równoległym mogą być ściśnięte do tego stopnia, że po usunięciu obciążenia nie oddalają się od siebie. Takie zjawisko nazywamy spójnością właściwą w wyniku takiego procesu powstają nowe grubsze cząstki (program uprawnienia budowlane na komputer). Czas, wietrzenie i wysuszanie przyczyniają się do powstania spójności właściwej.

Z rozważań uprzednich wynika, że jest bardzo trudno określić wartość współczynnika tarcia, jaki wystąpi między cząstkami dla każdego określonego przypadku. Dlatego też podstawowe zagadnienia poruszone w tym rozdziale można przedstawić w formie ogólnych pojęć oraz możliwego zakresu wartości oporu na ścinanie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

• Opór na ścinanie między cząstkami powstaje w wyniku wiązań adhezyjnych w miejscach styku.
• Opór na ścinanie zależy przede wszystkim od wartości działającego obciążenia normalnego, a więc ogólnie rzecz biorąc mamy do czynienia ze zjawiskiem tarcia.
• Dla kwarcu kąt tarcia zazwyczaj wynosi od 26 do 30° (uprawnienia budowlane). Ponieważ powierzchnie ziaren kwarcu są szorstkie, to wilgotność ich powierzchni jest bardzo mała lub nie ma w ogóle wpływu na opór tarcia. W przypadku innych minerałów o strukturze niewarstwowej prowadzono mniej badań i brakuje danych o konkretnych wartościach kąta tarcia.
• Dla cząstek iłowych super gładkich ułożonych równolegle kąt tarcia może wynosić poniżej 8°, lecz zasadniczo ok. 13°. Wiązania powstają raczej na dużych powierzchniach, lecz są stosunkowo słabe i mogą być częściowo zależne od czasu.
• Dla większości iłów naturalnych opór tarcia jest prawdopodobnie bliższy oporu tarcia ziaren niż cząstek koloidalnych ułożonych równolegle (program egzamin ustny).
• Spójność właściwa może powstać między powierzchniami cząstek. Wartość spójności właściwej na pojedynczym styku jest na ogół mała, dlatego też jej ogólny skutek ma jedynie znaczenie, gdy istnieje wiele styków, jak to ma miejsce w gruntach spoistych (ilastych). Takie wiązania najprawdopodobniej powstają w przypadku styku cząstek krawędź-po- wierzchnia i mogą być zniszczone przez bardzo małe naprężenia (opinie o programie).
• Kąt tarcia (p_/t między cząstkami jest tylko jednym z czynników wpływających na wytrzymałość gruntu naturalnego. Inne czynniki, takie jak wzajemne połączenie cząstek będą omówione w następnych rozdziałach.

Układ kul

Przeprowadzić analizę suchego gruntu o wymiarach cząstki pyłu. Jeśli cząstki gruntu są doskonałymi kulami z kwarcu o promieniu 0,005 mm ułożonymi w układzie przestrzennym, wyznaczyć wartość naprężeń granicznych (działających ze wszystkich stron) powodujących uplastycznienie (uplastycznienie kwarcu następuje przy naprężeniu normalnym 15 000 kG/cm²). Wskazówka. Przeprowadzić płaszczyznę poziomą przez układ kul i wyznaczyć wartość powierzchni styku na tej płaszczyźnie dla kilku wartości naprężeń granicznych (segregator aktów prawnych).

Jeżeli kule w punkcie 6-2b nie są doskonale gładkie, lecz stykają się z sąsiednimi kulami tylko jedną wypukłością, której promień wynosi 1000 A, wyznaczyć naprężenie graniczne wywołujące odkształcenie plastyczne kwarcu. W przypadku pyłu należy się spodziewać, że odkształcenia plastyczne w miejscach styku występują przy wartości naprężeń granicznych pośrednich.

Czy wartość naprężeń wywołujących uplastycznienia będzie większa dla luźnego czy dla zagęszczonego pyłu. Dlaczego?

• W gruncie ilastym, w którym nastąpiła fiokulacja, cząstki mają kształt blaszkowaty
• wymiarach: (długość Xgrubóść Xszerokość)
• pm x0,1 pm x0,01 pm. Wskaźnik porowatości wynosi 2,0 i y_s = 2,70.

Wyznaczyć liczbę cząstek przypadających na jednostkę objętości (promocja 3 w 1). Można założyć, że liczba cząstek stykających się na jednostce powierzchni równa się (liczba/jednostka objętości). Jeśli każda cząstka na płaszczyźnie poziomej przenosi naprężenia w dwóch miejscach styku, wyznaczyć liczbę styków na jednostkę powierzchni.