Czasy indywidualnych projektantów

Niemniej wśród dość dużej liczby architektów istnieje przekonanie, że studiowanie przez przyszłego architekta dyscyplin inżynieryjno-technicznych powinno odbywać się sposobem uproszczonym, bez zagłębiania się, że architekt powinien mieć tylko ogólne pojęcie o podstawowych problemach technicznych nowoczesnego budownictwa, ważniejszych właściwościach materiałów i wyrobów budowlanych, zasadach pracy konstrukcji architektonicznych itp. Przecież w praktyce architekt pracuje w zespole, w którym są wszyscy potrzebni kooperanci (konstruktorzy, instalatorzy, ekonomiści i inni), i nie będzie musiał skorzystać z tych umiejętności, które albo pozostaną martwym bagażem, albo po prostu zostaną zapomniane (program uprawnienia budowlane na komputer). Czasy indywidualnych projektantów dawno minęły i nie ma zapotrzebowania na uniwersalnych specjalistów o szerokim profilu. Metoda ta pozwoli, według ich mniemania, znaleźć czas na podwyższenie wąskich kwalifikacji zawodowych przyszłego architekta w zakresie rzemiosła architektonicznego. Przeciwnego zdania są pedagodzy-inżynierowie, którzy nas przyszłych  architektów uczą od dziesiątków lat wielu technicznych dyscyplin z grubych podręczników, napisanych dla wyższych uczelni inżynieryjno-budowlanych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Jak to stwierdził G. Barchin, bardzo ważne jest „znaleźć właściwą równowagę łych dwóch rodzajów przygotowania zawodowego architekta, znaleźć bezbłędny stosunek między dyscyplinami artystycznymi i technicznymi tak w czasie, jak i w treści. Projektowanie architektoniczne powinno być głównym przedmiotem, podporządkowującym sobie wszystkie inne dyscypliny, ale dyscypliny te powinny przenikać projektowanie i być z nim kompleksowo, organicznie powiązane (uprawnienia budowlane).

Jedną z takich dyscyplin organicznie powiązanych z projektowaniem architektonicznym i innymi twórczymi oraz inżynieryjnymi przedmiotami, wykładanymi w uczelni architektonicznej mogłoby stać się również materiałoznawstwo architektoniczno-budowlane. Jest to nowa nauka, dzięki której według poglądu autora tej książki architekt może zdobyć duży zasób wiedzy o materiałach i wyrobach budowlanych (program egzamin ustny).

Materiałoznawstwo

Materiałoznawstwo jest nauką syntetyczną, znajdującą się na styku wielu nauk, badającą materiał jako całość, a nie poszczególne jego właściwości fizyczno-mechaniczne, chemiczne i inne. W wielu dziedzinach nauka o materiałach stanęła już mocno na nogach i osiągnęła dość duże sukcesy w budowie maszyn, budownictwie okrętowym oraz w przemyśle lotniczym i kosmicznym (opinie o programie).

O konieczności wprowadzenia w wyższych uczelniach architektonicznych wykładów z materiałów budowlanych i techniki budowlanej dla architektów dużo w swoim czasie pisali wybitni twórcy architektury radzieckiej i pedagodzy: I. Żółtowski, A. Kuzniecow, W. Wiesnin i in (segregator aktów prawnych).

„Nawet często techniczne dyscypliny mechanikę budowli i wytrzymałość materiałów powinno się wykładać tak, aby słuchacz cały czas czuł ich bezpośredni związek ze sztuką bu dowlaną i architekturą. U pracownika sztuki przeważnie rozwinięte jest myślenie wizualne i pedagog, uwzględniając tę cechę, powinien wykładać dyscypliny techniczne tak, żeby wzory wywoływały obrazowe wyobrażenie o pracy materiałów. Ugięcie belki, pracę sklepienia, równowagę statyczną budowli można przedstawić sobie żywo i obrazowo. Tylko tak należy wykładać dyscypliny techniczne” pisał W. Wiesnin.

Wartość nowego przedmiotu wykładowego „Materiałoznawstwo dla architektów” polega przede wszystkim na tym, że studiowanie materiału budowlanego byłoby tutaj organicznie powiązane ze zrozumieniem jego zachowania się w konstrukcjach budynków (i budowli) oraz z twórczymi problemami projektowania. Niestety, liczni architekci praktycy są niedostatecznie poinformowani o zagadnieniach mechaniki budowli i konstrukcji architektonicznej, mało wiedzą o właściwościach materiałów budowlanych i technologii obecnej produkcji przemysłowej (promocja 3 w 1). Powoduje to niedocenianie lub nawet wprost ignorowanie roli, którą odgrywa technika budowlana w twórczości współczesnego architekta.