Deskowania półtunelowe

Łatwiejsze w montażu okazały się deskowania półtunelowe. Różnią się one tym od wyżej opisanych, że element podstawowy zestawia się z dwóch boków i płyty stropowej. Boki składają się z tarczy ściennej, sztywno z nią połączonej, wąskiej płyty stropowej i usztywniającego zastrzału.

Wysokie, jednakowej grubości ściany są bardzo często wykonywane w deskowaniach ślizgowych (program uprawnienia budowlane na komputer). Deskowanie takie składa się z dwóch tarcz wysokości 1,2 m, umocowanych na specjalnych ramkach. W ryglu ramki jest umieszczony dźwignik hydrauliczny połączony wężem gumowym z pompą obsługującą dźwigniki deskowania. Dźwignik jest nasadzony na pręt kierunkowy z okrągłej stali 0 30 mm. Dźwignik jest tak skonstruowany, że może przesuwać się po pręcie ku górze. Podniesiony ponad deskowanie podciąga je, a następnie znowu unosi się po pręcie wyżej. Tarcze wykonuje się z drewna i obija blachą lub są one całe metalowe.

Do ramek jest podwieszony zewnętrzny pomost służący do wykończenia powierzchni ściany oraz wewnętrzny górny pomost roboczy, z którego wykonuje się betonowe ściany, i wewnętrzny pomost dolny, służący również do robót wykończeniowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Pręty kierunkowe przeważnie nie dają wyjąć się z betonu. Aby zaoszczędzić stal zbrojeniową, stosuje się podnoszenie deskowań po drabince ustawionej przy ścianie lub podwiesza je do pierścienia podnoszonego wzdłuż wieży ustawionej w środku obiektu. Tego rodzaju deskowanie stosuje się do budowli o małym rzucie poziomym, jak np. silosy, wieże, kominy itp.

Do ramek deskowania przywiązuje się liny stalowe, podwieszane do pierścieni. Jest on podnoszony też za pomocą lin przerzucanych przez krążki umocowane do wieży i nawijane na bębny wciągarek ustawionych u spodu wieży.
Podobnie do ścian deskuje się słupy. Skrzynię deskowania słupa zestawia się z tarcz, które wiąże się jarzmami drewnianymi lub metalowymi (uprawnienia budowlane).

Deskowanie stropów, sklepień i schodów. Deskowanie płyt opieranych na belkach stalowych lub żelbetowych podwiesza się do belek. W poprzek belek podwiązuje się drutem poprzecznicę z krawędziaków lub desek i układa na nich deskowanie.
Deskowanie stropu gładkiego bez gotowych belek układa się na stemplowaniu. Najpierw w odstępach 1-1,5 m ustawia się stemple z dłużyc średnicy 8-M5 cm, stężając je poziomymi i ukośnymi tężnikami. Głowice stempli ucina się w poziomie deskowania i przybija do nich leżnie, które zaściela się deskami grubości 25 mm (program egzamin ustny).

Wymiana i wzmacnianie elementów

Deskowanie stropów żebrowych składa się z deskowania podciągów, żeber i płyt. Jeżeli strop opiera się na słupach żelbetowych, do chodzi jeszcze deskowanie słupów.

Stemple ustawia się w prześwicie schodów, opierając drugie końce rygli na bocznych ścianach klatki schodowej. W otwartych klatkach schodowych, nie mających ścian bocznych, stemple należy ustawiać z obydwu stron biegu. W celu ukształtowania stopni po ułożeniu zbrojenia do tarcz bocznych deskowania przybija się zastawki (opinie o programie). Podczas wymiarowania zastawek należy mieć na uwadze przyszłe wyprawienie lub wyłożenie stopni schodowych, tzn. zastawka powinna być opuszczona i przesunięta o grubość wyprawy lub wykładziny. Drewno w środowisku wilgotnym i ciepłym ulega bardzo łatwo porażeniu przez zarodniki pleśni i grzybów, które powodują jego rozkład. Drewno jest też atakowane przez owady, nawet w środowiskach suchych. Larwy owadów drążą w drewnie chodniki niszcząc jego strukturę.

Dlatego często zachodzi potrzeba wymiany uszkodzonych elementów albo ich wzmocnienia (segregator aktów prawnych).

Zniszczony element wymienia się w całości lub tylko jego część zniszczoną. Wzmacnianie polega na usunięciu zniszczonej lub osłabionej warstwy drewna i przybiciu na jej miejsce deski lub pala. Zarówno stare drewno, jak i nowe w miejscu styku musi zostać zaimpregnowane środkami grzybobójczymi.

Przystępując do odgrzybiania przede wszystkim ustala się miejsca porażone. Przeprowadza się szczegółowe oględziny elementów (promocja 3 w 1). W celu zbadania stanu elementów zakrytych nawierca się w nich otwory specjalnymi świdrami, którymi wyjmuje się próbki drewna z różnych głębokości. Następnie odsłania się elementy porażone, zbijając z nich tynk lub zdejmując oblicowanie podłogi itp.