Dobór pap

W obiektach stałych, a szczególnie przy mniejszych spadkach, należy stosować krycie co najmniej dwuwarstwowe. Wynika to z faktu, że pokrycie jednowarstwowe na skutek ruchów (wysychanie i pęcznienie desek) podkładu szybciej ulega zniszczeniu i staje się mniej szczelne. Dobór pap stosuje się zgodnie z zaleceniami, a układ poszczególnych warstw od okapu w zależności od ich liczby według schematu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Pierwszą warstwę przybija się gwoździami, smarując lepikiem połączenia, podobnie jak przy kryciu jednowarstwowym. Warstwę drugą klei się lepikiem do pierwszej, a po przyklejeniu przybija wzdłuż górnej krawędzi gwoździami papowymi w odległościach co 30 cm. Łebki gwoździ przykrywa się przyklejonym zakładem (szerokości 10 cm) wyżej położonego pasa papy. Przed przylepieniem papy powinna być ona przez pewien czas rozłożona na równym podłożu, w celu wyeliminowania odkształceń wynikających ze zwinięcia papy w rolkę (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przy większych spadkach stosuje się niekiedy krycie krzyżowe, tzn. pierwszą warstwę układa się równolegle do okapu (pasy pełnej szerokości), a drugą nakleja się do niej prostopadle. Należy mieć na uwadze, że role tej ostatniej mogą być przybijane gwoździami tylko na jednym brzegu (uprawnienia budowlane).

W realizowanych obecnie obiektach dachy wykonywane są często z prefabrykowanych elementów żelbetowych i konstruowane jako dwudzielne (wentylowane) lub w postaci stropodachów pełnych (nie wentylowanych). W pierwszych, część górną stanowią zazwyczaj płyty panwiowe lub średniowymiarowe płytki korytkowe. Przy zastosowaniu wielkowymiarowych płyt panwiowych, starannie wykonanej gładkiej i równej powierzchni oraz przy montażu gwarantującym uzyskanie wymaganych dokładności możliwe jest bezpośrednie wykonywanie na nich pokrycia papowego. Często jednak, a w przypadku zastosowania płyt korytkowych zawsze, niezbędne jest ułożenie wyrównującej warstwy zaprawy cementowej (program egzamin ustny).

Twarde płyty pilśniowe

Ze względu na odkształcenia termiczne konstrukcji żelbetowej i wynikające stąd możliwości spękań pokrycia dachy żelbetowe należy prawidłowo dylatować. W dachach wentylowanych niezależnie od istniejących dylatacji konstrukcyjnych część górna powinna być dodatkowo obwodowo oddylatowana od konstrukcji budynku, nie rzadziej niż co 12 m. W stropodachach pełnych, mających warstwę wyrównawczą wykonaną bezpośrednio na izolacji termicznej, należy dylatację gładzi stosować co 2,0-2,5 m (opinie o programie).

Podłoże betonowe pod pokrycie papowe może mieć spadki nieco mniejsze niż podkład z desek. Dopuszcza się spadek 0,03, a w pokryciach specjalnych nawet mniejszy. Powierzchnia betonu podłoża powinna być równa, sucha (wilgotność < 8%) czysta, a ewentualne ostre naroża i krawędzie powinny być zaokrąglone i wyrównane. Przed ułożeniem pokrycia podłoże należy zagruntować roztworem asfaltowym lub emulsją asfaltową. Roztwór gruntujący wsiąkając w beton i zapełniając pory zwiększa przyczepność podłoża, stwarzając korzystniejsze warunki do przyklejenia papy. Na gruntowanie, zależnie od porowatości betonu, zużywa się 0,6-0,8 kg/m² roztworu (segregator aktów prawnych).

Podłoże z płyt pilśniowych. Twarde płyty pilśniowe tworzą podłoże w przypadku, gdy są one górną częścią płyt warstwowych, bądź wtedy, gdy stanowią warstwę ochronną izolacji termicznej ze styropianu. Płytę pilśniową ciętą na arkusze o wymiarach ok. 120x 120 cm przykleja się do styropianu lepikiem asfaltowym na gorąco, zachowując kilkumilimetrowe przerwy zabezpieczające pokrycie przed ewentualnymi skutkami odkształceń wilgotnościowych. Nie wymaga się gruntowania twardych płyt pilśniowych układanych na styropianie.

Jako warstwę izolacji termicznej stosuje się niekiedy płyty pilśniowe porowate, które bezpośrednio stanowią podkład pod pokrycie lub chronione są warstwą płyty pilśniowej twardej (promocja 3 w 1). W obu przypadkach warstwa spodnia, uprzednio zaimpregnowana i przesuszona, powinna być układana w odcinkach ok. 1,20×1,20 in i przyklejana lepikiem asfaltowym do starannie wyrównanego i zagruntowanego roztworem asfaltowym podłoża. Układanie warstwy górnej z płyt twardych należy realizować, przestrzegając mijankowego układu styków.