Dodatki napowietrzające

Produkowane są na bazie żywic syntetycznych, zwiększają napowietrzenie mieszanek - pęcherzyki powietrza podczas wiązania i twardnienia mieszanek zostają zamknięte wewnątrz. Uzyskuje się w ten sposób szczelną, porowatą strukturę, a co za tym idzie, poprawę wodoszczelności i odporność na niskie temperatury (program uprawnienia budowlane na komputer).

Włókna celulozy (związek organiczny) występują w bawełnie, włóknach konopi i drewnie. Dodane do różnego rodzaju zapraw klejowych i mas tynkarskich zapobiegają występowaniu rys skurczowych. a także wydłużają czas otwarty mieszanki (jest to okres zachowania przez zaprawę klejową właściwości klejących do momentu wytworzenia się naskórka na warstwie kleju) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Są to najczęściej dodatki uszczelniające, opóźniające wiązanie oraz pozwalające na prowadzenie robót w ujemnych temperaturach. Dodatki uszczelniające powodują zamknięcie porów i zmniejszenie penetracji wody. Domieszki opóźniające wiązanie wydłużają czas wiązania zapraw i betonów, umożliwiają transport mieszanek na dalsze odległości (uprawnienia budowlane).

Związki przeciw mrozowe dodawane do mieszanek przeciwdziałają stratom wytrzymałości zapraw i betonów we wczesnym okresie dojrzewania. Nawet przy temperaturze -10°C pozwalają na uzyskanie odpowiednich parametrów wytrzymałościowych przez beton i zaprawy (program egzamin ustny).

Na placu budowy dozuje się głównie plastyfikatory i środki uszczelniające. Rzadziej dodaje się środki barwiące, hydrofobizujące. napowietrzające i utwardzające Należy pamiętać o tym, że dodaje się je w ilościach niepogarszających właściwości zapraw i betonów. Do najważniejszych czynności podczas przygotowania zaprawy należy dozowanie (odmierzanie) oraz kolejność i sposób mieszania składników (opinie o programie).

Dozowanie składników zapraw może być wagowe (dokładne), objętościowe (mniej dokładne) oraz wagowo-objętościowe. Ręczne mieszanie zapraw należy do rzadkości. Przy samodzielnym wyrabianiu zaprawy tynkarskiej pomocna jest betoniarka. Zaprawę przygotowuje się z materiałów będących na budowie zawsze pod ręką: cementu portlandzkiego, wapna, piasku i wody. Tynk przygotowany na budowie jest tani. ale jego zrobienie wymaga pewnej wiedzy i dokładności.

Transport zaprawy taczkami

Przy wykonywaniu zaprawy cementowo-wapiennej najpierw miesza się odmierzone składniki sypkie (cement, wapno hydratyzowane. piasek) aż do uzyskania jednorodnej mieszaniny, następnie dolewa w odę i miesza, aż zaprawa uzyska jednolite zabarwienie. Po skończonym mieszaniu zaprawę trzeba przewieźć na stanowisko tynkowania - służą do tego taczki budowlane (segregator aktów prawnych).

Stosując gotowe, suche mieszanki tynkarskie, wystarczy zawartość worka wymieszać z odpowiednią ilością wody. Do przygotowania takiej zaprawy wystarczy wiertarka z mieszadłem i niewielki pojemnik. Suche mieszanki miesza się bezpośrednio na stanowisku tynkarskim w kastrze lub wiadrze. Odpada transport zaprawy taczkami, przez co skraca się czas wykonania tynków. Inne są właściwości zaprawy świeżej, a inne zaprawy stwardniałej.

Przy zaprawie świeżej określa się zawsze jej konsystencję (czyli gęstość) oraz urabialność. Konsystencję (gęstość) sprawdza się stożkiem pomiarowym opuszczając go pionowo w głąb zaprawy.

Ze skali na stożku odczytuje się głębokość zanurzenia w centymetrach (od 1 do 15 cm) i na tej podstawie rozróżnia się konsystencję zaprawy:

• ciekłą - zanurzenie stożka 10-12 cm.
• plastyczną - zanurzenie stożka 7-10 cm.
• gęstoplastyczną - zanurzenie stożka 4-7 cm,
• sypką (wilgotną) - zanurzenie stożka 1 -4 cm (promocja 3 w 1).

Dla tynkarza wykonującego zaprawę na placu budowy znajomość konsystencji zapraw jest bardzo ważna. Przy tynkach trójwarstwowych stosuje się różne konsystencje zapraw w zależności od rodzaju warstwy tynku. Inna konsystencja będzie wymagana dla obrzutki (szprycu), inna dla narzutu, a jeszcze inna dla gładzi tynkarskiej.