Dolny pas

Dolny pas służył za tor dwóm wózkom, do których zawieszono belki, aby je przesunąć nad przęsło ustawić na podporach. Podczas nasuwania belek kratownica była oparta na ramownicy przedniej i środkowej, co umożliwiało przesuwanie prefabrykatu nie tylko wzdłuż, lecz i w poprzek mostu. Za pomocą tego urządzenia ustawiono 5 belek środkowych w każdym przęśle (program uprawnienia budowlane na komputer). Belki obrzeżne były poza zasięgiem dźwigów kratownicy, dlatego też trzeba było nasuwać je poprzecznie, na zewnątrz, za pomocą lewarów hydraulicznych.

Wszystkie te przesunięcia wymagały urządzeń zabezpieczających stateczność belek, a w szczególności stężeń przeciwdziałających siłom wywołanym przez parcie wiatru. Belki przesuwano za pomocą lin i kołowrotów. Oprócz nich wzdłuż torów w obu kierunkach ułożono szyny zazębione, a wózki wyposażono w napęd na koła zębate. Te ostatnie urządzenia miały służyć do hamowania wielkich mas przesuwanych belek, w razie gdyby parcie wiatru dało im zbyt dużą energię kinetyczną (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Aby nie wywoływać nadmiernych mimośrodów podczas ustawiania belek na oczepach, trzeba było zachowywać określoną kolejność w nasuwaniu belek. Rozpoczynano od ustawienia belki na osi mostu.

Następnie ustawiano belki i i 2 na torze poprzecznym z lewej strony i stężano je poprzecznie, po czym ustawiano belki 6 i 7 z prawej strony na torze poprzecznym i nasuwano oba zespoły 6 i 7 oraz 1 i 2 na właściwe ich położenie. Dalej naprowadzano belki 5 i 3 ustawiając je od razu na łożyska (uprawnienia budowlane). Podczas ustawiania belki wiązano między sobą poziomymi i przekątnymi rurami łącznikowymi. Na tak powiązanym pomoście układano tor do przewożenia belek na dalsze przęsła oraz szyny do przesunięcia kratownicy montażowej o ciężarze 260 T.
Wytrzymałość i stateczność urządzeń montażowych w czasie tych działań były sprawdzone w założeniu, że prędkość wiatru nie przekroczy 60 kilometrów na godzinę. Wytrzymałość samych urządzeń w stanie spoczynku sprawdzono na parcie wiatru przy jego prędkości 150 km/godz (program egzamin ustny).

Pytania testowe na uprawnienia budowlane

Najbardziej wrażliwe na parcie wiatru w czasie montażu są pierwsze belki ustawione w przęśle, gdyż nie są stężone z sąsiednimi belkami. Podczas montażu zdarzyło się, że po ustawieniu jednej z tych belek zerwał się wiatr uniemożliwiający ustawienie przyległych. Belka ta, utwierdzona poziomo tylko na podporach, drgała dając wygięcia dochodzące do dziesięciu centymetrów. Wypadek ten podkreśla konieczność dawania prefabrykatom przęsłowym dostatecznie dużych sztywności w płaszczyznach poziomych.
Po ułożeniu belek głównych następowało betonowanie płyt pomostu. Wykonywano je na szalowniach przenośnych, których odcinki miały długość jednej trzeciej rozpiętości przęseł. Przewożono je na pontonach i podnoszono w górę w położeniu poziomym. Szalowania przepon poprzecznych, znacznie lżejsze, można było podawać z kładki ułożonej na belkach głównych (opinie o programie).

Płytę pomostu sprężano częściowo po 20 godzinach od zabetonowania.
Terminy wykonania robót. Konkurs na projekt i budowę mostu ogłoszono w początku kwietnia 1959 roku. Oferty otworzono 28 maja 1959 roku. Zlecenie na rozpoczęcie robót wydano 1 lipca 1959 r. Roboty zakończono w październiku 1961 roku (segregator aktów prawnych).
Zadania komunikacyjne i historia budowy mostu. Most u ujścia Sekwany w Tancarville łączy port Havre z południową częścią kraju oddzieloną Sekwaną, która w końcowym odcinku płynie zakolami ze wschodu na zachód.
Budowa tego mostu dała początek nowemu etapowi finansowania inwestycyj mostowych. Dlatego sprawy finansowe zostały poniżej szerzej omówione na tle historii powstania tego obiektu.

W roku 1848 oddano do użytku pierwszą linię kolejową łączącą Havre przez Rouen z wnętrzem kraju. Linia ta leży na prawym brzegu Sekwany.
Od roku 1870 rozpoczęto starania o budowę linii kolejowej wychodzącej z Hawru na południowy-wschód (promocja 3 w 1). Ze względu na trudności budowy mostu wysuwano różne koncepcje przejścia tej linii przez Sekwanę: tunelem, po moście o przęsłach toczących się na torze ułożonym na dnie rzeki, promem, transborderem.