Drenaż terenu

Drenaż terenu w obrębie budynków w gruntach o mniejszej przepuszczalności lub szczególnie w gruntach gliniasto-piaszczystych, w których występują odrębne soczewki piasku nie może być ograniczony jedynie do wykonania ciągów drenarskich. Ciągi nie są wystarczające do szybkiego odprowadzenia wody, jeżeli jej zwierciadło w różnych miejscach na drenowanym obszarze układa się na różnych poziomach (program uprawnienia budowlane na komputer). Przy wahaniach poziomów wody gruntowej lub zaskórnej, np. w czasie długotrwałych obfitych opadów atmosferycznych często zdarza się, że poziom ten jest wyższy od przewidzianego w projekcie drenażu i woda dostaje się do pomieszczeń, które drenaż miał zabezpieczyć. Dzieje się to wskutek tego, że soczewki piasku z wodą są odgrodzone od ciągów drenarskich partiami gruntu gliniastego, który uniemożliwia odpływ całej dopływającej ilości wody. Woda w soczewkach piasku wtedy piętrzy się i dopiero po dłuższym okresie czasu, gdy dopływ wody do gruntu zmniejsza się, drenaż ponownie osusza cały teren (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Ten właśnie krótki okres czasu, w którym w niektórych miejscach woda spiętrzyła się powyżej poziomu posadzki podziemi, wystarcza, aby izolacja przeciwwilgociowa nie przystosowana do parcia wody naporowej uległa zniszczeniu.
Przypadki właśnie takich zjawisk zalania podziemia pomimo drenażu są dość częste. Przykładem może służyć jeden z dużych ośrodków naukowo-doswiadczalnych w Polsce, gdzie na całym terenie pod zabudowę licznymi budynkami, wysoki pierwotny poziom wody gruntowej został obniżony za pomocą drenażu (uprawnienia budowlane).

Drenaż ten okazał się w okresach długotrwałych deszczów niezupełnie skuteczny i w niektórych miejscach w podziemiach wystąpiła woda. Aby drenaż mógł stale sprawnie i skutecznie pracować, prócz ciągów drenarskich bezpośrednio pod fundamentami i pod podłożem posadzki, należy zastosować warstwę drenującą na całej powierzchni zagrożonej wodą gruntową lub zaskórną, tak aby stanowiła ona połączenie wszystkich ciągów drenarskich w obrębie całego budynku (program egzamin ustny).

Grubość warstwy drenującej

Grubość warstwy drenującej nie powinna być cieńsza od ok. 20 cm i powinna łączyć się z drenującą zasypką rowów, w których ułożone są sączki. Wskazane jest, aby podłoże gruntowe, na którym ma być ułożona warstwa drenująca, miało spadek w kierunku ciągów drenarskich. Warstwa drenująca i zasypka rowków drenarskich może być wykonana z tłucznia kamiennego, żwiru lub grubego piasku. Nieodpowiedni tu jest gruz budowlany lub ceglany, który w wodzie szybko ulega zlasowaniu. Sączki układa się ze spadkiem 0,5-1% (opinie o programie).
Na zewnątrz budynku dreny o średnicy 7,5-10 cm układa się przy ławach fundamentowych w warstwie tłucznia kamiennego lub grubego przesianego żwiru.

Powyżej tej warstwy wykop zasypuje się piaskiem. Jeśli budowla zajmuje dużą powierzchnię, to układa się dreny również wewnątrz budynku. Dreny zasadniczo powinny być układane powyżej poziomu założenia fundamentów. W razie założenia drenów poniżej poziomu fundamentów może nastąpić ich osiadanie na skutek wypłukania drobnych cząsteczek gruntu przez wodę (segregator aktów prawnych).
Dalszym nieodzownym warunkiem zabezpieczenia obiektu przed wodą gruntową za pomocą drenażu jest jego sprawne działanie. Sączki lub przynajmniej zbieracze powinny mieć zapewnioną możliwość przeczyszczania w przypadku zamulenia. W tym celu niezbędne są łatwo dostępne studzienki kontrolne służące równocześnie do czyszczenia sączków lub zbieraczy. Studzienki umieszcza się w miejscach załamania ciągów drenarskich (promocja 3 w 1).

W przypadku przepompowywania wód drenarskich konieczne są pompy rezerwowe i niezawodnie pracujące urządzenia do automatycznego włączania pomp.
Przy odwodnieniu ważnych obiektów można zastosować zamiast sączków ceramicznych i kolektorów betonowych sączki i rury kamionkowe. W wyjątkowych przypadkach można zastosować trwałe obniżenie poziomu wody gruntowej za pomocą studzien rurowych podobnych do używanych do czasowego obniżenia poziomu wody gruntowej.