Dwuwarstwowe ściany działowe

Ściana ta była sztywno połączona ze ścianamii bocznymi. Jako ściana działowa między mieszkaniami nie gwarantowała ona wymaganego wskaźnika akustycznej izolacyjności właściwej ±0 dB. (wymaganie minimalne według DIN 4109). Zwiększoną akustyczność wewnątrz mieszkań stwierdzono również w przypadku, gdy ściana działowa nie była podciągnięta do konstrukcji nośnej stropu, lecz kończyła się tuż ponad podwieszonym stropem (np. doprowadzona była pod! tynk na podsufitce stropu o belkowaniu drewnianym) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Dwuwarstwowe ściany działowe o konstrukcji stojakowej wykazywały złą izolacyjność akustyczną na skutek sztywnego połączenia obu warstw wspólnymi stojakami. Jednowarstwowe lekkie ściany działowe (np. obustronnie otynkowana ściana z cegły wapienno-piaskowej o grubości 11,5 cm) osiągają wartość izolacyjności właściwej R’ co najwyżej około 48 dB (wskaźnik izolacyjności akustycznej równy 4 dB). Taki sam lub większy stopień izolacyjności akustycznej można uzyskać przy dwuwarstwowej konstrukcji ściany, oszczędzając jednocześnie na jej ciężarze (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Skuteczność izolacji akustycznej dwuwarstwowych ścian o lekkich konstrukcjach zależy od wielu czynników, a mianowicie od sztywności przy zginaniu poszczególnych warstw, których częstotliwości graniczne leżą poza zakresem częstotliwości ważnym dla akustyki budowli, od wysokości częstotliwości własnej ściany, przy czym duże znaczenie ma przede wszystkim wielkość i rodzaj wypełnienia wolnych przestrzeni między warstwami, od sposobu zamocowania krawędzi ściany do sąsiednich części budowli, od rodzaju podpór, od sposobu zamocowania płyt do stojaków (uprawnienia budowlane).

Dwuwarstwowe ściany

Dwuwarstwowe ściany o sztywnych na zginanie warstwach, mających jednakową lub prawie jednakową grubość i ciężar jednostkowy, nie wykazują lepszej izolacyjności akustycznej niż pełna ściana o podobnym ciężarze, jeśli dźwięki mogą przenosić się przez sztywne zamocowanie krawędzi ścian. Odległość między warstwami i wypełnienie wolnej przestrzeni między nimi mają wówczas tylko nieznaczny wpływ na izolację akustyczną. Podobnie ściany z dwóch identycznych pod względem materiału i grubości warstw płyt wiotkich na zginanie mogą wykazywać znacznie gorszą izolacyjność dźwiękową niż masywne ściany jednowarstwowe, a to z uwagi na nakładające się częstotliwości rezonansowe (program egzamin ustny).

Zmniejszenie izolacyjności akustycznej powoduje również każda nieszczelność ściany, jak pęknięcie, nie uszczelnione połączenie na krawędzi ściany, przebicie, otwarte spoiny, szczególnie przy płytach układanych na sucho (suche tynki) (opinie o programie).

Jeżeli w dwuwarstwowych lekkich ścianach działowych z wiotkich płyt płyty są sztywno mocowane do wspólnych stojaków lub listew poziomych, to ze względu na mostki dźwiękowe osiąga się izolacyjność akustyczną tylko od około 37 dB (wskaźnik El = ~ 15 dB) do około 42 dB (wskaźnik El = —10 dB), zależnie od rodzaju i grubości płyt, odległości między warstwami i od rodzaju konstrukcji nośnej (stojaki, rozwory). Skuteczność izolacji akustycznej można niekiedy poprawić przez zastosowanie z obu stron ścian podwójnych wiotkich płyt lub też przez mocowanie ich nie na całej powierzchni (lub pasmowo), lecz punktowo na miękkich, sprężystych podkładkach. Możliwe jest wówczas osiągnięcie izolacyjności akustycznej do około 52 dB (wskaźnik El = ±0 dB) (segregator aktów prawnych).

W przypadku zwiększonych wymagań co do izolacyjności akustycznej nienośnych czy lekkich ścian działowych (R^ =48 dB, El ^ ^ 4 dB) lub braku możliwości większego obciążenia stropu bądź przewidywanych dużych odkształceniach elementów dźwigających ściany (ugięcia stropu) należy stawiać ściany dwu- lub wielowarstwowe z materiałów podatnych na odkształcenia (np. drewniane ściany szkieletowe o konstrukcji stojakowej) (promocja 3 w 1).