Elementy skrzyni

Dla takiej skrzyni zastępczej należy wyznaczyć położenie środka ciężkości i metacentrum. Następnie należy obliczyć ciężar tych elementów skrzyni, które stwarzają asymetrię traktując je jako ciężar przesunięty wyznaczyć za pomocą nowe położenie środka ciężkości i jego odległość od środka ciężkości zastępczej skrzyni symetrycznej (program uprawnienia budowlane na komputer) Ponieważ zarówno przy skrzyni rzeczywistej, jak i zastępczej wartość wyporu, a w przybliżeniu i położenie metacentrum, nie ulegają zmianie, przeto przy skrzyni rzeczywistej, pływającej w stanie równowagi, wektor ciężaru będzie musiał przechodzić zarówno przez środek wyporu.

Miarodajne będzie pochylenie, przy którym ramię pary sił będzie równe zeru, tzn. przy którym środek ciężkości i środek wyporu będą leżały na tej samej prostej pionowej. Prosta ta jest osią pływania skrzyni asymetrycznej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Można ułatwić sobie nieco zadanie, nanosząc wyznaczone przy każdej próbie ramiona, jako rzędne w jakimkolwiek układzie współrzędnych, w którym odcięte wyrażać będą w jakiś sposób pochylenie skrzyni. Łącząc końce naniesionych rzędnych linią ciągłą utrzymuje się miarodajne pochylenie w tym punkcie, w którym linia ta przecina oś odciętych.
Punkt C wyznacza w przybliżeniu miarodajne położenie „przechylonej” powierzchni wody (uprawnienia budowlane).

Przy prostopadłościennych skrzyniach asymetrycznych sprawdzenie stateczności polega również na sprawdzeniu położenia początkowego metacentrum. Moment bezwładności, który należy wstawić do tego wzoru dotyczy pola przekroju wodnicowego w ukośnym położeniu skrzyni. Można sobie nieco ułatwić zadanie posługując się szerokością skrzyni b.
Należy przy tym zauważyć, że przy skrzyniach utrzymujących się na wodzie ukośnie, im mniejszy jest kąt a, tym mniejszy jest również zakres wychyleń, przy którym metacentrum może być uważane za nieruchome (program egzamin ustny).

Skrzynie lżejsze

Skrzynie lżejsze zarówno symetryczne, jak i asymetryczne, jak wspomniano, utrzymują się na wodzie w równowadze stałej, nie w położeniu pionowym (czy przy asymetrycznych zbliżonym do pionu), ale w położeniu bardzo ukośnym z wynurzoną jedną krawędzią przy denną (opinie o programie).
Niekiedy ściana boczna może prawie nie wystawać z wody i należy wtedy szczelnie odeskować otwory skrzyni, przynajmniej na wysokość ok. 1 m, aby zabezpieczyć skrzynię w czasie transportu od zalania przez fale i przy przechyłach wywołanych różnymi przyczynami. Praktycznie każdą taką skrzynię nieco się balastuje, aby uzyskać pewną „wolną burtę” na zanurzonej ścianie.

Zarówno w omawianym wypadku, jak i w ogóle we wszystkich wypadkach skrzyń o bardziej skomplikowanych kształtach wskazane jest badać stateczność skrzyni wykreślnie, wyznaczając tzw. krzywą ramion momentów prostujących, zwaną również krzywą Reeda. Metoda ta może być pożyteczna również i przy skrzyniach najprostszych kształtów, jeżeli interesuje nas ich stateczność przy bardzo dużych przechyłach.
Niekiedy skrzynie muszą odbywać długi transport morzem i w tym celu zasłania się ich otwory szczelnymi pokrywami (segregator aktów prawnych).

W czasie transportu na fali niejednokrotnie może się zdarzyć, że skrzynia zanurzy w wodzie nie tylko swą ścianę wzdłużną, ale i część pokrywy. W takim wypadku może być interesujące pytanie: jaki jest zakres stateczności skrzyni, do jakiego kąta może się skrzynia przechylić bez obawy utraty stateczności.
Trzeba bowiem zauważyć, że z chwilą gdy zanurzy się górna krawędź skrzyni, inne niż poprzednio cechy geometryczne skrzyni zaczynają mieć decydujący wpływ na jej stateczność (promocja 3 w 1).

Z tą chwilą wysokość metacentryczna przestaje wzrastać przy dalszym przechylaniu się skrzyni, środek wyporu zaczyna bowiem coraz wolniej przesuwać się ku ścianie bocznej skrzyni, w wyniku czego przy dalszym przechylaniu się wektory ciężaru i wyporu zbliżają się do siebie, metacentrum zaś wędruje w dół, zbliżając się do środka ciężkości.