Gabaryty przestrzenne

Należy rozróżniać dwie następujące grupy:
1) gabaryty przestrzenne,
2) parametry techniczne.
Do grupy pierwszej zalicza się m. in.:
a) powierzchnie,
b) wymiary,
c) wysokości,
d) rozpiętości,
e) siatki słupów,
f) jedno- lub wielokondygnacjowość budynków lub sekcji i segmentów a także częściowo ustrojów i elementów (program uprawnienia budowlane na komputer).
Do grupy drugiej wchodzą m. in.:
a) nośność transportu,
b) rodzaj transportu,
c) rodzaj obciążeń,
d) warunki oświetleniowe (światłem dziennym),
e) warunki klimatyczne (ciepłoprzewodność, aeracja itp.),
f) oddziaływanie procesów produkcyjnych lub składowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Z zagadnieniem gabarytów przestrzennych łączy się system modularny, któremu w zasadzie wszystkie gabaryty przestrzenne powinny być podporządkowane, przy zachowaniu swojej specyfiki wynikającej z technologii stawowy wielkość 30 cm. Przeprowadzone studia nad modułem wysokościowym ustaliły także, że wielkość 30 cm jest optymalnym wymiarem skoku, umożliwiającym zaspokojenie różnorodnych wymagań funkcjonalnych, technologicznych i eksploatacyjnych (uprawnienia budowlane).

System modularny

Systemowi modularnemu podlegają lub powinny podlegać:
- zasadnicze wymiary gabarytów konstrukcji, jak np.:
- odległości między osiami słupów,
- odległości między osiami murów, podciągów, kratownic itp.,
- odległości między osiami belek podsuwnicowych,
- wysokości pomieszczeń oraz ich szerokości,
- szerokości i wysokości okien, drzwi, wrót itp.;
- drugorzędne wymiary konstrukcyjno-kompozycyjne, jak np.:
- odległości między węzłami w konstrukcjach kratowych,
- odległości między żebrami w przekryciach dachów i hal,
- odległości w kratownicach słupków i krzyżulców;
- wymiary elementów budowlanych, jak np. gabaryty słupów, rygli, ram, belek podsuwnicowych, dźwigarów, wysokości stropów, świetlików, przekroje belek i innych elementów (program egzamin ustny).

Aby uzyskać wyżej omówioną systematyczną modularyzację, należałoby wprowadzić do normy poza modułem przemysłowym (Mp), który można nazywać metromodułem, także moduł zawierający się w dziesiątkach centymetrów - zatem decymoduł - ustalając jego wielkość równą 30 cm lub 60 cm oraz przyjąć moduł cząstkowy o wielkości paru centymetrów - czyli centymoduł (opinie o programie).
Unifikacja. W budownictwie przemysłowym unifikacja polega na uzgodnieniu i ujednoliceniu podstawowych wymiarów geometrycznych typizowanych elementów, ustrojów i budynków. Polega ona także na ujednoliceniu schematów konstrukcyjnych, elementów konstrukcyjnych i szczegółów połączeń.

Celem unifikacji jest:
a) stworzenie możliwie największej wymienności poszczególnych elementów w budynkach o różnych rozwiązaniach przestrzennych,
b) stworzenie możliwości pełnego wykorzystania przy wyrobie elementów budowlanych stałych urządzeń, jak formy, stendy, autoklawy oraz inne urządzenia do prefabrykacji, co zwiększy ich wydajność,
c) stworzenie możliwości wielokrotnego zastosowania opracowań typowych, a zatem uzyskanie obniżki wskaźników techniczno-ekonomicznych (segregator aktów prawnych).

Do zaspokojenia tego rodzaju wymagań i uzyskania omówionych efektów przez projektantów mogą być pomocne następujące wskazania:
- Unifikację obiektu z jego elementami składowymi uzyskuje się przez twórcze wykorzystanie wielokrotnie powtarzających się ustrojów i elementów budowlanych.
- Unifikację obiektu typowego z obiektami sąsiadującymi otrzymuje się przez łączenie niewielkich budynków w jedną całość, a także przez dążenie przy ich projektowaniu do najprostszych form przestrzennych i gabarytów oraz przez unikanie zbyt jaskrawo wyrażonych odrębności plastycznych.

Unifikację obiektu typowego z otoczeniem można uzyskać przez analizę możliwości sytuacyjnych tego obiektu zarówno w zabudowie miasta, jak i w otaczającym go zespole budynków. Dokonania tej analizy należy oprzeć na dwóch przesłankach:
- usytuowanie obiektu w odniesieniu do miasta bądź regionu,
- usytuowanie obiektu w odniesieniu do wnętrza zakładu.

W stosunku do budynków zaliczonych do kategorii a) wskazane jest często zaprojektowanie form architektonicznych, tworzących dominantę krajobrazową. Nie powinno to jednak przekraczać zakresu wyznaczonego typowym charakterem projektu (promocja 3 w 1).