Grubsze kryszywo

Przed przystąpieniem do betonowania, na dnie formy należ) rozłożyć 10-20 cm warstwę zaprawy cementowej 1 :3. Warstwa zapraw) zapewni jednorodność i szczelne wypełnienie betonem dolnej części konstrukcji słupa. Podczas betonowania grubsze kruszywo, „wtapiając się” w rozłożoną warstwę, umożliwi otrzymanie jednorodnej struktury betonu na całej wysokości wykonywanej konstrukcji (program uprawnienia budowlane na komputer).

W przypadku betonowania słupów o wysokości do 5,0 m i o przekroju co najmniej 0,40 x 0,40 m, lecz nie większym niż 0,8 nr, które mają strzemiona obwodowe, mieszanka może być podawana od góry osi tych słupów, bez przerw, przy zagęszczaniu układanych warstw wibratorami wgłębnymi.
Podczas prowadzenia tych robót należy upewnić się, czy konstrukcja deskowania słupa jest w stanie przenieść powstałe ciśnienie mieszanki betonowej przy założonej prędkości betonowania.

Betonowanie słupów wysokich (H > 5,0 m) wymaga stosowania wibratorów przyczepnych, elastycznych końcówek urządzeń do pompowego podawania mieszanki betonowej lub lejów zsypowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Wskazane jest stosowanie mieszanki z domieszkami superplastyfikatorów lub mieszanki samozagęszczalne.
Betonowanie belek stropowych i płyt połączonych monolitycznie ze słupami i ścianami należy zaczynać nie wcześniej niż po 1-2 godzinach po zabetonowaniu słupów i ścian. Przerwa ta jest niezbędna ze względu na możliwość osiadania mieszanki betonowej w słupach i ścianach. W stropach żebrowo-płytowych mieszankę betonową układa się jednocześnie w belkach i płytach. Jeśli podciągi mają wysokość większą niż 80 cm, mieszankę betonową układa się warstwami 30-^40 cm, zagęszczając ją wibratorami wgłębnymi.
Analiza zjawisk występujących w procesie zagęszczania (uprawnienia budowlane).

Proces zagęszczania warunkuje, w bardzo szerokim zakresie, jakość betonowanych elementów. Realizacja tego procesu powinna zapewnić uzyskanie założonego stopnia zagęszczenia mieszanki betonowej, a przez to otrzymanie struktury betonu gwarantującej ustalone parametry jakościowe. Zagęszczenie wyrażamy jako stosunek rzeczywistej gęstości konkretnego betonu do gęstości tej samej masy betonowej całkowicie zagęszczonej. Zawartość porów w betonie w sposób znaczący obniża jego wytrzymałość: 2% zawartości porów może obniżyć wytrzymałość o około 10%, natomiast 5% porów powoduje spadek wytrzymałości aż o 30%.

Metoda zagęszczania mieszanki

Metodą zagęszczania mieszanki betonowej stosowaną powszechnie w konstrukcjach monolitycznych jest wibrowanie. Proces wibrowania polega na przekazywaniu mieszance betonowej energii, w wyniku której mieszanka zmienia swoje parametry reologiczne (program egzamin ustny). Tę energię dostarcza się za pomocą kontaktujących z mieszanką betonową elementów wibrujących. Wibrator jest transformatorem energii, przekształcającym odpowiednio energię mechaniczną i elektryczną na energię oscylacji mechanicznych W przypadku wibratorów obrotowych oscylacje te są prostymi ruchami harmonicznymi.

Takie sinusoidalne ruchy drgające opisuje się za pomocą dwóch parametrów: częstości, tj. liczby drgań lub cykli na jednostkę czasu, oraz amplitudy, czyli maksymalnego odchylenia od położenia w stanie spoczynku (opinie o programie).
Mieszanka betonowa powstaje w wyniku zmieszania wszystkich składników: kruszywa, spoiwa i wody. Należy ją traktować jako trójfazowy układ dyspersyjny, fazie stałej (kruszywo), ciekłej (zaczyn cementowy) i gazowej (powietrze). Ośrodkiem dyspersyjnym jest zaczyn cementowy, a fazą zdyspergowaną jest kruszywo. Na reologiczną charakterystykę mieszanki podstawowy wpływ mają właściwości fazy ciekłej, tj. zaczynu cementowego, które z kolei zależą od kształtu cząstek cementu fizykochemicznych procesów zachodzących w wyniku zmieszania wody z cementem (segregator aktów prawnych).

Świeżo ułożoną w formie mieszankę betonową można traktować, zgodnie z przyjętą wcześniej interpretacją, jako układ dyspersyjny z rozproszoną fazą stałą [4.49J. Ziarna grubego kruszywa stanowią szkielet mieszanki betonowej, tworząc pewnego rodzaju przesklepienia. Powstała struktura jest wynikiem wiązań składających się z sił tarcia między cząstkami kruszywa oraz napięcia powierzchniowego i sił spoistości zaczynu cementowego (promocja 3 w 1).