Izolacje typu lekkiego

W przypadku przeciekania przez ścianę większej ilości wody, wzdłuż ściany na poziomie warstwy drenującej podposadzkowej potrzebny może okazać się otwarty kanalik betonowy, którym woda spływająca ze ścian mogłaby odpłynąć bezpośrednio do kratki ściekowej umieszczonej pod warstwą drenującą lub do studzienki zbiorczej (program uprawnienia budowlane na komputer).
Izolacje typu lekkiego stosuje się w celu ochrony budowli przed przenikaniem wilgoci.

Do tego typu zalicza się przede wszystkim izolacje bitumiczne bez wkładek, np. powłoki gruntujące, izolacje z mas powłokowych, powłoki z tworzyw sztucznych oraz środki uszczelniające powierzchnie materiałów konstrukcji. Są one wrażliwe na uszkodzenia mechaniczne i do pewnego stopnia mogą chronić budowle przed szkodliwymi wpływami chemicznymi. Izolacji typu lekkiego nie należy stosować w celu zabezpieczenia budowli przed wodą opadową bezpośrednią lub przesączającą się, a tym bardziej przed wodą naporową (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Izolacje typu średniego stosuje się w celu zabezpieczenia przed wodą opadową bezpośrednią (pokrycia dachowe) lub przesączającą się (izolacje pionowe w budynkach, tarasy, przepusty, zbiorniki podziemne itp.). Do tego rodzaju izolacji można zaliczyć izolacje bitumiczne, najwyżej z dwoma warstwami wkładek z papy, izolacje z plastycznych mas bitumiczno-mineralnych, asfaltów lanych, powłok z tworzyw sztucznych, tynków wodoszczelnych itp. Budowle skonstruowane z materiałów wodoszczelnych czasem nie wymagają stosowania izolacji.
Jeśli chodzi o izolacje zabezpieczające przed wodą przesączającą się (tarasy, pomosty mostów itp.), to używane są najczęściej izolacje asfaltowe z dwoma wkładkami z papy asfaltowej. Znaczna jednak liczba uszkodzeń w izolacjach wykonanych w ten sposób wykazała, że nawet przy użyciu grubych pap izolacja tego typu nie zawsze wystarcza (uprawnienia budowlane).

Trwalsze izolacje

Trwalsze izolacje otrzyma się stosując papy asfaltowe na osnowie z włókien szklanych, które ostatnio coraz szerzej są stosowane za granicą, również w Polsce. W szczególnych przypadkach do krycia tarasów, gdzie chodzi o trwałość i dobrą szczelność, stosuje się zamiast papy folie z tworzyw sztucznych (np. z polichlorku winylu lub poliizobutylenu). W zależności od wielu okoliczności oraz wpływów (wpływy termiczne, obciążenia stałe i użytkowe itp.) stosuje się dwie lub trzy warstwy papy (program egzamin ustny).

Izolacji tego typu nie należy stosować w celu zabezpieczenia budowli przed wodą pod ciśnieniem. Wyjątek mogą stanowić przypadki, kiedy parcie wody jest chwilowe lub gdy absolutna wodoszczelność nie jest wymagana. W tym ostatnim przypadku (zbiorniki na wodę, osadniki ścieków, baseny kąpielowe w gruntach nieprzepuszczalnych itp.) stosuje się wyprawy i betony wodoszczelne (opinie o programie).
Izolacje typu ciężkiego stosuje się wówczas, gdy chodzi o zabezpieczenie budowli przed wodą naporową pod ciśnieniem. Są to przeważnie izolacje bitumiczne z wkładkami. Jako materiał do tych izolacji używane są lepiki bitumiczne, papy, juty i inne tkaniny asfaltowane, folie lub laminaty z mas plastycznych, cienkie blachy metalowe itp.

Niekiedy mogą wchodzić tu w rachubę betony wodoszczelne i wyprawy wodoszczelne (zbiorniki na wodę). Izolacje typu ciężkiego mogą być też stosowane zamiast izolacji typu średniego, jeśli ważność obiektu tego wymaga (segregator aktów prawnych).
Jeżeli grunt jest suchy i nie zawiera szkodliwych związków, to fundamenty nie wymagają izolacji. Wystarczy, gdy otaczające je powierzchnie są gładkie, dzięki czemu przesączająca się woda z opadów atmosferycznych nie będzie w nie wsiąkała (promocja 3 w 1).

Również fundamenty w wodzie stojącej, bieżącej lub gruntowej bez szkodliwych związków zasadniczo nie wymagają specjalnej izolacji. Powinien być tylko spełniony warunek, że do gruntu w okresie istnienia budowli nie będą wprowadzane żadne szkodliwe związki. Należy stosować środki ochronne w przypadku, gdy na obiekty może działać woda zawierająca związki szkodliwe dla betonu .