Izolacje wodoszczelne niewielkich studzienek

W budownictwie masowym stosuje się tego rodzaju izolacje jako izolacje wodoszczelne niewielkich studzienek i pomieszczeń, w których zwykle umieszcza się urządzenia produkcyjne wymagające izolacji wodoszczelnej niewrażliwej na wpływy mechaniczne. Znajduje tu zastosowanie izolacja wodoszczelna wykonana z arkuszy blach stalowych o grubości 2-i-4 mm, spawanych według zasad stosowanych przy wykonywaniu zbiorników (program uprawnienia budowlane na komputer).

Arkusze spawa się w pomieszczeniu izolowanym lub jeśli wymiary jego są niewielkie spawanie wykonuje się w całości alba większymi partiami na budowie i opuszcza się do uprzednio przygotowanego dołu o ścianach betonowych.
Pomiędzy powłoką stalową a otaczającą ją konstrukcją betonową lub żelbetową (podłogi i ściany) pozostawia się szczelinę, którą następnie wypełnia się szczelnie zaprawą cementową pod ciśnieniem. W tym celu w blasze stalowej wykonuje się pewną ilość otworów. W otwory te należy wspawać rurki o długości ok. 30 cm, które następnie przedłuża się o dalsze 1,01,5 m tuż przed betonowaniem konstrukcji żelbetowej dna wanny. Po stwardnieniu dna wanny wtłacza się (przez rurki) zaprawę pod ciśnieniem do szczeliny pomiędzy blachę a podłoże, po czym wystającą część rurki obcina się i zatyka krążkiem blaszanym przyspawa- nym do blachy powłoki stalowej i następnie pokrywa warstwą betonu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Izolację z blach stalowych, przy czym widoczne są rurki 1 do wtłaczania zaprawy (uprawnienia budowlane).
Jeżeli izolacja ma chronić obiekt przed wodą gruntową naporową, to powinna ona być dociskana do konstrukcji żelbetowej, przystosowanej do przyjęcia obciążenia wskutek parcia wody. Konstrukcję taką wykonuje się po zmontowaniu powłoki blaszanej. Blacha może stanowić również część składową konstrukcji stalowej, przejmującej parcie wody. W celu zabezpieczenia blachy stalowej przed korozją, zwłaszcza jeśli woda będzie zawierać związki szkodliwe dla stali lub gdy istnieje możliwość występowania błądzących prądów elektrycznych, wahań poziomu wody
gruntowej itp., można stosować na blachach powłokę asfaltową, analogicznie jak to się czyni z rurami stalowymi układanymi w ziemi (program egzamin ustny).

Mur z klinkieru

Pozostawienie zewnętrznej powierzchni blachy bez obetonowania może mieć miejsce jedynie w przypadkach, gdy istnieje dostęp do blachy i może ona być powleczona farbą olejną lub asfaltową. W wyjątkowych przypadkach w analogicznych warunkach stosuje się zamiast blach stalowych blachy ołowiane o grubości 1,5-2,5 mm, przy czym poszczególne arkusze mogą być spawane lub lutowane. W celu zabezpieczenia blachy ołowianej przed korozją pod wpływem działania składników betonu należy powierzchnię betonu, do której ma dotykać blacha ołowiana, powlec lepikiem asfaltowym (opinie o programie). Taką samą powłoką asfaltową należy pokryć powierzchnię blachy ołowianej z drugiej strony.

Zaleca się blachę ołowianą okleić obustronnie papą asfaltową z zastosowaniem lepiku asfaltowego. W ten sposób wykonywane były arkusze izolacyjne ,,Plombizol“ z cienką wkładką ołowianą o grubości 0,10-H),15 mm. Wkładki te łączy się na stykach lutowiem cynowym, przy czym dla wzmocnienia dodaje się pasek blachy ołowianej w postaci nakładki łączonej również przez lutowanie. Zastosowanie cienkiej blachy ołowianej nie dawało pewności, czy blacha nie uległa uszkodzeniom mechanicznym, czego nie można sprawdzić przy wykonywaniu izolacji (segregator aktów prawnych). Poza tym w czasie lutowania cienka blacha może ulec przepaleniu na stykach, co może być przyczyną wadliwego wykonania lutowania oraz utraty wodoszczelności izolacji.

Wykonywanie izolacji z blach ołowianych spawanych, w różnych fazach wykonawstwa.
Ostatnio stosuje się papy asfaltowe wzmocnione cienką blachą aluminiową; blach ołowianych raczej nie stosuje się.

W wyjątkowo ważnych obiektach można stosować blachę miedzianą (promocja 3 w 1).
Mur z klinkieru nadaje się szczególnie jako ochronna część budowli posadowionej poniżej poziomu wody gruntowej, zawierającej składniki szkodliwe dla betonu. Celowe jest stosowanie muru o grubości V2 lub 1 cegły. W miejscach, w których należy spodziewać się rys na skutek osiadania, zastosowanie izolacji z klinkieru nie daje pożądanych rezultatów.