Kliniec z kamieni polnych

Do betonu stosowano cement marki 350 o początku wiązania powyżej 2 godzin, jako kruszywo do warstwy górnej - piasek naturalny i bazaltowe grysy granulowane, a do warstwy dolnej - piasek naturalny i miejscowe żwiry lub pospółki lub drobny tłuczeń i kliniec z kamieni polnych (program uprawnienia budowlane na komputer). Wszystkie nawierzchnie wykonane były za pomocą wykańczarek zagęszczających masę betonową na zasadzie udarowej, a tylko w znikomej ilości wibracyjnej.

W pierwszych latach po II wojnie światowej władze drogowe kontynuowały budowę nawierzchni betonowych na głównych ciągach drogowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W oparciu o wspomniane powyżej „Wytyczne” z 1935 r., poprawione i uzupełnione w 1936 r., jak i doświadczenia osiągnięte na budowach oraz w laboratoriach została ustalona przez Polski Komitet Normalizacyjny w 1953 r. norma PN-53/S-96015. Wytyczne budowy nawierzchni betonowej. Norma ta została znowelizowana i zastąpiona normą PN-61/S-96015. Nawierzchnie betonowe.
O znaczeniu nawierzchni betonowych w ogólnej gospodarce drogowej różnych krajów świadczą podane poniżej liczby (uprawnienia budowlane).

W Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej nawierzchnie betonowe zajmują poczesne miejsce i niewiele ustępują pod względem ilości nawierzchniom bitumicznym typu ciężkiego, a łączna ich powierzchnia przekracza 1500 min m2. W Europie państwami o największej powierzchni nawierzchni betonowych są Wielka Brytania i Niemiecka Republika Federalna. W krajach tych ogólne powierzchnie nawierzchni betonowych przekraczają 50 min m2. W Związku Radzieckim do 1962 r. wykonano łącznie około 25 min m2 nawierzchni betonowych. W Polsce po II wojnie światowej wybudowano łącznie ponad 2 min m2 nawierzchni betonowych, a stan posiadania dróg betonowych na początku 1963 roku wyrażał się łączną powierzchnią około 10 min m2. Nawierzchnie betonowe są to monolityczne nawierzchnie, wykonywane z masy betonowej dowożonej z wytwórni lub sporządzanej na miejscu robót, a następnie zagęszczanej po ułożeniu na odpowiednim podłożu w korpusie drogowym (program egzamin ustny).

Niezależnie od tej klasycznej formy nawierzchni betonowej istnieją jeszcze jej pewne odmiany bądź w postaci monolitycznej, bądź prefabrykowanej układanych tak na jezdniach dróg i ulic, jak też na placach, chodnikach oraz ścieżkach rowerowych.

W budownictwie drogowym najwięcej betonu pochłaniają betonowe nawierzchnie dróg samochodowych, bowiem jeden kilometr nawierzchni betonowej na jezdni dwupasowej wymaga zużycia około 1500 m3 betonu. Taki stan rzeczy zachęca do udoskonalania konstrukcji nawierzchni, co mogłoby wprowadzić oszczędność w zużyciu materiałów składowych betonu.
W oparciu o wieloletnie bardzo obszerne materiały statystyczne, zebrane na podstawie pomiarów, obserwacji i badań, można przeprowadzić szczegółową techniczno-ekonomiczną analizę porównawczą zalet i wad podstawowych nawierzchni typu ciężkiego, a więc betonowych, asfaltobetonowych i smoło- betonowych (opinie o programie).

Koszt inwestycji

Najważniejsze elementy porównania to:
- koszt inwestycji,
- koszt utrzymania i napraw,
- koszt ruchu,
- możliwości stopniowego wzmacniania nawierzchni,
- możliwości materiałowe,
- odporność nawierzchni na działanie ruchu,
- odporność nawierzchni na wpływy atmosferyczne i klimatyczne,
- dostosowanie konstrukcji nawierzchni do warunków pracy,
- warunki wykonawstwa.

Biorąc pod uwagę wielkość nakładów inwestycyjnych (tabl. 1-1) dla analizowanych trzech rodzajów nawierzchni typu ciężkiego, widzimy, że nawierzchnia betonowa wykazuje znacznie dłuższy okres użytkowania, chociaż wymaga nieco wyższych kosztów (segregator aktów prawnych).
W zagranicznej literaturze technicznej znajdujemy następujące stwierdzenia dotyczące kosztów nawierzchni w Stanach Zjednoczonych koszt budowy nawierzchni betonowej kształtuje się w wysokości 5,98 dolara/m2, natomiast asfaltobetonowej 6,55 dolara/m2′). Roczny koszt budowy, naprawy i utrzymania przy natężeniu ruchu 4000 T/dobę kształtuje się dla nawierzchni betonowej w wysokości 1,28 marki/m2, natomiast dla asfaltobetonowej - 1,85 marki/m2, co wyraża się stosunkiem 1 : 1,452) (promocja 3 w 1).