Klinkier wypalany

Klinkier wypalany jest aż do spieczenia z gliny zawierającej żelazo. W poszczególnych rodzajach klinkierów ilościowy stosunek głównych składników tlenku glinowego (AI2O3), krzemionki (SiOo) oraz tlenków żelaza (FeO i FeoO;}) jest bardzo różny i dlatego nie wszystkie klinkiery mogą stanowić ochronę przed kwasami. W klinkierach nadających się do tych celów nie powinno być więcej niż 4% składników, które są rozpuszczalne w 10-procentowym roztworze kwasu solnego (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zawartość tlenku wapniowego (CaO) nie powinna wynosić więcej niż’ 20/o. Klinkier powinien być silnie wypalony, szczelny i gładki, nasiąkliwość jego nie powinna przekraczać 3%. Wytrzymałość na ściskanie nie powinna być mniejsza niż 350 kG/cm-. Odporność na zamrażanie należy sprawdzić według obowiązujących norm. Odporność na silnie agresywne czynniki należy sprawdzić za pomocą specjalnych badań chemicznych. Pod względem wyglądu zewnętrznego klinkier powinien odpowiadać określonym warunkom. Jeśli klinkiery mają uszkodzone naroża i krawędzie, wykonanie szczelnego spoinowania sprawia duże trudności (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Nierówności i wgłębienia na powierzchni klinkieru oraz wichrowate powierzchnie utrudniają należyte wypełnienie spoin wspornych zaprawą i w wielu przypadkach są przyczyną powstawania nowych przestrzeni.
Okładzina z klinkieru może być wykonana w ten sposób, że jest połączona za pomocą sięgaczy z betonem lub murem budowli albo też otacza budowlę w postaci oddzielnej ściany (uprawnienia budowlane).

Na zewnątrz okładziny można jeszcze wykonać powłokę bitumiczną. Oddzielna ścianka może być wewnątrz dodatkowo uszczelniona ‘masą powłokową lub ciężką izolacją z wkładkami. Powinna ona mieścić się w obrębie zewnętrznego obrysia budowli, aby przy osiadaniu budowli nie oddzieliła się od dna.
Jeżeli izolację z klinkieru wykonuje się poniżej poziomu wody gruntowej, to aby ścianka klinkierowa nie została uszkodzona wskutek parcia wody, należy utrzymywać obniżony poziom wody gruntowej aż do czasu naniesienia i stwardnienia betonu, z którego wykonana jest konstrukcja budowli (program egzamin ustny).

Resztki zaprawy

W celu otrzymania możliwie najbardziej szczelnej zaprawy skład piasku do zapraw powinien odpowiadać wymaganiom norm, przy czym zawartość ziaren od 0 do 0,1 mm nie powinna przekraczać 12’% lub od 0 do 0,2 mm - 20% (piasek o jednakowej wielkości ziaren zawiera zbyt dużo próżni i otrzymana z takiego piasku zaprawa ma zbyt duże pory przez które przenika woda) (opinie o programie).
Zaprawa o stosunku mieszaniny cementu i piasku 1 : 3 i o niewielkiej porowatości spełnia wymagany warunek szczelności. Zaprawa nie powinna być zbyt sucha. Sucha zaprawa bowiem nie ma dostatecznej przyczepności do klinkieru. Przed wymurowaniem ściany z klinkieru powinien on być nawilżony wodą (segregator aktów prawnych).

Spoiny wsporne i pionowe powinny być całkowicie wypełnione. Staranne murowanie przyczyni się do polepszenia szczelności spoin. Na licu wewnętrznym muru należy spoiny tak dokładnie oczyścić, aby wyrównać samą spoinę oraz usunąć resztki zaprawy na krawędziach klinkieru. Powierzchnia powinna być zupełnie gładka. Pojedyncze cegły lub warstwy cegieł nie powinny wystawać z lica ściany, w tych bowiem miejscach woda ma możność łatwego przenikania do muru.

Użycie szczelnej zaprawy, staranne murowanie oraz wykonanie spoin są to warunki szczelności co najmniej tak samo istotne jak użycie szczelnego klinkieru.
Dla zwiększenia wodoszczelności zaprawy można zastosować dodatki uszczelniające (promocja 3 w 1).

W celu zwiększenia wodoszczelności można zewnętrzne powierzchnie spoin powlec asfaltem lub zastosować do murowania (szczególnie przy stopach fundamentowych budowli) zaprawę kwasoodporną bitumiczną na gorąco o składzie: 1 jednostka ciężarowa asfaltu : 3 jednostki ciężarowe piasku kwarcowego (kwarcytowego). Przy wykonywaniu izolacji ścian należy powierzchnie ich zagruntować, aby uzyskać przed nałożeniem izolacji dobre połączenie izolacji bitumicznej z zaprawą bitumiczną.