Konieczny zakres analizy badawczej

Po pierwsze nasza statystyczna baza źródłowa stojąca do dyspozycji badacza jest stosunkowo skromna i opracowywana w sposób utrudniający jej wykorzystanie. Po drugie opracowania monograficzne poszczególnych zagadnień są rozwinięte w sposób niezbyt zadowalający, co zmusza badacza do własnych studiów. Dalej jeśli sobie uzmysłowimy konieczny zakres analizy badawczej w pracach syntetycznych sięgający do środowiska przyrodniczego poprzez problemy osadnictwa, demografii, stosunków społecznych, komunikacji, transportu, przemysłu aż po formy prawne zarządzania gospodarką narodową plus dokładna znajomość problematyki miejscowej to zdajemy sobie sprawę, że jest to zadanie wymagające raczej pracy zespołu autorskiego niż jednego autora (program uprawnienia budowlane na komputer).

Dlatego też omawianą pracę należałoby traktować jako pierwsze przybliżenie opisu stanu istniejącego i wytyczenie ram zakresu dalszych prac badawczych. Wydaje się, że tak określone cele pracy pokrywają się z intencjami autora (patrz wstęp) (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Jego zasługi i trud nie są niczym w ten sposób umniejszone. Jeślibyśmy jednak przyjęli takie założenie, to ciężar zagadnienia przenosi się wówczas na problemy metodologiczne oraz wytyczne w zakresie dalszych prac badawczych, dla których konkretne materiały opisowe stanowią jedynie tło. Przy takiej koncepcji prac można mieć jednak do autora doceniając w pełni pozytywne cechy pracy, m. in. samo postawienie problemu pewne i chyba słuszne pretensje (uprawnienia budowlane).

Mianowicie zasadniczą pretensją będzie zakończenie opisu rozwoju i sytuacji prawnej planowania regionalnego w Polsce na 1957 r. Szczególnie poważny wpływ miało takie ujęcie na referowanie stanu w tym zakresie w woj. katowickim. Rzutuje to niestety na cały tok opracowania i w wielu przypadkach przyczyniło się po prostu do zaciemnienia całości opisywanego obrazu. Uprzedzając dalsze rozważania chcę powiedzieć, że w ten sposób ominięto problem kluczowy planowania regionalnego woj. katowickiego, jakim jest załamanie się planu regionalnego GOP i próba zastąpienia planu regionalnego planem miejscowym GOP (program egzamin ustny).

Plany regionalne

Zdaję sobie sprawę z trudności wydawniczych i długości cyklu wydawniczego w Polsce, ale chyba poważnym niedopatrzeniem, które obciąża także wydawcę, jest niewprowadzenie do wstępu informacji o ustawie o planowaniu przestrzennym z dnia 31 stycznia 1961 r (opinie o programie).

Książka została złożona do druku w 1962 r., a wyszła w 1963 r. Naprawdę zaskakujące jest pominięcie w książce zajmującej się w głównej mierze problematyką regionalną ustawy, która restytuuje planowanie regionalne w Polsce i daje nadzieję wprowadzenia planowania przestrzennego w skali krajowej. Ustawa ta podkreśla charakter przestrzenny planowania regionalnego i jego kompleksowości. Świadczy o tym m. in. art. 6 ust. 1 ustawy, który wyraźnie określa przestrzenny charakter planów regionalnych (segregator aktów prawnych).

„Plany regionalne określają kierunki wszechstronnego rozwoju gospodarczego i społecznego danego terenu, drogi i etapy ich realizacji, zasady rozmieszczenia sił wytwórczych i urządzeń usługowych, sieci osadnicze i rozmieszczenia ludności oraz przeznaczenia terenów na oznaczone cele”.

Według art. 7 ust. 2 ogólne plany regionalne sporządza się dla każdego województwa, z tym że można również opracowywać plany regionalne dla części województw. Dalej według art. 11 ust. 1 ustawy plany regionalne stanowią podstawę opracowywania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, a według art. 3 ust. 1 istnieje możliwość opracowywania tzw. kierunkowych planów zagospodarowania przestrzennego tzn. przekraczających okres planu perspektywicznego (w Polsce przyjęto za „perspektywę” okres do 1985 r., a „kierunek” do 2000 r.). W wyniku ustawy została stworzona w Polsce służba planowania regionalnego tzw. wojewódzkie pracownie planów regionalnych przy WRN i otrzymały one szerokie uprawnienia planistyczne (promocja 3 w 1).