Konstrukcja deskowania stropu

Konstrukcja deskowania stropu składa się z konstrukcji nośnej deskowania i konstrukcji podporowej deskowania.
Konstrukcję nośną deskowania, nazywaną także nadbudową lub rusztem, tworzą:
a) poszycie,
b) dźwigarki poszycia,
c) dźwigarki główne (program uprawnienia budowlane na komputer).

Układ poszczególnych elementów konstrukcji jest następujący: poszycie opiera się na dźwigarkach poszycia, a te z kolei na dźwigarkach głównych. W zależności od wielkości obciążenia (ciężaru płyty, obciążeń technologicznych) poszczególne elementy konstrukcji rozmieszcza się w odpowiednich, statycznie wymaganych odstępach. Konstrukcje deskowań dżwigarkowych mogą być optymalizowane dla różnych grubości stropu.
W zdecydowanej większości systemów stosowane są dźwigarki drewniane o wysokości 20 cm. Składają się one z pasa dolnego i górnego (półki górnej i dolnej) wykonanych z drewna iglastego oraz ze środnika wykonanego z płyty wiórowej lub z klejonego drewna połączonego z pasami (półkami) na wielowpust (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Jeden z największych producentów deskowań PERI w swojej ofercie, oprócz dźwigarków o wysokości 20 cm, ma dźwigarki drewniane kratowe o wysokości 24 cm - GT 24. Pełna charakterystyka techniczna dźwigarków.
Rodzaj poszycia nie jest w sposób trwały związany z danym systemem deskowań. Mogą je stanowić deski, płyty ze sklejki, płyty z tworzywa sztucznego itp. Istnieje swoboda wyboru zarówno rodzaju, jak i jakości poszycia umożliwiającej spełnienie żądań architekta odnośnie do wyglądu powierzchni betonu (uprawnienia budowlane).

Konstrukcje podporowe, przenoszące obciążenia pionowe i poziome występujące podczas betonowania, składają się z następujących elementów:
a) regulowanych teleskopowych podpór stalowych (stempli),
b) dźwigarków rozsuwanych,
c) rusztowań podporowych,
d) pomostów szczytowych.

Regulowana teleskopowa podpora stalowa

Regulowana teleskopowa podpora stalowa w normie jest zdefiniowana jako element pracujący na ściskanie, stosowany zwykle jako tymczasowe pionowe w pracach budowlanych. Podpora składa się z dwóch wysuwających się opowo rur. Podpora ma regulację długości zgrubną za pomocą sworznia kanego przez otwór w rurze wewnętrznej i dokładną regulację długości orzystaniem gwintowanego pierścienia (program egzamin ustny).
Regulowana teleskopowa podpora stalowa składa się z następujących elementów:
- stopy: płyta zamocowana na stałe pod kątem prostym do jednego końca Łewnętrznej lub zewnętrznej rury;
- rury wewnętrznej: rura o mniejszej średnicy, z otworami do zgrubnej regulacji długości podpory;
- rury zewnętrznej: rura o większej średnicy, z gwintem zewnętrznym na ednym końcu;
- nakrętki kołnierzowej: nakrętka, co najmniej z jednym uchwytem, jedną powierzchnią, na której opiera się sworzeń, wewnętrznie gwintowana w celu zapewnienia dokładnej regulacji długości podpory,
- urządzenia do regulacji długości: urządzenie składające się ze sworznia, nakrętki kołnierzowej, otworów w rurze wewnętrznej i gwintowanej rury zewnętrznej (opinie o programie).
Uwaga: Siły działają na stopę i są przenoszone na sworzeń włożony do otworów rury wewnętrznej i na nakrętkę kołnierzową przenoszącą siły na gwint rury zewnętrznej. W niektórych konstrukcjach podpór między sworzniem i nakrętką kołnierzową stosowana jest dodatkowa luźna podkładka sworznia: część urządzenia do regulacji długości podpory, przyczepiony do podpory przetykany przez otwory w rurze wewnętrznej (segregator aktów prawnych).

Podstawowym parametrem charakteryzującym geometrię podpory jest długość podpory całkowicie rozsuniętej. Podpora określona jest jako „całkowicie rozsunięta”, jeżeli sworzeń znajduje się w otworze położonym najdalej od stopy rury wewnętrznej, a nakrętka kołnierzowa jest w najwyższym położeniu.
Regulowana teleskopowa podpora stalowa jest klasyfikowana na podstawie jej nominalnej nośności charakterystycznej Ry k (nominalna nośność charakterystyczna podpory klasy y, gdy y odpowiada klasie A, B, C, D albo E) i jej maksymalnej długości /max.

W podporach klasy A, B i C nominalna nośność charakterystyczna podana w tablicy powinna dotyczyć maksymalnej długości rozsuniętej podpory. W podporach klasy D i E nominalna nośność charakterystyczna podana w tablicy powinna dotyczyć wszystkich możliwych długości rozsuniętej podpory (promocja 3 w 1).