Kontynentalny dział wód

Roczne sumy opadów w pd. części wybrzeża Oceanu Spokojnego wynoszą ok. 300- -500 mm, w pn. natomiast - od 1500 do 3000 mm. W Kordylierach ich wielkość waha się od 50 mm na pustynnych terenach Wielkiej Kotliny do ok. 1000 mm w najwyższych partiach Gór Skalistych, na pozostałym obszarze od 400- -600 mm na pn. i 600-800 mm na Nizinie Zatokowej do 1200-1400 mm na Florydzie. Wsch. wybrzeże Stanów Zjednoczonych nawiedzane jest przez silne huragany, wnętrze kraju przez niszczące tornada (program uprawnienia budowlane na komputer).

Na pd. Alaski średnia temp. stycznia wynosi ok. -2°C, lipca zaś 14°C, natomiast w pn. części półwyspu - odpowiednio -27°C oraz 4°C. Zróżnicowana jest także roczna suma opadów - od ponad 4000 mm (gł. w postaci śniegu) na Wyspie Baranowa (Archipelag Aleksandra) do 110 mm w Barrow nad Morzem Arktycznym (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Prawie 3/4 terytorium Stanów Zjednoczonych należy do zlewiska Oceanu Atlantyckiego; większość pozostałego obszaru odwadniają rzeki należące do zlewiska Oceanu Spokojnego. Kontynentalny dział wód przebiega przez najwyższe grzbiety Gór Skalistych. Wielka Kotlina stanowi obszar bezodpływowy (uprawnienia budowlane). Największą rzeką jest Missisipi z Missouri (dl. 6230 km, pow. dorzecza 3,2 min km’), kasztanowe (strefa u podnóża Gór Skalistych od stanu Montana po środk. Teksas). Na suchych i ciepłych terenach zach. części Stanów Zjednoczonych (zwł. w kotlinach śródgórskich) powstały szaroziemy, gleby zasolone oraz czerwone gleby pustynne. W Kordylierach i Appalachach występują słabo wykształcone, kamieniste gleby górskie: brunatne, bielicowe oraz miejscami rędziny. Na Alasce tereny tundry pokrywają zmarzlinowe gleby glejowe i torfowo-glejowe, natomiast obszary leśne – gleby różnym stopniu zbielicowania (program egzamin ustny).

Strefy roślinne

Strefy roślinne we wsch. części Stanów Zjednoczonych mają układ równoleżnikowy, natomiast w częściach środk. i zach. - zbliżony do południkowego. Lasy, zajmujące obecnie 34% ogólnej powierzchni kraju, zostały (wraz z preriami) w znacznym stopniu zastąpione przez użytki rolne. Na pn. są to lasy iglaste, w rejonie Wielkich jezior i Nowej Anglii - mieszane, dalej na pd. - liściaste i iglaste (gł. na nizinach), a na Florydzie - wiecznie zielone lasy liściaste, namorzynowe (mangrowe) zarośla palmowe. Na zach. od Missisipi ciągnie się południkowe pas prerii, który w kierunku zach. przechodzi w strefę roślinności sucholubnej oraz w półpustynie i pustynie (w śródgórskich kotlinach Kordylierów) (opinie o programie).

W wyższych partiach górskich rosną lasy iglaste (m.in. jodłowo-świerkowe), powyżej górnej ich granicy (3400 m n.p.m.) - roślinność typu alpejskiego. W strefie nadbrzeżnej pd. Kalifornii występują lasy twardolistne oraz zarośla typu makii, natomiast pd. pas wybrzeża Alaski pokrywają bujne lasy iglaste, przechodzące w części środk. w tajgę, a dalej na pn. i wsch. - w tundrę (segregator aktów prawnych).

Znamienną cechą świata zwierzęcego Stanów Zjednoczonych jest występowanie wielu gatunków endemicznych. Należą do nich m.in.: niedźwiedź czarny, jeleń wirginijski, puma, kojot, bizon, a na terenie Alaski – karibu i wół piżmowy. Reprezentantami fauny  również: niedźwiedź łoś, ryś, rosomak, szop, bóbr, aligator, grzechotnik i sęp. Stany Zjednoczone mają bardzo dobrze zorganizowany system ochrony przyrody. Na ich terenie znajduje się kilkadziesiąt parków narodowych oraz kilkaset innych obszarów chronionych, z których 2/3 to ogólnonarodowe pomniki przyrody; pozostałe obiekty mają znaczenie historyczne lub pełnią funkcje rekreacyjne. Liczące 265,6 min mieszkańców (1996) Stany Zjednoczone, zajmują 3 miejsce pośród najludniejszych państw świata (po Chinach i Indiach), reprezentując 4,6% globalnego zaludnienia. Ich współczesny obraz demograficzny jest pochodną dwóch gł. faz procesu zasiedlania: fazy prekolumbijskiej, znaczonej napływem paleoazjatyckich ludów mongoloidalnych (Indian, Innuitów i Aleutów) oraz fazy europejskiej kolonizacji zapoczątkowanej w XV i XVI w (promocja 3 w 1).