Łańcuchy

Dalszym pomysłem są łańcuchy kul złożone z kul betonowych (wykonywanych systemem taśmowym), o średnicy 25 cm i ciężarze 20 kG, połączonych łańcuchem lub liną (z takich samych materiałów jak i uzbrojenie gruntu) (program uprawnienia budowlane na komputer).
Łańcuchy takie mogą służyć np. jako jedyne tworzywo nabrzeży z gruntów zbrojonych, tworząc tak powłokę, jak i zakotwienie ukfedane w jednym ciągu. Oczywiście zasyp musi też być odpowiednio gruboziarnisty, aby ziarna nie przenikały przez luki między kulami. Układanie łańcuchów jest niezwykle proste i nie wymaga ciężkiego sprzętu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Wydaje się jednak, że tak kule sprzężone, jak i łańcuchy kul mogą być z powodzeniem używane bądź jako umocnienia skarp lub dna do zabezpieczenia ich przed erozją, bądź do robót interwencyjnych nagłych, gdy trzeba wypełnić luki w wałach przeciwpowodziowych, nabrzeżach lub uzupełnić nasypy, natomiast zastosowanie ich jako konstrukcji samodzielnych wymagałoby uprzedniego wypróbowania przez dłuższy czas na odcinkach w skali naturalnej.
Nabrzeże na palach, ze ścianką szczelną z tyłu, stanowi typ przejściowy do nabrzeży pomostowych (uprawnienia budowlane). Jeżeli skarpę, znajdującą się pod konstrukcją nadwodną, doprowadza się do poziomu wody, to teoretycznie ona sama będzie się utrzymywać w równowadze, jeżeli pochylenie jej nie będzie większe niż pochylenie stoku naturalnego, właściwego dla danego gruntu lub dla materiału przykrywającej ją warstwy.

Teoretycznie, w takim wypadku niepotrzebna będzie także ścianka szczelna, daje się ją jednak w tym celu, aby zabezpieczała grunt leżący za nabrzeżem przed usuwaniem się w razie osiądnięcia skarpy.
Otóż każde nabrzeże, będące mostem przerzuconym nad samodzielnie utrzymującą się w równowadze skarpą, równolegle do jej krawędzi, nosi nazwę nabrzeża pomostowego lub estakadowego w jego postaci klasycznej (program egzamin ustny). Dawne nabrzeża na palach i bardzo wysokich rusztach, przykrywających całą skarpę, mogą być uważane za pierwotypy nabrzeży pomostowych, jakkolwiek dziś ten sposób budowania, przynajmniej u nas, niemal całkowicie wyszedł z użycia.

Nabrzeża pomostowe

Nabrzeża pomostowe budowane są dziś jednak również w innej postaci, a mianowicie jako uzupełnienie czy poszerzenie nabrzeży oporowych dowolnego typu. W takich nabrzeżach konstrukcja oporowa podtrzymuje (w całości lub częściowo) grunt terenu portowego, natomiast do celów eksploatacji służy nabrzeże pomostowe ściśle równoległe do konstrukcji oporowej, a często oparte częściowo na niej (opinie o programie). Stosunkowo rzadko buduje się całkowicie nowe nabrzeża tego rodzaju, natomiast szczególnie często są one najprostszym i najtańszym rozwiązaniem odbudowy nabrzeży zniszczonych (np. w czasie wojny). Najczęściej też pogłębia się i poszerza w ten sposób istniejące nabrzeża oporowe, ze względu na zmienione wymogi eksploatacyjne.

Obie opisane formy nabrzeży pomostowych, tj.:
- nad skarpą utrzymującą się w równowadze oraz
- z osobną konstrukcją oporową podtrzymującą grunt,
odznaczają się w zasadzie dwiema wspólnymi cechami, które pozwalają wyodrębnić te nabrzeża w osobną grupę. Cechy te są następujące:
a) konstrukcja nabrzeża ma charakter mostu,
b) nabrzeże nie przenosi naporu gruntu terenu portowego (segregator aktów prawnych).

Jeżeli konstrukcja mostowa oddalona jest od brzegu lub skierowana do niego ukośnie czy prostopadle, wówczas mamy do czynienia z pomostem.
Pomosty, jak wspomniano w rozdziale 4, mogą być przybrzeżne i wówczas różnią się od nabrzeży pomostowych nieco większym oddaleniem i całkowitą niezależnością konstrukcji od brzegu. Odpada tu zwykle ścianka szczelna, poza tym w praktyce pomosty są zwykle lżejsze niż nabrzeża, jakkolwiek nie jest to regułą. Połączenie pomostu przybrzeżnego z brzegiem następuje w jednym lub w kilku miejscach za pomocą krótkich pomostów prostopadłych do brzegu (promocja 3 w 1).
Podobnie jak nabrzeża pomostowe, pomosty przybrzeżne są dostępne dla statków zwykle tylko od jednej strony.