Magazynowanie cementu

Magazynowanie cementu wymaga szczególnej ostrożności na budowie. Cementu nie należy kłaść bezpośrednio na ziemi, lecz na podłodze w szczelnej szopie. Podłogę z desek układamy na legarkach i cegłach, aby była od spodu przewiewna i aby wilgoć z ziemi nie mogła dostać się do cementu (program uprawnienia budowlane na komputer).
Nie należy też kłaść worków tuż przy ścianie, aby w razie jej nieszczelności wilgoć zewnętrzna nie dostała się do cementu. Wilgoć bowiem wywołuje proces wiązania cementu, a w następstwie tego - tworzenie się grudek.

Niezależnie od wpływu wilgoci, sam czas jest również wrogiem cementu. Nawet najstaranniej przechowywany cement traci przez leżenie na wartości i staje się zleżały. Strata na wartości w ciągu trzech miesięcy jest niedostrzegalna, lecz po roku dochodzi do 30% (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Nie należy zatem robić zapasów cementu na okres dłuższy od pół roku. Jeżeli cement leży zbyt długo, należy zbadać jego wartość.

Cechy cementu portlandzkiego ustalają normy Polskiego Komitetu Normalizacyjnego (skrót PKN) PN/B - 201 do 211.
Barwa cementu jest stałowoszara. Przy wykonywaniu robót betonowych, które pozostaną w stanie surowym, powinno się używać jednej marki cementu (uprawnienia budowlane). Stosując bowiem kilka marek o różnych odcieniach można zepsuć estetyczny wygląd betonu. Przy dodawaniu do cementu barwideł należy używać cementów jasnych. Działanie barwideł będzie wówczas bardziej intensywne.
Za najjaśniejszy uważa się u nas cement z fabryki „Rejowiec", a następnie z cementowni „Groszowice” (program egzamin ustny).

Waga 1 litra cementu wynosi zależnie od utrzęsienia, od 1,1 do 1,6 kg. O ile prób się nie wykonywa, przyjmuje się ciężar 1 litra cementu za równy 1,2 kg. Miałkość cementu jest bardzo znaczna, bo np. na sicie o 4900 oczkach na 1 cm2 pozostaje średnio tylko 10% wagi cementu. Reszta jest drobniejsza. Im cement jest lepiej zmielony, tym zasadniczo jest wytrzymalszy i szybciej twardnieje. Grudki w cemencie, powstałe wskutek wilgoci są szkodliwe wtedy, kiedy są tak twarde, że się nie dadzą rozgnieść w palcach. Należy je odsiać i odrzucić. Grudki, które się łatwo rozsypują, nie są szkodliwe. Należy je jednak podczas mieszania rozgnieść (opinie o programie).

Początek wiązania

Wiązanie cementu powstaje wskutek procesów chemicznych, polegających na łączeniu się cementu z wodą (hydratacja). Między drobinami cementu zawiązują się kryształy łączące ziarna cementu ze sobą. Początek wiązania następuje najwcześniej po jednej godzinie, koniec wiązania następuje najpóźniej po 10 godzinach. W cieple wiązanie odbywa się prędzej, w temperaturze chłodnej - wolniej. Po okresie wiązania rozpoczyna się proces twardnienia cementu, początkowo szybki, z biegiem czasu coraz wolniejszy.

Praktycznie przyjmuje się koniec twardnienia po 28 dniach, jednakże przyrost wytrzymałości zaprawy cementowej lub betonu daje się zauważyć nawet po kilkunastu latach (segregator aktów prawnych). Ma to bardzo wielkie znaczenie dla robót betonowych, gdyż wytrzymałość, a zatem i wartość ich nie tylko nie maleje z biegiem lat, ale wzrasta w przeciwieństwie do wyrobów z innych materiałów (np. drzewa lub stali). Wskutek ujemnego działania’ wpływów atmosferycznych trwałość tych materiałów raczej maleje. Ponieważ cement zleżały wiąże bardzo powoli, co może mieć ujemny wpływ na wytrzymałość zaprawy, okazuje się nieraz potrzeba zbadania czasu wiązania, czy odpowiada on normom. W sposób prymitywny czyni się to następująco: zarabia się cement z wodą na masę plastyczną i robi z niej kulę b średnicy około 4 cm.

Kulę tę kładziemy na płytce szklanej, którą uderzamy kilka razy o stół, aż kula rozpłynie się w placek o średnicy około 10 cm i o grubości w środku około 1,5 cm. Początek wiązania następuje wtedy, gdy ślad zrobiony na placku np. ołówkiem nie zalewa się, lecz pozostaje widoczny (promocja 3 w 1). Koniec wiązania następuje z chwilą, gdy ołówek ten przy małym nacisku nie pozostawia już śladu. Doświadczenie to należy wykonać w temperaturze pokojowej.