Materiał lekki

Za granicą wymagane jest pokrywanie folii warstwą tlenku, tzw. eloksalowanie, zwiększające odporność folii aluminiowej na destruktywne czynniki atmosferyczne (program uprawnienia budowlane na komputer).
Materiały te stosowane są do warstw dolnych (układanych bezpośrednio na podłożu) pokryć dachowych i izolacji tarasów.
Według wymagań francuskich (Materiaux des Traveaux Publics et de Batiment), wymagania dla tych materiałów są następujące:
- Materiał lekki - papier z celulozy sodowej o dużej wytrzymałości na zerwanie (Kraft), o ciężarze ok. 100 G/m2 przed perforacją. Średnica otworów 40 mm. Liczba otworów 120/m2 (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
- Materiał ciężki - papa z wkładką z welonu szklanego, normowa, posypana jednostronnie od strony stykającej się z podłożem pojedynczą warstwą piasku o ziarnach l-r-2 mm lub śrutem korkowym o uziarnieniu 1-4 mm. Otwory w papie okrągłe o 0 19 ±1 mm, rozmieszczone równomiernie w liczbie ok. 160/m2 (uprawnienia budowlane).

Papę lub papier perforowany układa się na podłożu zagruntowanym asfaltem upłynnionym w ilości 0,300 kg/m2. Lepienie papy perforowanej z następnymi warstwami pap nieperforowanymi wykonuje się na gorąco lepikiem asfaltowym w ilości 1,5 kg/m2. Jako papy wierzchnich warstw zalecana jest papa na welonie szklanym lub tkanina asfaltowana.
Nowym rodzajem materiałów rolowych są papy z różnymi wkładkami i grubo powleczone obustronnie asfaltowym materiałem powłokowym, umożliwiającym przyklejanie papy do powierzchni izolowanej, bez używania lepiku, przez proste podgrzanie (program egzamin ustny).
Papa taka składa się z wkładki, którą może być tkanina jutowa, impregnowana przeciw gniciu, tkanina lub welon z włókna szklanego lub folia z tworzywa sztucznego. Wkładki z tkanin są nasycane miękkimi asfaltami typu drogowego, np. o penetracji 200.

Papa z powłoką

Jako masa powłokowa nakładana jest warstwa wysokowartościowego asfaltu dmuchanego, np. 85/40, 100/25, 100/40, lub kompozycji asfaltu dmuchanego z asfaltem destylowanym. Masa powłokowa powinna mieć możliwie dużą rozpiętość pomiędzy temperaturą łamliwości a temperaturą mięknienia, np. temperatura łamliwości -20°C, a temperatura mięknienia PiK + 95°C. Dla zwiększenia stabilności masy powłokowej dodawane czasem bywają do niej wypełniacze chemoodporne, jak: drobne włókna azbestowe, mączka z łupków lub talk (opinie o programie).

Papa z powłoką z wypełniaczem nadaje się szczególnie do izolacji, które mają być stosowane w obiektach, w których panuje wyższa temperatura, oraz do płaszczyzn pionowych i ukośnych, silnie nachylonych. Papy te nakłada się na zagruntowaną uprzednio powierzchnię izolowaną przez nagrzewanie palnikiem butanowym (lub dużą lampą lutowniczą) powierzchni papy od strony, która ma być klejona, i następnie dociśnięcie za pomocą wałka. Aby ułatwić naklejanie takich pap, są one nawinięte na rury kartonowe.
Jako posypkę stosuje się drobno mielony talk lub podobne mączki mineralne (segregator aktów prawnych).

Wytrzymałość na rozerwanie zależy w dużym stopniu od rodzaju wkładki i może wynosić w kierunku podłużnym 70-P140 kG. Wydłużenie przy rozerwaniu wynosi ok. 8%, co nadaje warstwie izolacyjnej możność zabezpieczenia przed pękaniem i rysami w materiale, na który nałożono izolację.
Ten rodzaj papy jest w literaturze oceniany jako duży postęp, szczególnie w materiałach do izolacji stropów tuneli (od dołu).

Z próbki wycina się w kierunku podłużnym i poprzecznym rolki po dwa paski szerokości 50 mm i długości 200 mm i zgina je dookoła pręta metalowego o określonej średnicy. Papę należy zgiąć tak, żeby przylegała do połowy obwodu pręta. Paski zgina się na przemian z obu stron. Obserwować należy, czy na zewnętrznej (wypukłej) stronie papy nie powstają pęknięcia lub rysy (promocja 3 w 1).
Niektóre normy przewidują również próbę giętkości papy w temperaturze 0°C na pręcie o większej średnicy.