Materiały wyjściowe

Jako materiały wyjściowe do otrzymywania wodoszczelnych powłok stosowane są najróżnorodniejsze substancje (program uprawnienia budowlane na komputer). Spośród substancji organicznych używane są: oleinian i stearynian butylu oraz płynne estry butylowe kwasów tłuszczowych I23> 30ł. Pod wpływem tlenku wapniowego zawartego w cemencie lub wysuszenia powierzchni izolowanej estry te rozkładają się tworząc z wapnem nierozpuszczalne w wodzie bezbarwne mydła wapienne, które wypełniają pory powierzchni izolowanej, czyniąc ją nieprzepuszczalną dla wody. Podobny efekt można uzyskać powlekając powierzchnię, która ma być zaizolowana, pokostem lnianym lub benzynowym roztworem oleju tungowego (olej chiński). Z produktów naftowych stosuje się roztwory parafiny w lotnych rozpuszczalnikach, np. w benzynie lakowej.

Również woski naturalne i syntetyczne, rozpuszczone w lotnych rozpuszczalnikach, mogą być użyte jako materiały izolacyjne wodochronne. Do tego samego celu stosuje się też emulsje różnych żywic w roztworze chlorku wapniowego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Materiały te z wyjątkiem emulsji - muszą być nakładane na zupełnie suche powierzchnie, gdyż są to substancje hydrofobowe nie mogące ani wsiąknąć, ani też przyczepić się do wilgotnej powierzchni. Działanie tych preparatów polega na zamykaniu porów powierzchni przez osadzającą się substancję hydrofobową po ulotnieniu się rozpuszczalnika.

Silniejsze i grubsze warstwy izolacyjne można otrzymać przez nakładanie na powierzchnię izolowaną farb złożonych z pokostu i drobno sproszkowanego barwnika mineralnego, jak np. bieli cynkowej (tlenku cynkowego), siarczanu barowego itp.
Wszystkie te preparaty nie tylko uszczelniają od wody, lecz również zamykają pory murów, uniemożliwiając przenikanie powietrza. Wilgoć zawarta w murach nie może się wskutek tego wydostać na zewnątrz, o czym należy pamiętać przy ich stosowaniu (uprawnienia budowlane).

Spośród preparatów nieorganicznych mogą być użyte jako środki przeciwwilgociowe np. następujące preparaty: a) szkło wodne, b) mieszanina cementu, sproszkowanego żelaza i salmiaku oraz c) fluaty.

Szkło wodne

Szkło wodne jest rozpuszczonym w wodzie krzemianem sodowym lub potasowym (program egzamin ustny). Cienka warstwa szkła wodnego, nałożona np. na powierzchnię betonu, ulega rozkładowi z jednej strony pod wpływem dwutlenku węgla, z drugiej zaś strony pod działaniem tlenku wapniowego. W ten sposób ze szkła wodnego wydziela się krzemionka w stanie wolnym bądź też powstaje nierozpuszczalny krzemian wapniowy, który uszczelnia izolowaną powierzchnię.

Innego typu warstwę izolacyjną można uzyskać przez powleczenie izolowanej powierzchni zarobioną z wodą na ciasto mieszaniną cementu, drobno sproszkowanego żelaza i salmiaku (chlorku amonowego). W mieszaninie tej żelazo reaguje powoli z salmiakiem, tworząc tlenki żelaza o zwiększonej objętości (opinie o programie). Tlenki te zamykają pory w cemencie, który służy jako materiał wiążący. Utworzona w ten sposób warstwa izolująca jest nie tylko wodoszczelna, lecz również dość odporna na uszkodzenia mechaniczne.
Odrębną grupą środków uszczelniających powierzchnie betonów są tzw. fluaty. Są to rozpuszczalne w wodzie fluorokrzemiany ołowiu, glinu, cynku i magnezu oraz innych ciężkich metali, które reagują z zawartym w betonie CaO, tworząc nierozpuszczalne związki fluoru z wydzieleniem krzemionki.

Zasadniczym skutkiem procesu fluatowania jest utwardzenie powierzchni betonu i uodpornienie go na niszczące wpływy chemiczne (segregator aktów prawnych). Fluatowanie zwiększa również powierzchniowo wodoszczelność betonu. Innym sposobem uszczelniania powierzchniowego betonu jest nakładanie na beton powłoki składającej się z mielonej kazeiny i cementu, zarobionych z wodą na masę o konsystencji zaprawy. Powłoki takie twardnieją po kilku dniach i stają się nieprzepuszczalne nie tylko dla wody, lecz również i dla płynów organicznych, łatwo przenikających przez beton.

Pierwszym warunkiem uzyskania betonów nie przepuszczających wody jest właściwy dobór uziarnienia kruszywa i właściwe dozowanie cementu i wody. Tą drogą można uzyskać mieszanki o dużym stopniu szczelności. W żadnym jednak wypadku nie udaje się w ten sposób uzyskać betonów zupełnie szczelnych (promocja 3 w 1).