Metody przyśpieszania dojrzewania betonu

Elementy budowlane z betonu wykonywane w deskowaniu na budowie uzyskują najczęściej po kilku lub kilkanastu dniach dostateczną wytrzymałość umożliwiającą ich rozformowanie, przy naturalnym twardnieniu betonu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Elementy z betonu wykonywane w wytwórni jako elementy prefabrykowane nie mogą mieć tak długiego cyklu dojrzewania i dlatego powstanie i rozwój prefabrykacji uzależnione były od opracowania i wprowadzenia w produkcji prefabrykatów metod sztucznego, przyspieszonego dojrzewania betonu, umożliwiających skrócenie 28-dniowego czasu twardnienia i dojrzewania betonu do kilkunastu a nawet kilku godzin.

Okres sztucznego dojrzewania betonu zależy w dużym stopniu od zadanej wytrzymałości betonu prefabrykatu (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Rozróżniamy w prefabrykacji trzy rodzaje wytrzymałości:
a) wytrzymałość rozformowywania, wystarczającą do rozformowania prefabrykatu w wytwórni czy na budowie; wytrzymałość ta wynosić powinna w większości typów i stosowanych technologii co najmniej 50°/o wytrzymałości miarodajnej oraz nie mniej niż 100 kG/cm2,
b) wytrzymałość transportową, określaną na co najmniej 70°/o wytrzymałości miarodajnej, umożliwiającą transport i natychmiastowy montaż prefabrykatu,
c) wytrzymałość miarodajną, odpowiadającą wytrzymałości betonu po 28 dniach twardnienia naturalnego (na powietrzu) w normalnej temperaturze 15 -T- 20 °C.

Procesy zachodzące w cemencie w czasie przyspieszonego dojrzewania zależą w dużym stopniu od następujących czynników:
- składu mineralogicznego klinkieru,
- struktury składników,
- rozdrobnienia i miałkości cementu,
- uziarnienia cementu,
- rodzaju związków uwodnionych,
- stopnia stałości struktury cementu powstającej w początkowym okresie twardnienia,
- stopnia nasycenia wodą zaprawy cementowej.

Do zabiegu sztucznego dojrzewania przy zastosowaniu tzw. obróbki termicznej nadają się przede wszystkim betony na cemencie hutniczym i cementach portlandzkich wolnowiążących o niskiej temperaturze reakcji egzotermicznej w czasie wiązania.
Stosowane dotychczas metody przyspieszania dojrzewania betonu opierają się na:
- wzmocnieniu i przyspieszeniu procesów hydratacji,
- stworzeniu optymalnej dla przebiegu wiązania i twardnienia struktury betonu (uprawnienia budowlane).

Charakter chemiczny

W pierwszym przypadku mamy do czynienia z procesami o charakterze chemicznym, w drugim - z procesami o charakterze fizycznym (program egzamin ustny).
Ogólnie biorąc, wszystkie znane metody przyspieszenia twardnienia betonu zaliczyć możemy do jednej z następujących trzech grup:
I - metody mechaniczne przyspieszania dojrzewania betonu, oparte na procesach fizycznych,
II - metody chemiczne przyspieszania dojrzewania, w których procesy chemiczne odgrywają główną rolę,
III - metody termiczne przyspieszania dojrzewania, oparte zwykle na procesach chemicznych i fizycznych, przy czym główną rolę odgrywają tu reakcje chemiczne powstające w wysokich temperaturach.

Metody mechaniczne przyspieszania dojrzewania polegają na użyciu cementów szybkotwardniejących z jednoczesnym zastosowaniem niskiego współczynnika wodocementowego w mieszance betonowej lub zastosowaniu niskiego współczynnika wodocementowego przy równoczesnym silnym zagęszczeniu betonu sposobami mechanicznymi (opinie o programie).

Do metod chemicznych zalicza się:
d) metody przyspieszające wiązanie i twardnienie przez stosowanie dodatków uaktywniających hydratacją cementu,
e) metody karbonizacji betonu przy zastosowaniu dwutlenku węgla.
Metody termiczne polegają na zastosowaniu w procesie dojrzewania betonu (segregator aktów prawnych).
wysokich temperatur, w wyniku czego następuje szybkie uwodnienie cementu w betonie, przy czym mogą być tu użyte różne sposoby nagrzewania i różne źródła ciepła. Ogólnie biorąc, wszystkie metody tzw. obróbki termicznej betonu podzielić możemy na:
- metody normalnej obróbki termicznej (o cyklu 8 godzin),
- metody skróconej metody termicznej (o cyklu 6 gadzin).

Metody obróbki termicznej są najefektywniejszymi i najszerzej stosowanymi metodami sztucznego dojrzewania elementów betonowych i żelbetowych. Umożliwiają one uzyskanie po jednym dniu wytrzymałości betonu w granicach 0,5 R2H^ RJ^1,0 R2S-
Metody mechaniczne i chemiczne są znacznie mniej efektywne (promocja 3 w 1). Pozwalają one na osiągnięcie po jednym dniu wytrzymałości betonu w granicach 0,3 f?28 ^ R\ ^ 0.60 Roś, przy czym metodami mechanicznymi osiąga się większe wartości wytrzymałości niż metodami chemicznymi.