Młotki wahadłowe

Przyrządami, które opierają się na przyłożeniu siły w sposób dynamiczny są młotki wahadłowe lub sprężynowe. W kraju szczególnie popularny jest udarowy młotek sprężynowy Schmidta wykonujący pomiary twardości betonu metodą odskoku masy po uderzeniu. Produkuje się trzy zasadnicze typy tych sklerometrów: lekki do badania zapraw i betonów lekkich; średni (N) do badania betonu zwykłego w konstrukcjach żelbetowych i prefabrykowanych oraz ciężki (M) do badania betonu w masywach o grubych nawierzchniach dróg i lotnisk (program uprawnienia budowlane na komputer).

Pomiar młotkiem Schmidta wymaga prostopadłego ustawienia przyrządu do badanej powierzchni, która musi być gładka, bez wgłębień i mleczka cementowego; beton nie może być mokry, skorodowany i przemarznięty, a odległość do zbrojenia w miejscu badania powinna wynosić co najmniej 3 cm. Stosowanie sklerometru Schmidta jest dopuszczalne dla elementów i konstrukcji o grubości nie przekraczającej 20 cm przy dostępie jednostronnym, 40 cm przy dwustronnym i 60 cm przy trójstronnym (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przy większych wymiarach elementów określa się jedynie wytrzymałość na ściskanie betonu warstwy powierzchniowej. Nie można badać elementów o małej sztywności, np. powierzchniowych o grubościach poniżej 10 cm i prętowych poniżej 12 cm. Pomiar liczby odbicia wykonuje się dla elementu w 12 miejscach, przy czym w każdym miejscu dokonuje się co najmniej 5 odczytów (uprawnienia budowlane). Analizę wyników przeprowadza się tak samo jak próbek betonowych, przy czym dla danego miejsca odrzuca się liczby odbicia różniące się więcej niż o 5 jednostek od średniej liczby odbicia dla danego miejsca.

Pomiar prędkości fal

Ponadto oblicza się również statystyczne wskaźniki wytrzymałości, a mianowicie odchylenie standardowe i współczynnik zmienności. Otrzymane wyniki mogą być obarczone błędem nawet ponad 20%, szczególnie w przypadku betonów o niższej klasie (program egzamin ustny). Metody akustyczne dzielą się na impulsowe i rezonansowe, do pierwszej z nich należy metoda ultradźwiękowa i impulsowo-młoteczkowa, przy czym podział ten zależy od częstotliwości generowanych drgań. Metoda ultradźwiękowa charakteryzuje się impulsami powyżej 20 kHz, natomiast młoteczkowa ma niższe impulsy wywołane uderzeniami młotka elektromechanicznego. Szersze zastosowanie znalazła metoda ultradźwiękowa, która umożliwia na ogół dokładniejszy pomiar prędkości fal oraz ułatwia interpretację obrazu drgania otrzymanego po przejściu przez beton. Aparatura do tej metody produkowana jest w kraju (betonoskop) (opinie o programie).

Badań metodą ultradźwiękową nie można przeprowadzić na betonie rakowatym, spękanym, skorodowanym, mokrym, przemarzniętym oraz w miejscach występowania innych materiałów. Badania wykonuje się w 20 miejscach równomiernie rozłożonych w elemencie lub jednym fragmencie konstrukcji (z jednej partii betonu). Wyniki badań na podstawie średniej prędkości rozchodzenia się fal ultradźwiękowych i odchylenia standardowe prędkości tych fal wykonuje się na  podstawie zależności prędkości fa i wytrzymałości (segregator aktów prawnych).

Zarówno w przypadku badań sklerometrycznych, jak i ultradźwiękowych zależności między wynikami pomiarów a wytrzymałością betonu m ściskanie należy obliczyć metodami po danymi w instrukcjach [27] i [28], które wymagają wykonania próbek (lul pobrania ich z konstrukcji) w celi ustalenia tych zależności, metodą statystycznej analizy korelacyjnej wyników badania próbek betonowych (skalowanie) lub doboru krzywej regresji odpowiednio do składu, technologii wykonania, . warunków pielęgnacji ora2 wieku i wilgotności betonu (promocja 3 w 1).

Metoda rezonansowa jest stosowana wyłącznie w warunkach laboratoryjnych w celu określenia wzrostu wytrzymałości betonu w danych próbkach o znanych wszystkich parametrach mających wpływ na wyniki pomiaru. Oceny poziomu wytwarzania mieszanki betonowej dokonuje się na podstawie rozrzutu wytrzymałości umownej dla każdej partii betonu (tabl. 4-8).