Nacisk lodowca

W ciągu milionów lat istnienia ziemi powstawały stale nowe grunty, a stare ulegały i ulegają nadal przemianom wskutek dalszego wietrzenia i przenoszenia. Kraj nasz był raz dnem morza to znów znacznie nad nim się wznosił. Również klimat zmieniał się od bardzo zimnego do gorącego i na odwrót (program uprawnienia budowlane na komputer).

W czasie epoki lodowcowej obszar Polski był kilkakrotnie pokryty lodem sięgając v-m około 1000 m grubości. Powodowało to silne sprasowanie gruntów przedlodowcowych: nacisk lodowca na grunt był około 50 razy większy niż wynosi przeciętny nacisk od fundamentu domu mieszkalnego. Wszystkie te czynniki spowodowały, że nasze grunty są bardzo różne, a w pewnych warunkach te same grunty odznaczają się zgoła różnymi właściwościami. Dlatego też poznanie gruntów wymaga dużej wiedzy oraz dokładności i sumienności przy pracach badawczych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Frakcje kamienista, żwirowa i piaskowa obejmują ziarna widoczne gołym okiem. Najdrobniejsze ziarna frakcji piaskowej trudno już wprawdzie zobaczyć, pojedyncze ziarenka dają się jednak wyczuć przy rozcieraniu między palcami. Te trzy frakcje nie mają żadnej spoistości, tzn., że zarówno z wilgotnych jak i z suchych nie można utworzyć bryłki dostatecznie mocnej, by dała się unieść (uprawnienia budowlane).

Frakcja pyłowa składa się z ziaren na tyle małych, ze gołym okiem rozróżnić ich niepodobna i nie wyczuwa się ich przy rozcieraniu między palcami. Budowa i skład mineralny ziarn pyłowych są podobne do ziarn piaskowych, a mianowicie są to przeważnie dobrze zaokrąglone ziarenka kwarcu. Przy rozcieraniu między palcami czysty pył w stanie suchym przypomina cement (również barwa jest na ogół zbliżona), a w stanie lekko wilgotnym mąkę kartoflaną (chrzęści). Frakcja ta ma już pewną spoistość, tworząc dość zwięzłe grudki, które dają się jednak łatwo zgnieść w palcach, a wrzucone do wody szybko same się rozpadają (program egzamin ustny).

Frakcja iłowa

Frakcja iłowa różni się bardzo od poprzednich i nadaje gruntowi specyficzne cechy, jeśli nawet występuje w nim w niewielkiej procentowo ilości. Kształt cząstek tej frakcji me jest kulisty, lecz blaszkowaty, a wymiary cząstek tak małe, że trudno je zobaczyć nawet przez zwykły mikroskop. Cząstki te to juz nie kwarc, lecz przeważnie odrębne minerały tzw. minerały iłowe (opinie o programie). Mają one zdolność silnego przyciągania wody, wskutek czego cząstki nie stykają się ze sobą bezpośrednio, lecz za pośrednictwem tych właśnie błonek wodnych. Czym błonka jest cieńsza, z tym większą siłą cząstki gruntu przyciągają się. Dlatego też czyste iły w stanie wilgotnym (błonki wody grube) tworzą plastyczną masę, zaś w stanie suchym (błonki wody bardzo cienkie) są tak twarde, że nawet dużej bryły nie można rozłamać w rękach. Grudka iłu wrzucona do wody nie zmieni swej postaci w ciągu kilku godzin. Charakterystyczną cechą iłu jest poza tym tłusty połysk na powierzchni przełamu (segregator aktów prawnych).

Laboratoryjne badanie uziarnienia gruntów w granicach frakcji pyłowej i iłowej (częściowo również najdrobniejszych ziarn frakcji piaskowej) przeprowadza się za pomocą tzw. analizy areome- trycznej. Analiza ta polega na określeniu co pewien czas gęstości zawiesiny gruntu w wodzie za pomocą areometru. Umożliwia to obliczenie szybkości opadania cząstek, a następnie ich średnic zastępczych.

Wyniki analizy granulometrycznej gruntu wprowadza się na specjalną siatkę półlogarytmiczną (promocja 3 w 1). Skład gruntu przedstawia się tu za pomocą tzw. wykresu uziarnienia gruntu lub inaczej krzywej składu granulometrycznego; linie pionowe siatki oznaczają średnicę cząstek gruntu, linie poziome zawartość procentową cząstek w poszczególnych frakcjach. Wykres uziarnienia gruntu, którego nazwę ustalimy w późniejszych rozważaniach. Nazwę gruntu określa się w zależności od zawartości procentowej (wagowo) poszczególnych frakcji.