Nadzór inwestycyjny

Inwestor rozlicza się z wykonawcą i wypłaca mu przewidziane umową sumy za wykonane partie robót. W związku z tym prowadzić musi odpowiednią rachunkowość. Odbiera on od wykonawcy poszczególne partie robót oraz po ukończeniu całości dokonuje ostatecznego odbioru obiektu (program uprawnienia budowlane na komputer). Ostatnią wreszcie funkcją inwestora jest wyposażenie inwestycji w niezbędne urządzenia i przygotowanie jej do użytku.
Inwestor obowiązany jest sprawować w całym okresie wykonywania robót tak zwany nadzór inwestycyjny nad robotami.

Nadzór inwestycyjny może być wykonywany przez fachowych pracowników komórki inwestycyjnej lub też zlecany osobom trzecim. Często czynności nadzoru inwestycyjnego dla innych jednostek organizacyjnych wykonują dyrekcje budowy osiedli robotniczych, biura projektów lub wreszcie pracownicy służby architektoniczno-budowlanej przy prezydiach rad narodowych.
Osoby sprawujące funkcje nadzoru inwestycyjnego są pełnomocnikami inwestora i nazywają się inspektorami nadzoru. Są to inżynierowie lub technicy, posiadający uprawnienia do kierowania robotami (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Do głównych zadań nadzoru inwestorskiego należy dbanie o:
- zgodność wykonywanych inwestycji z dokumentacją;
- należytą jakość wykonywanych robót;
- dotrzymanie uzgodnionych terminów robót;
- prawidłowe ustalanie ilości wykonanych robót;
- prawidłowe ustalanie kosztów, zgodnie z zatwierdzonym kosztorysem oraz obowiązującymi cennikami.

Pierwszą czynnością inspektorów nadzoru jest protokolarne przekazanie wykonawcy robót terenu pod budowę. Następnie sprawdzają oni, czy wykonawca wytyczył obiekty w terenie prawidłowo i zgodnie z projektem. Uzgadniają z wykonawcą rozplanowanie robót w czasie i sprawdzają, czy postęp robót jest zgodny z ustalonymi terminami (uprawnienia budowlane). Inspektor stwierdza również, czy wykonawca wykonuje roboty prawidłowo, czy materiały użyte do robót są właściwe. Wszystkie swoje spostrzeżenia zapisuje w dzienniku budowy.

Jeżeli na budowie zajdzie konieczność wykonania robót dodatkowych, zgody na ich wykonanie udzielić może tylko inwestor, na wniosek inspektora nadzoru. Inspektor nadzoru kontroluje i sprawdza ilości wykonywanych robót, szczególnie tzw. zanikających, których ilości nie można już ustalić po ukończeniu obiektu, jak np. wykopy, czy pompowanie wody. Przeprowadza odbiór poszczególnych elementów robót, sprawdza ich ilość i wartość oraz sporządza protokoły związane z tymi czynnościami (program egzamin ustny).

Programowanie

Gdy roboty przy nadzorowanym obiekcie dobiegają końca, inspektor zwołuje komisję odbioru, która po dokładnym zaznajomieniu się z dokumentacją i oględzinach obiektu dokonuje jego odbioru. Ostateczny odbiór obiektu i przekazanie go do użytku należą do ostatnich czynności inspektora nadzoru inwestycyjnego.
Inwestora nazywają często zleceniodawcą, jednak nie są to nazwy jednoznaczne (opinie o programie). Chociaż każdy inwestor jest zleceniodawcą, nie każdy zleceniodawca jest inwestorem, bowiem pojęcie zleceniodawcy jest szersze od pojęcia inwestora. Gdy jakaś osoba fizyczna lub prawna powierza przedsiębiorstwu budowlanemu wykonanie robót remontowych, wtedy jest ona zleceniodawcą, lecz nie jest inwestorem.

Programowanie jest podstawową czynnością działalności inwestora. Ma ono na celu określenie przedmiotu inwestycji oraz warunków, jakim inwestycja ma odpowiadać. Aby zapewnić jak najlepsze wyniki inwestycji i aby zrealizować ją przy użyciu jak najmniejszej ilości nakładów, decyzja o powzięciu działalności inwestycyjnej musi być często poprzedzona przeprowadzeniem specjalnych badań i studiów (segregator aktów prawnych).
Zależnie od wielkości i znaczenia zamierzonych inwestycji, programowanie może odbywać się na szczeblu ogólnopaństwowym, na szczeblu resortów lub na szczeblu niższym, jak np. przedsiębiorstwa i instytucje.

Projekty największych inwestycji o znaczeniu ogólnopaństwowym rozpatrywane są przez Radę Ministrów (promocja 3 w 1). Na inwestycje te wydziela się część środków finansowych z budżetu państwa. Resztę sum budżetowych przeznaczonych na inwestycje przydziela się poszczególnym resortom i radom narodowym, które dysponują nimi we własnym zakresie.