Naklejanie na płyty nośne

Płyty HPL przy zmianach temperatury i wilgotności różnie pracują w kierunku podłużnym i poprzecznym. Może to prowadzić do ich wypaczania się, szczególnie w przypadku nie mocowanych na stałe elementów, a więc płyt samonośnych jak drzwi meblowe i pokojowe. Stąd też obowiązuje zasada płyty, tak jak forniry, należy obrabiać zawsze po obydwu stronach płyty nośnej w jednym kierunku (kierunku szlifu) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przed naklejeniem płyty nośne i płyty okładzinowe HPL należy poddać w pracowni kilkugodzinnej klimatyzacji, aby zaraz po sklejeniu nie wypaczyły się. Klej nanosić należy zgodnie z zaleceniami producenta. Ilość kleju, temperatura prasowania i ciśnienie ustawia się w zależności od użytego rodzaju kleju. Jako wartości orientacyjne mogą posłużyć dane. Płyty należy sprasować także w przypadku stosowania klejów kontaktowych. Jeśli nie jest to możliwe, złączenie można osiągnąć delikatnie opukując (używać czystej podstawy i mocno naciskając gumowym, ewentualnie miękkim walcem z tworzywa sztucznego. Ważne jest zachowanie kierunku od środka na zewnątrz (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Aby nie uszkodzić płyt, pomiędzy płytami metalowymi a warstwą ozdobną umieścić trzeba warstwę buforową. Może to być starannie rozłożona, pozbawiona fałd warstwa papieru.
Wąskie boki („krawędzie") elementów z płyty HPL z okleiną należy chronić przed wnikaniem wilgoci i przed uszkodzeniami. Najbardziej rozpowszechnione, zwłaszcza w produkcji seryjnej, są powleczone uprzednio klejem termoplastycznym, termoutwardzalne okleiny warstwowe. Można je potem, stosując metodę przelotową, nawalcować podgrzanymi wałeczkami lub docisnąć zwykłymi prasami ramowymi lub krawędziowymi używając podgrzanych podkładek („szyny grzejne") (uprawnienia budowlane).

Płyty gipsowo-kartonowe

Jednym ze sposobów ochrony krawędzi wprowadzonym do konstrukcji kuchni i lad jest bez- stykowa obróbka plastyczna płyty okładzinowej. Ten typ obróbki płyt HPL typu P przy wykorzystaniu ciepła możliwy jest przy promieniach gięcia od około 6 mm. Przegląd znormalizowanych typów płyt wraz z zaznaczeniem wymagań oraz przykładami zastosowania.
Poddasze będzie wykańczane. Czym można obłożyć spadzistą wewnętrzną stronę dachu i stropu?

Płaskie i gładkie powierzchnie ścian i sufitów osiągnąć można stosując płyty gipsowo-kartonowe (program egzamin ustny).
Z czego zbudowane są płyty gipsowo-kartonowe?
Budowlane płyty gipsowo-kartonowe (CKB) zbudowane są z płyt gipsowych, których powierzchnie (szerokie boki) i krawędzie podłużne boki wąskie) obłożone są ściśle przylegającym kartonem. Wytwarza się je w zależności od przeznaczenia w różnych typach i rozmiarach. Dostępne są w sklepach z materiałami drewnianymi i budowlanymi.
Na co należy zwracać uwagę przy obróbce?

Płyty gipsowo-kartonowe mocować można śrubami, klamrami i gwoździami do konstrukcji spodnich pionowych i pochylonych aż do poziomych. Ważne jest, by zachować odstęp pomiędzy krawędzią a używaną złączką (opinie o programie). W przypadku płyt obłożonych kartonem odstęp ten powinien wynosić 10 mm, w przypadku płyt przyciętych 15 mm. Niezachowanie tego odstępu grozi wyłamaniem krawędzi.
Złączki nie mogą przebić konstrukcji drewnianej, bo zachowują się one wtedy jak mostki przewodzące zimno i ciepło (segregator aktów prawnych).

Po umocowaniu wszystkich płyt zaszpachlowuje się szczeliny pomiędzy poszczególnymi płytami. Aby uniknąć w przyszłości powstawania w tych miejscach pęknięć, zaleca się wciśnięcie w świeżą masę szpachlową pasm zbrojących z włókna szklanego lub papieru. Na zakończenie paski te zaszpachlowuje się wielokrotnie i wygładza. Na pionowych powierzchniach ściennych płyty gipsowo-kartonowe mocować można także na spoiwach wiążących. Uwagi odnośnie takiego montażu zawarte są w instrukcjach obróbki dołączanych przez producenta płyty (promocja 3 w 1).