Naniesienie powłok

Wadą materiałów ogniotrwałych jest ich zdolność do utleniania się, a w wysokich temperaturach do zeszklenia się. Zapobiega się temu poprzez: 1) eksploatację materiałów ogniotrwałych w redukcyjnym środowisku gazowym, 2) wprowadzenie tlenku glinowego lub innych składników zdolnych do reakcji z-fii0₂ i tworzących mulit, 3) naniesienie powłok (program uprawnienia budowlane na komputer).

W zaleceniach firmy „Annaw-erke” podkreśla się długotrwałość eksploatacji osłon z materiałów annakarbid-40 (40% SiC) i annakarbid-70 (70% SiC). Annasikon-karborund (92 i 84% SiC) na spoiwie z azotku krzemu i annakarbid-94 są zalecane jako material do płyt półkowych; annakarbid-99 przeznaczony jest do stosowania w warunkach dużych obciążeń budowlanych podczas nagrzewania w wysokich temperaturach (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Oprócz wyżej wymienionych wprowadzono do przemysłu materiał pod nazwą annasinid, otrzymany przez stosowanie azotku krzemu Si₃N₄. Azotek krzemu produkt syntezy krzemu z azotom w czasie nagrzewania koloru białego, odznacza się dobrą odpornością na utlenianie, małym pełzaniem w wysokich temperaturach. Zaleca się stosowanie annasinidu do eksploatacji przy obciążeniach statycznych w temperaturach 1000-1400^oC (uprawnienia budowlane).

Interesująca jest porównawcza ocena określonych grup materiałów ogniotrwałych do budowy pieców (tabl. 6-3), wykonana przez d’Eye i Shonnona i na podstawie obliczeń wskaźnika R = (a • X)’-{E • a). Spośród tych materiałów zwraca na siebie uwagę odznaczający się niezwykle wysoką odpornością termiczną i wytrzymałością karborund RFL, o produkcji którego wiadomo, że jest on przygotowany z drobnego i jednorodnego pod względem uziarnienia karborundu z zastosowaniem techniki nasycania powierzchni krzemem (program egzamin ustny).

Ceramiczne elementy transportujące

Grafit nasycony krzemem ma dobrą odporność na utlenianie aż do temperatury 1500°C i wysoką wytrzymałość oraz przewodność cieplną. Ogólne zalecenia autorów są takie: niezawodne są we właściwych warunkach ekploatacji płyty i podstawki kordierytowe i kordierytowo-mulitowe. Cienkie płyty są stosowane w piecach rolkowych do szybkiego wypalania naczyń z vitreous-china i fajansowych płytek elewacyjnych w temperaturze 1250-1280°C. Do wypalania wyrobów sanitarnych i porcelany w wyższych temperaturach nadają się płyty i podstawki z karborundu, szczególnie rekrystalizowanego (opinie o programie).

Są one reprezentowane przez ceramiczne ogniotrwałe rolki i trzony. Trzony przenoszą nieduże obciążenia od rolek opartych na nich przynajmniej w trzech podłużnych odcinkach. Materiał trzonu zestawy mulitowo-kordierytowe, eksploatacja do 1280°C.

Rolki ceramiczne o profilu rurowym narażone są na zginanie i skręcanie w temperaturze ok. 1420°C, a obliczenie wytrzymałości takich rolek przy wymaganych długościach i szerokościach ścianki rury z uwzględnieniem największego naprężenia ścinającego wykazuje, że materiałem najbardziej nadającym się do ich produkcji jest karborund rekrystalizowany. Stosowanie rolki o profilu rurowym jest wygodniejsze niż rolki pełnej, ponieważ masa rolki zmniejsza się intensywniej, niż wzrasta kąt skręcania i największe naprężenia (segregator aktów prawnych).

Największe naprężenie, zdolne wywołać ugięcie rolki, powstaje przy wymuszonych zatrzymaniach przenośnika pieca (w przypadkach awaryjnych). Fleischmann przytoczył przykład [557], kiedy rolki o średnicy 31 mm i długości 187 cm zostały wykonane z rekrystalizow^ranego karborundu i służyły powyżej dwóch lat do wypalania w piecu wyrobów’- ściernych w temperaturze 1300°C (firma „Narton”).

Do eksploatacji w temperaturach 1420-1550°C próbuje się stosować także spieczony tlenek glinowy i topiony elektrotermicznie mulit. Praktyka przemysłu USA wykazała, że ogniotrwałe materiały z topionego mulitu do szybkościowego wypalania w piecach rolkowych w temperaturze 1650°C i w czasie 90 min wytrzymują ponad 100 cykli (promocja 3 w 1).