Napięcie i siła prądu

Napięcie i siłę prądu w procesie elektronagrzewu zmienia się w związku z tym, że oporność czynna twardniejącego betonu zmienia się nieustannie w miarę jego nagrzewania. Na początku zmniejsza się ona przy zwiększeniu zawartości soli rozpuszczalnych w wodzie i wzroście temperatury betonu, ale potem, wraz ze zmniejszeniem się w nim wody, szybko i znacznie wzrasta. W związku z tym. dla utrzymania wymaganej temperatury betonu i niezbędnej do tego siły prądu, trzeba w miarę twardnienia betonu zwiększać napięcie z 50 do 106 V. Do tego celu stosuje się transformatory stopniowane radzieckie (typu TM-75/6 o mocy 50 kW i in.) włączane do obwodu elektrycznego na drodze przepływu prądu do wyrobów (program uprawnienia budowlane na komputer).

Oporność betonu pod koniec izotermicznego ogrzewania, po uzyskaniu przez beton wytrzymałości 50-H60°/o R₂₈, wzrasta o tyle, że dalsze ogrzewanie staje się niekorzystne. Przerywa je się ze względu na to, że narastanie wytrzymałości do 65-t-70°/o R₂₈ odbywać się będzie w procesie stygnięcia betonu. W przypadku łagodnych warunków nagrzewu zużycie energii elektrycznej wynosi 80-100 kWh na 1 m³ betonu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Warunki technologiczne elektronagrzewu. Przy elektronagrzewie wyrobów w otwartych formach i betonów o zwiększonych WIC należy stosować „łagodne” warunki z prędkością rozgrzewania i stygnięcia betonu - po wyłączeniu prądu - nie większą niż 20°C na 1 godz., a betonu o dużych porach - 60-70°C z izotermicznym ogrzewaniem przy temperaturze 60-70°C (uprawnienia budowlane).

Boki formy

Elektronagrzew betonów na cementach szybkotwardniejących i o wysokich wytrzymałościach jest szczególnie celowy, ponieważ pozwala on przy krótkich okresach nagrzewania otrzymać betony o wymaganej wytrzymałości z uwzględnieniem dalszego jej narastania w procesie stygnięcia betonu początkowo w formach, a potem przy jego rozformowaniu w oddziale produkcyjnym. Nagrzewanie elementów sprężonych należy prowadzić skokami z krótkotrwałym dojrzewaniem po osiągnięciu przez beton temperatury 40-50°C (program egzamin ustny). We wszystkich przypadkach elektronagrzew należy rozpoczynać po 2-3 godz. wstępnego dojrzewania uformowanych wyrobów.

Dla zapewnienia niezależności szybkości podnoszenia temperatury w betonie od przypadkowych czynników wywołujących wahania jego właściwej oporności czynnej, należy regulować napięcie na elektrodach i rozsiewaną w betonie moc elektryczną. W warunkach fabrycznych należy posługiwać się elektrycznymi urządzeniami siłowymi, pozwalającymi w szerokich granicach regulować wskazane napięcie lub moc (opinie o programie). Do takich urządzeń zaliczają się transformatory z regulacją napięcia, o mocy nominalnej 180 i 250 kW, tyrystorowe regulatory mocy lub przebudowane wielostopniowe transformatory siłowe. Keramzytobeton zachowuje się dobrze przy elektronagrzewie, nie traci na jakości, dobrze wytrzymuje wysoką temperaturę ogrzewania izotermicznego i jako materiał porowaty powoli oddaje zakumulowane ciepło (segregator aktów prawnych).

Elektronagrzew jednowarstwowych keramzytobetonowych zewnętrznych płyt ściennych prowadzi się w formach poziomych stałych lub przesuwnych. Jedną elektrodę stanowi podkład formy uziemiony przez przewód zerowy, a drugą - blacha metalowa na płycie. Blachę kładzie się na otwartej powierzchni płyty i przyłącza do przewodu fazowego. Drugą elektrodę może również stanowić górna siatka zbrojeniowa umieszczona na granicy keramzytobetonu i warstwy fakturowej (promocja 3 w 1). Przy podłączeniu siatki do przewodu liniowego wymiary jej oczek nie powinny być większe niż 10×10 cm, a warunki ogrzewania powinny być bardziej łagodne niż przy elektrodzie płytowej i należy również zaizolować powierzchnię płyty, aby uniknąć strat wilgoci w keramzytobetonie w procesie elektronagrzewu. Boki formy, wkładki do wykonywania otworów w płytach, jak również szkielet zbrojeniowy należy odizolować od podkładu i blachy. W tym celu należy boki i wkładki wykonać z drewna, przesycając je olejem mineralnym lub lakierem.