Niebezpieczny przekrój

Przy zbyt małym wydłużeniu zachodzi obawa przedostania się betonu do wnętrza kanału i „zaczopowania” go, względnie zakleszczenia drutów. Można wówczas zastosować kolejne naciąganie kabla z obydwu stron, co może doprowadzić do rozluźnienia „korka” (program uprawnienia budowlane na komputer).

Jeśli to nie skutkuje, a obliczenie (na podstawie wydłużeń przy naciągu z obu stron) wskazuje, że „korek” nie znajduje się w sąsiedztwie przekroju niebezpiecznego, to można zastosować naciąg obustronny do stałej siły (suma wydłużeń z obu stron powinna odpowiadać wartości przewidywanej). Niekiedy straty od tarcia są tak znaczne, że uzasadnione ekonomicznie staje się zastosowanie dociągania kabla w określonych punktach trasy; zachodzi to zwłaszcza w przypadku długich belek ciągłych ,np. w mostach wieloprzęsłowych sprężanych kablami biegnącymi przez całą długość). Rozwiązanie konstrukcyjne, zastosowane przy jednym z dużych mostów na Dunaju (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W elemencie betonowym (najlepiej w środniku) pozostawia się okienko, w które po wypełnieniu kanału kablowego zaprawą iniekcyjną i jej stwardnieniu wstawia się z obu stron elementy „korytkowe” z blachy grubej obejmujące kabel i mocno się je ześrubowuje. Na odpowiednich siodełkach, utworzonych przez te blachy opiera się lewary i dociąga się kabel do pożądanego wydłużenia (uprawnienia budowlane). Po tym zabiegu prasy i korytka oporowe usuwa się, a okienka wypełnia betonem. Sam proces naciągu kabla polega na ściśle określonych kolejnych czynnościach, dokładnie przepisanych w poszczególnych systemach sprężania.

W systemie Freyssineta stosowanym w Polsce (przy naciągarkach starszego typu, z klinowaniem ręcznym) są one następujące:
a) usunięcie stożka prowizorycznego i wstawienie ostatecznego,
b) ustawienie naciągarki i wprowadzenie drutów do gniazd na pierścieniu klinującym prasy,
c) wbicie klinów młotem na naciągarce,
d) dokonanie naciągu kabla i wtłoczenie stożka klinującego,
e) wybicie klinów prowizorycznych na prasie i jej usunięcie,
f) obcięcie wystających drutów i zabetonowanie ewentualnego gniazda, w którym znajduje się zakotwienie (program egzamin ustny).

Termin osiągnięcia

Termin osiągnięcia tej wytrzymałości zależy w pierwszym rzędzie od temperatury w czasie twardnienia betonu i od gatunku cementu, i waha się w dość szerokich granicach (3-30 dni). Jeśli zachodzi konieczność wcześniejszego sprężenia, to należy zastosować sprężenie stopniowane.
Praktycznie ważne jest rozstrzygnięcie, czy zastosować naciąg jedno- czy dwustronny (opinie o programie).

Decydują tu kryteria ekonomiczne, tzn. przewaga kosztu związanego z prowadzeniem równoczesnego naciągu z drugiej strony lub kosztu dodatkowego uzbrojenia, niezbędnego dla pokrycia strat tarcia. Niekiedy czynnikiem ograniczającym może być maksymalny skok tłoka naciągarki jeśli nie chcemy stosować naciągu wielokrotnego. Ten ostatni polega na prowizorycznym zakotwieniu kabla po osiągnięciu największego skoku i ponownym zaklinowaniu drutów na naciągarce w nowym położeniu. W ten sposób można teoretycznie naciągać kable o nieograniczonej długości, koszt takiego naciągu jest jednak odpowiednio wyższy. Według T. Kluza w naszych warunkach naciąg dwustronny zaleca się stosować począwszy od długości kabla 15 m przy trasach łukowych oraz od 20 m przy kablach prostych (segregator aktów prawnych).

W przypadku naciągu dwustronnego pożądane jest zsynchronizowanie działania obu naciągarek (ten sam moment rozpoczęcia i ta sama szybkość naciągania), z uwagi bowiem na tarcie kabla nie następuje pełne zrównoważenie sił za jego pośrednictwem. Można również zastosować synchronizację samoczynną przez zasilanie obu naciągarek z jednej pompy (wymaga to odpowiednio długich węży ciśnieniowych).
Z reguły stosujemy kolejne naciągi indywidualnych kabli, z wyjątkiem systemów o wbudowanych prasach, gdzie równocześnie sprężamy cały ustrój nośny (promocja 3 w 1).

Kolejność naciągu nie jest dowolna i należy kierować się ogólną zasadą, by w każdej chwili wypadkowa sił sprężających była możliwie bliska wypadkowej teoretycznej. Tak więc np. w belkach z kablami w stopkach dolnej i górnej należy na przemian (lub w odpowiedniej progresji) naciągać kable dolne i górne.