Niski odsetek ludności

Większość spośród niespełna 10 min obywateli Portugalii skupia się na jej wybrzeżu. W 7 nadmorskich dystryktach (od Viana do Costelo na pn. po Set li ba I na pel.), na 20,6% terytorium kraju zamieszkuje aż 70,3% całej jego populacji. Gęstość zaludnienia wynosi tu przeciętnie 389 osoby/kirr (w dystrykcie stołecznym i dystrykcie Porto ponad 1500 osób/knr), podczas gdy w górzystych dystryktach wsch. i na płaskowyżu Alentejo spada poniżej 25 osób/knr (średnio w kraju 108,1 osób/knr’) (program uprawnienia budowlane na komputer). Stosunkowo gęsto zaludnione są regiony autonomiczne Azory (106 osób/knr¹) i Madera (320 osób/knr¹). Charakterystyczną cechą osadnictwa jest bardzo niski odsetek ludności miejskiej (wskaźnik urbanizacji - 57%, jest jednym z najniższych w Europie), i to pomimo sięgających IV/III w. p.n.e. tradycji osadnictwa miejskiego (kolonie kartagińskie - m.in. Braga, rzymskie np. Portus Cale - Porto, Aeminium - Coimbra, Felicitas luli a - Lizbona).

W wiekach średnich Lizbona, która przejęła od Coimbry rolę stolicy, zaliczała się do największych miast kontynentu, a w XVI w. przekroczyła 100 tys. mieszk. Do dziś jest ona największym ośrodkiem miejskim kraju (681 tys. mieszk.; zespół miejski 2,6 min) (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Wraz z drugim co do wielkości Porto (309 tys., zespół miejski 1,6 min), skupiają wokół siebie ponad 37% ludności kraju. Poziom 100 tys. mieszkańców przekroczyło ponadto 10 innych ośrodków miejskich, w tym 5 leżących w aglomeracji Lizbony, 2 z aglomeracji Porto oraz Coimbra, Braga i Funchal (na Macierze). Osadnictwo wiejskie tworzą na nizinnych terenach nadmorskich kilkutysięczne nawet wsie rybackie i rolnicze, a na terenie wyżynno-górskiego interioru rozproszone osiedla pasterskie i większe osady targowo-usługowe (uprawnienia budowlane).

Demograficzny obraz Portugalii

Demograficzny obraz Portugalii ukazuje typ starzejącego się społeczeństwa o stałej (od ok. 20 lat) liczbie ludności. Niski przyrost naturalny (0,1 % o w 1999) powodowany stałym obniżaniem się stopy urodzeń (10,5%..), przy utrzymującej się na stałym poziomie stopie zgonów (12,2%o), w powiązaniu z rosnącą średnią dł. trwania życia (74,9 lat) skutkuje stopniowym wyrównywaniem odsetka najmłodszej i najstarszej części populacji (16,9% osób poniżej 15. roku życia i 15,2% w wieku 65 i więcej lat). Proces pogłębia się dodatkowo za sprawą ujemnego salda migracji (program egzamin ustny).

Aż do poł. XX w. podstawę bytu ekonomicznego Portugalii stanowiło rolnic Iwo i gospodarcza eksploatacja kolonii. Zmianę warunków i ożywienie gospodarcze przyniosła połowa lat 70. (obalenie dyktatury i demokratyzacja kraju). Przemiany miały początkowo charakter socjalistyczny (nacjonalizacja wielu dziedzin gospodarki, reforma rolna), w latach. przebiegać zaczęły w oparciu o zasady wolnorynkowe. tempo przebudowy i modernizacji gospodarki uległo przyspieszeniu po 1986, kiedy Portugalia stała się członkiem I WG (obecnie UE) i korzystać zaczęła z unijnych funduszy pomocowych (14 mld ECU w latach 1904 1009) (opinie o programie). Odnotowano znaczący napływ inwestycji zagranicznych i szybki wzrost PKB (średniorocznie 4,6% w latać b HO., 1,7% w okresie 1000-1007 1 4,2% w 1008) (segregator aktów prawnych).

Dzięki wpływom z reprywatyzacji (od 1080) i sztywnej polityce finansowej udało się zredukować’ wartość zadłużenia zagranicznego (z 28,0 mld USD w 1001 do I i, I mld USD w 1007) oraz ograniczyć deficyt budżetowy (poniżej P’ii PKB w 1008) i poziom 2,8% w 1008), dzięki czemu Portugalia stała się w 1000 członkiem Europejskiej Unii Walutowej. Kr.ij uważany jest obecnie za jeden szybciej rozwijających się w europie. PNB na I mieszkańca sięga 10,69 lys. USD (1008), a poziom bezrobocia nieznacznie przekracza 5% (5,4% w 1099) (promocja 3 w 1).