Obróbki blacharskie

Obróbki blacharskie przy nadbudówkach wprowadzano w poziomie połaci dachowej między dwie warstwy pokrycia papowego. Pierwszej warstwy papy nie wywinięto na ścianę przybudówki. Obróbkę blacharską przymocowano do dachu gwoździami wbijanymi w beton przez blachę i pierwszą warstwę papy. Wydry na ścianach nadbudówki miały za małą głębokość i na ścianach nadbudówki między górną krawędzią obróbki blacharskiej a tynkiem ściany widoczne były szczeliny, przez które mogą występować zacieki (program uprawnienia budowlane na komputer).

Osadzenie wywietrzników kanalizacyjnych w dachu wykonywano niestarannie. Uszczelnienie w ten sposób wykonanego osadzenia będzie w okresie eksploatacji przysparzało użytkownikom wielu kłopotów, praktycznie bowiem jedynym uszczelnieniem osadzenia wywietrznika jest doprowadzona do niego ,,na styk” papa pokrycia dachowego i posmarowany dodatkowo lepik (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Króćce do rur spustowych odwodnienia wewnętrznego miały kołnierze, do których przyklejano warstwy pokrycia dachowego. Brakowało jednak wzmocnienia pokrycia papowego w tym miejscu dodatkową warstwą papy na tkaninie technicznej oraz podkładki z blachy pod osadzeniem kosza wpustowego.

Uchwyty do instalacji odgromowych wbijano w betonowe płyty pokrycia, dziurawiąc pokrycie papowe. Jedynym „uszczelnieniem” było posmarowanie lepikiem miejsca zamocowania uchwytu, co jest rozwiązaniem błędnym (uprawnienia budowlane).

Przy wykonywaniu odwodnienia nadbudówek również stwierdzono wiele usterek. Spadek dachu wykonano w części przyokapowej nieprawidłowo. Krawędź podniesiono nieznacznie do góry, przez co zamiast spadku powstaje lekkie zagłębienie do środka. Rynny montowano tak, że krawędź zewnętrzna znajduje się wyżej niż krawędź wewnętrzna, od strony budynku (program egzamin ustny).

Wygląd zewnętrzny papy

W wielu przypadkach brakowało bocznych pokryw zamykających rynny. Spadki rynien nie gwarantowały spływu wody do rur spustowych. Dwuczęściowe uchwyty do rynien zostały niestarannie wykonane przez producenta. Często trudno było więc zapewnić takie ustawienie uchwytów, aby zapewnić wymagany spadek rynny. Część obejmującą rynnę miała zaczep wprowadzony w ząbkowany otwór płaskownika o niewłaściwych wymiarach lub zdeformowany albo też otwór ten miał niewłaściwe wymiary (opinie o programie).

Spotykano przypadki niestarannego klejenia papy. Charakterystyczne jest przy tym, że mniej starannie wykonywano pokrycia dachowe na nadbudówkach. Do pokrycia dachów stosowano w tym okresie papy asfaltowe powlekane na osnowie tekturowej, odmiany S-400. Wygląd zewnętrzny papy dostarczanej na plac budowy nie budził zastrzeżeń. Zdarzały się jednak przypadki dostarczania zdeformowanych (spłaszczonych) rolek papy, co świadczy o niewłaściwym jej składowaniu lub transporcie i może powodować poprzeczne pękanie papy. Przy badaniu zaimpregnowania osnowy tekturowej stwierdzono, że na 10 próbek w dwóch nasycenie masą asfaltową było niewłaściwe. Przy pełnym badaniu 2 próbek stwierdzono, że jedna odpowiada wymaganiom normy, druga natomiast nie spełnia wymagań normy dotyczących giętkości i zawartości asfaltu (segregator aktów prawnych).

W 1975 r. powtórnie przeprowadzono badania w tym osiedlu. W niektórych lokalach dokonano odkrywek zbrojenia w złączu i stwierdzono, że w złączach starannie wypełnionych betonem nie występują objawy korozji zbrojenia, mimo okresowego zawilgacania złącza. Potwierdza to konieczność zapewnienia dobrej jakości wykonywania złączy (promocja 3 w 1).

W jednym z badanych budynków, wg oświadczenia administracji, wykonano pokrycie bezspoinowe z emulsji asfaltowo-kationowej, lateksu butadieno-styrenowego LBS i piasku wg technologii COBP PIB. Pokrycie to wykonano jednak niewłaściwie, było ono spękane, szczególnie wzdłuż styków żeber płyt panwiowych, występowały więc przecieki. Przy naprawianiu pokrycia wykonano nowe pokrycie z 2 warstw papy asfaltowej powlekanej. Na nadbudówkach pokrycie było bez uszkodzeń, natomiast w budynku widać było dużo naklejonych łat z papy, świadczących o wykonywaniu napraw. W nowym pokryciu występowały „zburchlenia”, szczególnie na powierzchniach z naklejonymi łatami z papy. W wielu miejscach łaty te odklejają się.