Obudowy opancerzone

Obudowy opancerzone nadają się przy bardzo wysokich ciśnieniach panujących wewnątrz sztolni oraz w przypadku dużych prędkości wody. Chętnie stosuje się obudowy betonowe niezbrojone ze względu na szybkość ich wykonania. Grubość betonowej obudowy sztola ciśnieniowej wynosi od 25 do 60 cm (program uprawnienia budowlane na komputer). Dla wygładzenia i uszczelnienia betonu o« strony wewnętrznej daje się niekiedy warstwę torkretu o grubości ok. 3,0. Zastrzyki cementowe stosowane ze środka sztolni mają na celu dobre związanie obudowy ze skałą górotworu.

W górotworach zbudowanych ze słabych i spękanych skał nie ma możliwości wykonania wyłomu bez konstrukcji wsporczej. W takim przypadku konstrukejt taką stanowią zamknięte ramy stalowe montowane w czasie drążenia skal - Ramy te zostają zabetonowane i tworzą element nośny obudowy przy czym pracują one zarówno na ciśnienie górotworu, jak i na parcie wypełniającej sztolnię (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Realizacja obudowy żelbetowej, a szczególnie merlaż zbrojenia są procesami bardzo pracochłonnymi. W gorszych warunkach skalnych w górnej części przekroju musi być zmontowana konstrukcja pod osłoną której wykonywa się roboty zbrojeniowe i betonowe. Budowa sztolni odbywa się tu etapami, przy czym konstrukcja wspierająca wyłom pozostaje zabetonowana. Betonowanie obudowy odbywa się odcinkach o długości ok. 1,00-1,50 m.
1) przy ciśnieniu do 10 m słupa wody - w kształcie podkowy,
2) przy ciśnieniu do 30-40 m słupa wody - owalne,
3) przy ciśnieniu ponad 40-50 m słupa wody - wyłącznie kołowe (uprawnienia budowlane).
Zależnie od warunków pracy i rodzaju skał obudowa sztolni może być betonowa, żelbetowa, betonowa z warstwą torkretową, betonowa z warstwą żelbetową, betonowa opancerzona, prefabrykowana lub też jako konstrukcja sprężona.

Obudowa żelbetowa

Obciążenie wywierane przez wodę znajdującą się w sztolni pod ciśnieniem może być częściowo przenoszone przez obudowę, a częściowo przez górotwór. Obudowa betonowa wyłożona torkretem zbrojonym. Jak wykazuje doświadczenie, wykonanie obudowy betonowej z wewnętrzną okładziną z torkretu zbrojonego jest przedsięwzięciem znacznie prostszym i łatwiejszym, niż realizacja obudowy całkowicie żelbetowej (program egzamin ustny).

Idea tego rozwiązania polega na założeniu, że część betonowa przenosi obciążenie wywierane przez górotwór w czasie budowy sztolni, podczas gdy okładzina z torkretu zbrojonego przejmuje ciśnienie wody wypełniającej sztolnię. Taki podział zadań ułatwia wymiarowanie i późniejsze wykonanie obudowy. Obudowa betonowa z wieńcem z torkretu zbrojonego może przenosić ciśnienie wewnętrzne do 30 kG/cm2. Warstwa betonowa ma zwykle grubość ok. 30-50 cm, podczas gdy warstwa torkretu ma grubość 6-15 cm. Zbrojenie główne okładziny torkretowej jest wykonywane w postaci spirali i dzięki temu może być ono przygotowane na placu budowy oraz dostarczane i montowane w elementach o znacznych rozmiarach (opinie o programie).

Minimalna grubość warstwy torkretowej wynosi 6-10 cm zależnie od warunków skalnych; minimalną ilość zbrojenia głównego stanowią pręty o średnicy 0 10 mm rozstawione w odstępach co 10 cm. Oprócz zbrojenia głównego pracującego na rozciąganie daje się równolegle do osi sztolni zbrojenie rozdzielcze o średnicy co najmniej 8 mm i rozstawie co 15 cm (segregator aktów prawnych).
W złych warunkach geotechnicznych i w przypadku bardzo dużego ciśnienia wody konieczne jest wzmocnienie obudowy betonowej pancerzem z blachy stalowej.

Technologia wykonania takiej obudowy sprowadza się do ustawienia w wyłomie rurociągu stalowego spawanego z blach i otulenia go betonem, wypełniającym cały obszar między rurociągiem a skałą. Dla dobrego związania betonu z blachą przypawa się do niej kotwy (promocja 3 w 1). Przy dużych obciążeniach rurociąg może być wzmocniony obwodowymi pierścieniami stężającymi z giętych piaskowników lub elementów walcowanych.