Ocieplenie stropodachów

Płyty o jednakowej grubości układa się na wyrównanej powierzchni stropu na dotyk bez ich przyklejania, następnie przykrywa je papą sklejoną na zakładach w celu zabezpieczania płyt pianizolu przed wodą zaro- bową z zaprawy, z której wykonuje się podkład pod wykładziny z tworzyw sztucznych. Chodzenie po warstwie pianizolu wymaga stosowania desek o grubości ok. 40 mm i powierzchni ok. 0,4 m². Wspomniany podkład na warstwie pianizolu powinien być wykonany z zaprawy cementowej 1 : 3 H- 1 : 4 o grubości co najmniej 30 mm (program uprawnienia budowlane na komputer).

W przypadku układania płyt pianizolu na podłożu wykonanym na gruncie, konieczne jest umieszczenie pod nimi izolacji przeciwwilgociowej niezależnie od drugiej ułożonej na płytkach, w celu ochrony ich przed wodą z zaprawy. Izolacja przeciwwilgociowa powinna również oddzielać pianizol od murów ściennych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Ocieplenie stropodachów płytami pianizolu wykonuje się analogicznie jak na stropach z tą różnicą, że pod płytami umieszcza się izolację paro- chronną z papy lub co najmniej przykleja się płyty lepikiem asfaltowym na gorąco, który w pewnych warunkach stanowi dostateczną izolację parochronną stropodachu. Gładź wyrównawczą o grubości 30 mm, ułożoną na papie przykrywającej płyty pianizolu, gruntuje się roztworem asfaltowym, a następnie wykonuje się pokrycie papowe całego dachu. Do klejenia papy może być w tym przypadku stosowany lepik asfaltowy na zimno lub na gorąco. Według Instytutu Badawczego w Magdeburgu do izolowania ścian i stropów chłodni składowych mogą być stosowane płyty o różnych ciężarach i wytrzymałościach (uprawnienia budowlane).

Izolacja ściany

Izolacja ściany z przesunięciem styków płyt w sąsiednich warstwach, sposób izolowania płytami o znacznym ciężarze objętościowym (np. 180-P200 kG/m³), między które wkładane są bloki z tworzywa lekkiego (np. o ciężarze 15 kG/m³). Umożliwia to, po odpowiednim zabezpieczeniu całej warstwy termicznej papą, ułożenie zbrojonej płyty betonowej pod posadzką na silnych żeberkach o niskim współczynniku przewodzenia ciepła. Do przyklejania płyt zarówno do ścian jak i stropów stosuje się lepik asfaltowy na gorąco (program egzamin ustny).

Należą one do materiałów niepalnych, łatwych do obróbki narzędziami używanymi do drewna, mają większą wytrzymałość na ściskanie niż styropian, są odporne na działanie grzybów i pleśni. Posiadają mały ciężar i niski współczynnik przewodności cieplnej oraz dość szeroki zakres temperatury umożliwiający ich stosowanie. Do wad tych wyrobów należy ich łamliwość i łatwe wykruszanie się cząstek materiału (opinie o programie).

Płyty przydatne dla budownictwa o grubości 2-h5 cm mogą być stosowane do ocieplania ścian, stropów, stropodachów i innych elementów. Ze względu na znaczną odporność na temperaturę i nicpalność mogą być również umieszczane w elementach prefabrykowanych naparzanych, we wnękach pod grzejnikami, przy gorących przewodach itp. Do klejenia płyt może być stosowany lepik asfaltowy na gorąco lub rzadkie zaprawy murarskie (cementowa, gipsowa).

Tynkowanie warstw izolacyjnych z płyt może się odbywać w sposób analogiczny jak płyt styropianowych, ale bez uprzedniego szorstkowania powierzchni. Na stykach płyt należy umieszczać siatkę metalową. Ocieplanie stropodachów i tarasów może być wykonywane w sposób analogiczny jak przy użyciu płyt styropianu, przy czym pokrycie papowe stropodachów może być układane bezpośrednio na płytach fenolowo-formaldehydowych (segregator aktów prawnych).

Z tworzywa piankowego PCW formuje się płyty miękkie i twarde o grubościach od 2 do 5 cm. W budownictwie zasadniczo stosuje się głównie płyty twarde, miękkie używane są niekiedy do izolacji cieplnej powierzchni wielokrzywiznowych o małych wymiarach, ewentualnie jako wkładki uszczelniające w budownictwie wielkopłytowym(promocja 3 w 1). Piankowe tworzywo PCW ma mały ciężar, niski współczynnik przewodności cieplnej, jest trudnopalne (nie podtrzymuje płomienia), bardzo mało nasiąkliwe, łatwe w obróbce, odporne na grzyby, bakterie i liczne chemikalia.