Odróżnianie kamieni

Potwierdzenie metodami rentgenograficznymi teorii sieciowej budowy kryształów stało się podstawą współczesnej analizy ich struktury. Osiągnięcia w tej dziedzinie stały się podstawą nowej gałęzi nauki krystalochemii zajmującej się zależnością między strukturą minerałów i ich składem chemicznym (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zastosowanie metod rentgenograficznych pozwala na identyfikację kamieni szlachetnych, gdy zawodzą inne metody, a analizą chemiczną nie można się posłużyć ze zrozumiałych względów. Metody te stosuje się szczególnie przy odróżnianiu kamieni naturalnych od syntetycznych, które są coraz doskonalsze i stają się poważnym konkurentem kamieni naturalnych. Metodami rentgenograficznymi można łatwo odróżnić diament od różnych naśladownictw, których liczba ostatnio wzrasta (kamienie syntetyczne) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Krystalizacja ze stanu gazowego może nastąpić albo wskutek sublimacji, albo reakcji zachodzących między gazami lub parami Przykładem tworzenia się kryształów przez krystalizację z par; jest wydzielanie się drobniutkich kryształów siarki, pokrywających nieraz delikatnym nalotem wnętrza kraterów wulkanicznych (uprawnienia budowlane). W analogiczny sposób przez oziębienie pary wodnej - wytwarzają się kryształki śniegu.
Procesowi krystalizacji ze stopów, który można porówna z procesami zestalania metali w hutnictwie, zawdzięczają powstanie liczne minerały. Najprostszym przykładem tego procesu jest krystalizacja siarki.

Przy podgrzewaniu sproszkowane siarki, umieszczonej na misce porcelanowej, można stwierdzić, ż w temperaturze 119°C przechodzi ona ze stanu stałego w ciekł;
to punkt topnienia siarki (program egzamin ustny). Przerywając dalsze ogrzewanie się, że po pewnym czasie zaczyna ona z powrotem w stan stały. Następuje to najpierw w miejscach najmniejszych, tj. w częściach zewnętrznych, a dopiero później stopniowo coraz bardziej wewnętrzne części stopu, ilość siarki ze stanu ciekłego przechodzi w krystaliczny stały, tworząc mnóstwo igiełkowatych kryształków.
Wielką rolę w tworzeniu się kryształów odgrywa również ja z roztworów.

Rozpuszczalność większości ciał

Może odbywać się ona w rozmaity jednak największą rolę odgrywa krystalizacja wskutek rozpuszczalnika lub krystalizacja w wyniku spadku. Przez odparowanie roztworu soli kuchennej można z powrotem sól w postaci krystalicznej. Aby parowanie o się dosyć szybko, wystarczy umieścić roztwór. Po pewnym czasie można zauważyć wydzielanie drobniutkich kryształków stałej substancji (opinie o programie).
Rozpuszczalnikiem odgrywającym największą rolę w procesach zachodzących w przyrodzie jest woda.

Roztwory, z których się minerały, są roztworami wodnymi. Roztwór, który w danych warunkach temperatury i ciśnienia zawiera największą możliwą ilość substancji rozpuszczonej, nazywa się roztworem nasyconym. Jeżeli wskutek parowania lub spadku temperatury substancji zawartej w roztworze przekroczy granicę, to roztwór nasycony przechodzi w przesycony i nadmiar ciała rozpuszczonego wydziela się w postaci krystalicznej. Rozpuszczalność ciał stałych zależy od temperatury i ciśnienia. Rozpuszczalność większości ciał stałych zwiększa się ze wzrostem. Ochładzając nasycony roztwór doprowadza się go w ten sposób do przesycenia, którego rezultatem będzie wydzielenie kryształów. Pierwsze pojawiające się zarodki kryształów mają już postać wielościanów (segregator aktów prawnych).

Obserwując wydzielanie się krystalicznego ciała stałego z roztworu można stwierdzić, że kąty między ścianami najmniejszego nawet kryształu nie ulegają zmianie przy dalszym jego wzroście. Nowe ściany kryształu nie mają dowolnego położenia w przestrzeni. Są one ułożone tak, jak to warunkują ścisłe prawa krystalograficzne i charakterystyczna budowa danej substancji. Z postaci wydzielonego z roztworu kryształu danej substancji, chociażby się on składał tylko z czterech płaszczyzn, można przewidzieć, jakie będą dalsze ściany kryształu i określić ich nachylenie do siebie (promocja 3 w 1).