Ogólny regres wiedzy

Pojawienie się w IV w. na stepach nadczarnomorskich Hunów i rozbicie przez nich państwa Gotów stało siy bezpośrednim bodźcem do tzw. wielkich wędrówek ludów (program uprawnienia budowlane na komputer). Wtargnięcie barbarzyńców na pocz. V w. na teren osłabionego cesarstwa rzymskiego (podzielonego w 395 na zachodnio- i wschodniorzymskie), a następnie przełamanie przez nich granicy Renu zapoczątkowało proces osiedlania się plemion germańskich, a później także słowiańskich (napłynęły na tereny Europy Środkowej w V-VI w.), w granicach imperium rzymskiego i zakładania przez nie samodzielnych państw. Wandalowie, Swebowie i Alanowie- dotarli aż na Półwysep Iberyjski, w pd. Galii założyli swoje królestwo Wizygoci, którzy następnie - po wyparciu ich z tych terenów na pocz. VI w. przez Franków - przemieścili się do Hiszpanii, spychając Wandalów do pn. Afryki, a Swebów i Alanów stopniowo ujarzmiając (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W V-VI w. Wyspy Brytyjskie zostały podbite przez Anglów, Sasów i lutów, którzy założyli tu szereg państewek plemiennych, tworzących w późniejszym okresie heptarchię, tj. związek 7 królestw. Kres cesarstwu zachodniorzymskiemu położyło zniszczenie Rzymu przez Wandalów w 455, choć formalna likwidacja państwa nastąpiła dopiero w 476. W 49 I Italia stała się ośrodkiem państwa Ostrogotów, a po jej podboju 535-552 i przejściowej przynależności do cesarstwa wschodniorzymskiego, w 568 została zajęta przez germańskich Longobardów, których królestwo istniało na jej obszarze do 2. poł. VIII w. (w 774 zostało włączone do państwa Franków) (uprawnienia budowlane).

Współistnienie najeźdźców z tubylczą ludnością romańską i stopniowe przejmowanie od niej cywilizacyjnych i kulturowych zdobyczy antyku doprowadziło z czasem - mimo całej różnorodności etnicznej i politycznej do ukształtowania się wspólnego zachodnioeuropejskiego kręgu kulturowego, w którym gł. czynnikiem integrującym stało się chrześcijaństwo obrządku łacińskiego, z hierarchiczną, ponadpaństwową strukturą kościelną, podległą papieżowi w Rzymie (program egzamin ustny). Okres wczesnego średniowiecza nie sprzyjał odkryciom geograficznym. Upadek gospodarki, zahamowanie wymiany handlowej, nieustanne wojny i rozboje, wreszcie ogólny regres wiedzy, spowodowany zniszczeniem znacznej części cywilizacyjnego dorobku starożytności przez barbarzyńców, zahamowały rozwój horyzontu geograficznego, który ponownie skurczył się do terytorium zuch (opinie o programie).

Wkład w dzieło

Wysp Brytyjskich, żarli. Skandynawii, Italii, Półwyspu Bałkańskiego oraz Azji Mniejszej. Dopiero względna stabilizacja po okresie wielkiej wędrówki ludów umożliwiła podjęcie wypraw, które przekroczyły granice ówczesnego europejskiego świata. Początkowo organizował je gł. Kościół katolicki, który, wysyłając misjonarzy do odległych krańców tu ropy, przyczyniał się do jej lepszego poznania. Wśród mnie, którzy położyli na tym polu szczególne zasługi, wymienić należy przede wszystkim Galijczyka Kulumbusa oraz Williborda (segregator aktów prawnych). Znaczący wkład w dzieło poznania ówczesnej Europy wnieśli również: Berła Czcigodny (VII-VIII w.), autor Historui gentis Anglorum (Historia kościeln.i ludu Anglów, ok. 7 51), zawierającej cenne informacje o znanych wówczas obszarach saski mnich Wynfrith {łac. Bonifacy), twórca opisów Eryzji, Francji i Turyngii, oraz Die ciii, autor traktatu Liber de mensura orbis terr.ie („o rozmiarach świata"), a także pierwszego „przewodnika geograficznego", powołującego się na źródła antyczne, w którym zawarł m.in. informacje o odkryciu Wysp Owczych (ok. 72S) i Islandii (ok. 795) przez mnichów irlandzkich.

Odległe echa irlandzkich wypraw misyjnych (VII-VIII w.), podczas których zostały prawdopodobnie odkryte Hebrydy, Orkady i Szetlandy, odnaleźć można także w popularnej w średniowieczu legendzie o św. Brenda nie, mnichu, który w VI w. miał rzekomo dotrzeć cło wysp szkockich, po ich chrystianizacji zaś dalej - do Wysp Owczych, a być może także do Grenlandii, Labradoru, Nowej Fundlundii i Florydy, by następnie przez Azory powrócić do Irlandii. I choć nie sposób jednoznacznie oddzielić fakty od literackiej fabuły w opisach jego podróży, dostarczają one niewątpliwie bogatego materiału do analizy średniowiecznego stanu wiedzy o geografii Europy (promocja 3 w 1).