Oparcie stropu

Innym rozwiązaniem jest oparcie stropu na wspornikach wypuszczonych (program uprawnienia budowlane na komputer). Podciągi w tych przypadkach są projektowane najczęściej jako belki złożone z prefabrykatu, który opiera się na słupie, zaś po ułożeniu na nim płyt stropowych dozbraja i zabetonowuje wraz z głowicą słupa. Rygle ram można opierać także na wspornikach dospawanych do słupa (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Zazwyczaj po oparciu rygli na słupie łączy się elementy przez spawanie odpowiednio rozmieszczonych wypustek stalowych, następnie szew zapełnia się zaprawą cementową, a po jej stwardnieniu węzeł spręża się przepuszczonymi przez niego kablami.
Złącza półsztywne rozmieszcza się tak, jak sztywne w miejscach momentów zerowych lub nad głowicami słupów Półsztywne złącza łączone na śruby wymagają dużej dokładności wykonania prefabrykatów i są stosowane w budynkach tymczasowych, gdyż umożliwiają ich rozbiórkę. Śruby mogą być przepuszczone przez beton lub też łączyć wypustki metalowe (uprawnienia budowlane).
Belki podsuwnicowe opierają się z reguły na wspornikach słupów przegubowo, sprężyście — mocując belkę śrubami do wspornika lub za pomocą złącza sztywnego zapewniającego ciągłość belki.
Górny pas belki jest mocowany do słupa za pomocą prętów lub kątowników przyspawanych do blach zakotwionych w słupie. Złącze to powinno przekazy wać na slup siły poziome do hamowania suwnicy, ale nie może utrudniać obrotu belki na podporze przy jej ugięciu (program egzamin ustny).

Pas dolny jest albo przyspawany do blachy zakotwionej we wsporniku, albo przymocowany sprężyście za pomocą śrub. Badania radzieckie [46] wykazały, że przy połączeniach sprężystych wartości sił bocznych przejmowanych przez słupy są mniejsze niż przy złączach sztywnych.

Płyty ścienne

Płyty ścienne są łączone ze słupami przez spawanie płytek złączowych. Dla umożliwienia płytom ruchów termicznych stosowane są również złącza sprężyste. Uzyskuje się je przez zabetonowanie w płytach śrub wiążących płytę ze sprężynującą wypustką ze słupa lub przez uchwycenie płyt za pomocą haków przyśrubowanych do sztywnych wypustek osadzonych w słupie (opinie o programie).
Stosowane są też złącza wzorowane na drewnianych konstrukcjach sumikowo-łątkowych. Polegają one na wstawieniu płyt ściennych we wpusty słupów.
Elementy belek i rygli mogą być łączone:
1) za pomocą przegubów,
2) na złącza sztywne zabetonowane,
3) złącza sztywne sprężane,
4) złącza półsztywne zabetonowywane,
5) na złącza półsztywne ześrubowywane (segregator aktów prawnych).

Złącza przegubowe występują w ryglach ram trójprzegubowych. Są one konstruowane przeważnie za pomocą specjalnych wkładek metalowych.
Prostszą konstrukcję przegubów wykonuje się w belkach ciągłych, np. gerberowskich.
W belkach o małych rozpiętościach i niezbyt dużych obciążeniach stosuje się przeguby. Na powierzchni stykowej przegubu daje się co najmniej dwie warstwy papy. Przy większych obciążeniach płaszczyzny stykowe wykonuje się z blach stalowych.
W przypadku dużych obciążeń oraz znacznych rozpiętości belek stosuje się łożyska z blach lub odlewów stalowych odpowiednio zamocowanych w betonie.
Przeguby należy starannie zbroić na naprężenia ścinające prętami odgiętymi i strzemionami. W przypadku występowania dużych sił poprzecznych można stosować przeguby wzmocnione kształtownikami. Wówczas nie zachodzi potrzeba zwiększania przekroju, który w przegubie jest mniejszy niż w belce (promocja 3 w 1).

Przemieszczeniom belek swobodnie podpartych zapobiega się przez krótkie spoiny lub zamocowanie za pomocą śrub.
Przegubowo są często opierane belki na podciągach.
Sztywne złącza zabetonowywane są wykonywane analogicznie, jak tego rodzaju złącza rygli ze słupami.

Natomiast półsztywne złącza ześrubowywane przypominają rozwiązania spotykane w konstrukcach drewnianych. Wymagają one jednak bardzo dużej dokładności wykonania łączonych prefabrykatów.