Optymalna ilość wody

Optymalną ilość wody ustala się za pomocą specjalnego wiskozymetru (program uprawnienia budowlane na komputer). Zasada działania wiskozymetru polega na określeniu za pomocą dynamometru siły potrzebnej do wyciąganięcia pręta zakończonego kulką z zagęszczonego betonu.
Według Wolfa wielkość oporu jest uzależniona od ilości dodanej wody.
W przypadku uzyskania niewłaściwej urabialności, koryguje się ilość wody i wykonuje powtórny zarób (program uprawnienia budowlane na komputer).

Metoda Wolfa omówiona ze względu na ciekawe podejście do wytrzymałości betonu i powiązanie jej z ciężarem objętościowym, nie znalazła praktycznego zastosowania.
Metoda Szczepietowa. Metoda ta oparta na przekształconym wzorze Bolo-mey’a, do którego wprowadzono dodatkowy współczynnik jakości kruszywa, może zdaniem jej autora znaleźć zastosowanie do projektowania betonów o jamistości stosu okruchowego nie przekraczającego 40% (uprawnienia budowlane).
Skład mieszanki betonowej ustala się w następujący sposób. W pierwszej kolejności określa się  ilość wody W na 1m3 betonu zapewniającą ciekłość masy od 0 do 1 cm.
Przyjęcie w metodzie założenia, że cała objętość pustych przestrzeni między ziarnami kruszywa jest całkowicie wypełniona zaczynem budzi zastrzeżenia. W większości wypadków mamy bowiem do czynienia z betonami lekkimi o dość znacznej porowatości, co zapewnia im niższy ciężar objętościowy i lepsze własności termoizolacyjne. Z drugiej strony posługiwanie się w obliczeniach wzorem Bolomey’a bez rozróżnienia podziału ilości na wodę zarobową i wodę wchłoniętą przez kruszywo prowadzić może do znacznych błędów.

Metoda Wołżcnskiego. Metoda projektowania składu betonów z kruszyw porowatych podana w pracy przewidziana dla betonów z keramzytu może być również zdaniem jej autorów stosowana i dla innych kruszyw lekkich (program egzamin ustny). Jej charakterystyczną cechą jest, podobnie jak w metodzie Popowa, sposób określania optymalnej ilości wody, której odpowiada minimalna wydajność betonu. Przed przystąpieniem do projektowania wiadome muszą być następujące założenia:
- wymagany ciężar objętościowy i wytrzymałość betonu,
- przewidziany sposób układania i zagęszczenia betonu,
- warunki twardnienia betonu,
- charakterystyczne własności kruszywa: uziarnienie, klasa (ciężar nasypowy), mrozoodporność, wilgotność,
- ciężar właściwy i nasypowy spoiwa (opinie o programie).

Ustalanie składu betonu

Ustalanie składu betonu tą metodą ma następujący przebieg.
W zależności od rodzaju wykonywanych elementów i warunków zagęszczania betonu ustala się wymaganą konsystencję betonu w oparciu o zalecenia (wg instrukcji wykonywania elementów z keramzytobetonu. Konsystencję masy betonowej określa się zgodnie z wymaganiami GOST 6901-54.
W zależności od przeznaczenia betonu wybiera się rodzaj i klasę (markę) kruszywa (segregator aktów prawnych).
Podobnie ustala się orientacyjną ilość wody dla betonu z keramzytu o określonej konsystencji. Praktycznym sposobem oceny właściwej konsystencji masy betonowej zagęszczonej za pomocą wibracji jest możliwość ulepienia ręką bryłki, która położona swobodnie na dłoni nie rozsypuje się ani nie rozpływa.

Dla każdej mieszanki betonu określa się ciężar objętościowy, wydajność, i wykonuje się próbki kontrolne 10x10x10 cm (przy uziarnieniu kruszywa do 20 mm) lub 15x15x15 cm (przy uziarnieniu do 40 mm) w celu oznaczenia wytrzymałości na ściskanie. Uzyskane wyniki pozwalają na opracowanie wykresu (podobnie jak w metodzie Popowa), za pomocą którego określa się optymalną ilość wody odpowiadającą równocześnie minimalnej wydajności oraz maksymalnej wytrzymałości betonu (promocja 3 w 1).