Osprzęty do przewozu prefabrykatów

Niezbędnym uzupełnieniem zestawów transportowych są osprzęty do przewozu prefabrykatów, takie jak:

• stojak centralny SC-16 do przewozu płyt ściennych w pozycji pionowej naczepami N-103, NB-61 i N-162,
• stojak zewnętrzny SZ-160 do przewozu płyt ściennych i bloków wentylacyjnych w pozycji pionowej,
• osprzęt do transportu płyt OP-16 do przewozu elementów płaskich i biegów schodowych w pozycji poziomej,
• osprzęt do transportu kabin sanitarnych OK-16 w pozycji pionowej (program uprawnienia budowlane na komputer),
• kontenery do prefabrykatów budowlanych KPB-25 i KPB-40, przystosowane do współpracy głównie z przyczepami niskopodłogowymi (P-251, P-402/403), z możliwością współpracy również z naczepami (po zainstalowaniu specjalnego wyposażenia); dzięki kontenerowi unika się przeładunku prefabrykatów z pojazdu na plac składowy i eliminuje stojaki do składowania prefabrykatów (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W krajowym budownictwie ukształtowały się trzy metody technologiczno-organizacyjne transportu prefabrykatów:

• na składowisko przyobiektowe,
• montaż z kół,
• przewóz w kontenerach.

Metoda transportu na składowisko przyobiektowe polega na zastosowaniu dostępnych pojazdów do przewozu prefabrykatów, z wykorzystaniem żurawi montażowych do ich wyładunku na placu budowy; prefabrykaty są dowożone z odpowiednim wyprzedzeniem w czasie w stosunku do ich montażu i składowane na placu budowy (uprawnienia budowlane). System ten jest szeroko stosowany ze względu na najprostszy układ organizacyjny; nie jest również konieczna dokładna synchronizacja produkcji i montażu prefabrykatów. Wadą tej metody jest konieczność dodatkowego przeładunku elementów z pojazdu na plac składowy, co powoduje dodatkowe zaangażowanie maszyn do przeładunku, zwiększa możliwość uszkodzenia elementów, zajmuje na składowisko znaczny obszar placu budowy oraz wymaga odpowiedniej organizacji składowisk i ich wyposażenia w podkłady i stojaki (program egzamin ustny).

Przeładunki dłużyc

Jednak w niektórych przypadkach, np. przy transporcie elementów o małym stopniu wykończenia oraz przy dowozie prefabrykatów nocą, gdy żurawie budowlane są do dyspozycji transportu, przewóz na składowisko powinien być stosowany, gdyż pozwala na intensyfikację pracy taboru. W metodzie montażu z kół następuje bezpośrednie pobieranie prefabrykatów do montażu z pojazdu. W tym celu jeden ciągnik musi współpracować z kilkoma naczepami (lub przyczepami), spełniającymi-jak gdyby rolę palet na kołach (opinie o programie). System ten wymaga precyzyjnej synchronizacji dostaw ze szczegółowym harmonogramem montażu w celu uniknięcia postoju żurawia montażowego lub zbędnego wyczekiwania pojazdów na rozładunek. Istnieje również konieczność przewozu prefabrykatów skompletowanych wg szczegółowego harmonogramu dostaw, odpowiadającego kolejności montażu poszczególnych prefabrykatów. Przy zachowaniu tych warunków montaż z kół może okazać się najbardziej ekonomicznym rodzajem organizacji dostaw i montażu prefabrykatów wielkopłytowych, wpływając na poprawę ciągłości montażu. Wadą tej metody jest stosunkowo większe zapotrzebowanie na środki transportu (przyczepy, naczepy) niż w pozostałych metodach; natomiast zaletą brak konieczności przygotowywania i wyposażenia placów składowych oraz stosowania dodatkowych urządzeń (np. kontenerów) (segregator aktów prawnych).

Metoda przewozu w kontenerach polega na użyciu zespołów naczep kontenerowych z ciągnikami siodłowymi (lub zastępczo zestawów przyczep niskopodłogowych z ciągnikami balastowymi). Kontenery są załadowane prefabrykatami w wytwórni wg harmonogramu i przewożone na plac budowy, gdzie są przesuwane na odpowiednio przygotowane rampy w zasięgu żurawia montażowego. W drodze powrotnej naczepa (przyczepa) zabiera opróżniony kontener. W systemie tym na jeden zestaw przypada kilka kontenerów (promocja 3 w 1). Przeładunki dłużyc odbywają się żurawiami, a przewóz pojazdami specjalistycznymi: naczepami dłużycowymi, niskopodłogowymi i do przewozu dźwigarów (w tym struno- i kablobetonowych).