Pęknięcia konstrukcji murowych

Szersze zarysowania elementów z betonu oraz pęknięcia konstrukcji murowych usuwać można za pomocą zastrzyków cementowych, która to technologia oddaje nieocenione usługi w przypadku konieczności wzmacniania starych murów znaczniejszych wymiarów i bloków betonowych, mających wewnętrzne kawerny. Wraz z techniką torkretowania, stosowaną przede wszystkim do usuwania zewnętrznych ubytków konstrukcji z betonu oraz nanoszenia warstw zewnętrznych zwiększających istniejące przekroje, technologia wykonywania zastrzyków omówiona jest w specjalnej literaturze (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zapełnianie pęknięć i ubytków musi być poprzedzone oczyszczeniem powierzchni istniejącego materiału i jego nawilżeniem bądź to za pomocą przepłukiwania wodą pod ciśnieniem, bądź też skucia i nawilżenia powierzchni w przypadku usuwania ubytków powierzchniowych. W przypadku uzupełniania większych ubytków, zapełniania szerszych zarysowań oraz nanoszenia warstw powierzchniowych na beton nie jest w zasadzie celowe stosowanie zapraw i betonów o dużej zawartości cementu, a tym samym o znacznym skurczu. Szczególnie wyprawy konstrukcji, a przynajmniej ich warstwy przylegające do istniejącego betonu, powinny mieć, pod względem zawartości cementu, skład zbliżony do składu betonu istniejącego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Jeśli konieczne jest wzajemne powiązanie rozdzielonych rysą partii betonu, wówczas stosuje się połączenie ich wkładkami prostopadłymi do rysy, biegnącymi w wykutych bruzdach i obustronnie starannie zakotwionymi, bądź też za pomocą kabli sprężających konstrukcję (uprawnienia budowlane).

Określenie celu ekspertyzy

W konstrukcjach prefabrykowanych występują często rysy na stykach nie związanych ze sobą elementów konstrukcji (np. na stykach prefabrykatów ściennych budynków wielkopłytowych, na stykach prefabrykatów stropowych itp.) nie obniżające w zasadzie nośności konstrukcji, a praktycznie niemożliwe do usunięcia bez daleko idącej przebudowy całej konstrukcji (program egzamin ustny). Zatarcie takich rys w parę lat po wzniesieniu konstrukcji nie prowadzi do ich usunięcia, gdyż po pewnym czasie ponownie one wystąpią, jest jednak celowe, gdyż często ponowne zarysowania mają charakter włoskowaty i mniej szpecą budynek. Radykalne rozwiązanie wynikającego z ich istnienia problemu estetycznego polegać może jedynie na zastosowaniu specjalnych elastycznych okładzin, boazerii itp. kosztownych na ogół rozwiązań (opinie o programie).

Ostatnio do wzmacniania konstrukcji, zapełniania rys, łączenia elementów betonowych konstrukcji, a także betonu ze stalą, stosuje się coraz szerzej kleje epoksydowe. Odpowiednie badania wykazały ich dużą przydatność do tego rodzaju zastosowań. Dyskusyjna jest jeszcze trwałość tego rodzaju połączeń, z uwagi na znane zjawiska starzenia się żywic syntetycznych (segregator aktów prawnych).

Ekspertyza powinna zawierać następujące części składowe:

1. określenie celu ekspertyzy
2. określenie podstawy formalnej wykonania ekspertyzy
3. zestawienie materiałów przyjętych za podstawę wywodów
4. opis konstrukcji i zjawisk będących przedmiotem ekspertyzy
5. analiza techniczna występujących zjawisk, określenie ich przyczyn, środków zaradczych i sposobu postępowania w przyszłości
6. wnioski i zalecenia.

Określenie celu ekspertyzy powinno w sposób ścisły i jednoznaczny formułować zadania, które ekspertyza ma rozwiązać. Często w zleceniu jest ono podane w sposób niejasny lub niepełny, lub na odwrót zbyt obszerny. Należy wówczas, po wstępnym rozpoznaniu zagadnienia, ustalić ze zleceniodawcą cel i zakres ekspertyzy i wyraźnie je na wstępie sformułować, podając jednoznacznie ewentualne warunki uściślające przedmiot rozważań: warunki eksploatacyjne, okres którego ekspertyza dotyczy itp., tak aby zarówno zadanie stojące przed ekspertem, jak i wynikająca z jego działalności odpowiedzialność były ściśle określone. Jasne sformułowanie celu ekspertyzy jest jednocześnie warunkiem przejrzystości dalszych wywodów (promocja 3 w 1).