Pełne sprężenie

Norma wyróżnia również 3 kategorie rysoodporności, ale z innymi kryteriami kwalifikacyjnymi. Kategoria 1 odpowiada w przybliżeniu polskiej pierwszej kategorii. Kategoria 2 według PN nie ma swego odpowiednika w normach radzieckich, a 2 kategoria rysoodporności wg [N18] jest równoważna polskiej 3 kategorii: dopuszcza się ograniczone rozwarcia rys pod obciążeniem krótkotrwałym, pod warunkiem że rysy zamkną się pod działaniem obciążeń długotrwałych (program uprawnienia budowlane na komputer). Dopuszczalne szerokości rozwarcia rys zależą m.in. od średnicy drutów sprężających (surowsze ograniczenia dotyczą średnic poniżej 4 mm). Kategoria 3 wg [NI8] zarezerwowana jest wyłącznie dla konstrukcji żelbetowych.

Inne podejście reprezentują zalecenia CEB-FIP [N17], w których różnicuje się wymagania rysoodporności zależnie od stopnia agresywności środowiska i stopnia wrażliwości stali na korozję. Pod tym drugim względem rozróżnia się stale wysoce wrażliwe i mało wrażliwe na korozję (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Do pierwszych można zaliczyć druty ze stali wysokowęglowych, do drugich pręty ze stali stopowych.

W przypadku sprężania konstrukcji cięgnami ze stali mało wrażliwej na korozję rezygnuje się z pełnego sprężenia, dopuszczając rysy o ograniczonej szerokości. Pełne sprężenie wymagane jest tylko dla konstrukcji sprężonej stalą wysokowęglową, pracującej w środowisku o dużej agresywności. W innych sytuacjach wystarcza ograniczenie szerokości rozwarcia rys pod obciążeniem K_s2, pod warunkiem zamykania się rys przy obciążeniach długotrwałych (K_sl). Wyróżnia się tu wspomniana już tendencja do coraz powszechniejszego wdrożenia konstrukcji częściowo sprężonych. Pierwszym obciążeniem działającym na element sprężony są same siły sprężające i przy dużych smukłościach elementów betonowych (ściągi, pasy kratownic) uzasadnione jest pytanie, czy nie wyboczą się one pod wpływem sprężania (uprawnienia budowlane).

Przemieszczenia poprzeczne osi pręta

Pręt, obciążony zewnętrzną siłą podłużną, ulega wyboczeniu, ponieważ przy poprzecznym przemieszczeniu pręta powstają (lub zwiększają się) mimośrody między osią działania siły a osią pręta (program egzamin ustny). W przypadku ciągłego styku cięgien z betonem co jest sytuacją typową dla strunobetonu nie grozi wyboczenie pod wpływem sił sprężających, gdyż przemieszczenia poprzeczne osi pręta i osi cięgna są wspólne. W chwili naciągu cięgna elementu kablobetonowego mają tylko lokalny kontakt z betonem przez wkładki dystansowe lub ruszty rozdzielcze, ale punkty kontaktowe są dostatecznie gęsto rozmieszczone, aby wykluczyć wyboczenie. A więc niezależnie od tego, jak wielkie siły ale mimo to warto je obliczać, gdyż łatwo jest je zmierzyć niwelatorem, a zgodność pomiarów z obliczeniem jest dobrym wskaźnikiem jakości wykonania konstrukcji. Jeżeli sprężenie wywołuje rysy we włóknach górnych, to obliczone ugięcie należy zwiększyć o 15-20% (opinie o programie).

W stadiach realizacji na górnej krawędzi belki sprężonej, czyli formalnie w strefie ściskanej, mogą pojawić się rysy wskutek nadmiernej początkowej siły sprężającej i zbyt małego dodatniego momentu zginającego M_q od ciężaru własnego lub zbyt dużego momentu ujemnego w czasie transportu i montażu (segregator aktów prawnych). Zarysowanie nastąpi w chwili, gdy naprężenia rozciągające Ob w górnych włóknach przekroczą wytrzymałość betonu na rozciąganie. W tym stanie wystąpi już częściowe uplastycznienie rozciąganego betonu, ale uwzględnienie sprężysto-plastycznej pracy materiału prowadziłoby do nieuzasadnionego skomplikowania obliczeń. Prostsze rozwiązanie otrzymuje się przyjmując liniowy rozkład naprężeń aż do zarysowania, jednocześnie zwiększając wytrzymałość betonu na rozciąganie do umownej wartości ) współczynnik uplastycznienia). Taką koncepcję przyjęła norma [NI], podając /. = 1,7 jako stały współczynnik uplastycznienia w konstrukcjach sprężonych(promocja 3 w 1). Naprężenia w stali sprężającej zależą od całkowitych wydłużeń, które są sumą wydłużeń r_v wstępnego naciągu i dodatkowych wydłużeń Ae_v wskutek obciążeń w stanie granicznym. Obraz odkształceń jest różny dla różnych typów złamania elementu sprężonego.