Piasek z hałdy

Piasek pobiera się z hałdy i za pomocą urządzeń transportowych dostarcza do silosu. Z silosu piasek kierowany jest bezpośrednio do młyna rurowego, gdzie doprowadzana jest również woda (program uprawnienia budowlane na komputer). W wyniku przemiału piasku na mokro powstaje szlam, który z młyna spływa rynną do zbiornika ciśnieniowego, do którego dostarcza się również odpady świeże z mieszarki i wapno hydratyzowane.

Szlam ze zbiornika ciśnieniowego przesyłany jest za pomocą sprężonego powietrza do zbiorników z mieszadłami, a następnie przewodami do dozownika.
Cement dostarcza się do silosu urządzeniami mechanicznymi lub pneumatycznymi. Z silosu cement podawany jest przenośnikiem kubełkowym do zbiornika przejściowego, a następnie przenośnikiem ślimakowym na dozowniki automatyczne i do mieszarki, gdzie następuje dokładne wymieszanie wszystkich składników. (Proszek glinowy i emulsje dodaje się bezpośrednio do mieszarki).
Tak przygotowany zarób wylewa się do form, a po wstępnym związaniu masy skrawa przerosty i kroi masę na bloki krajalnicami - podłużną i poprzeczną.
Formy z pokrajaną masą zestawia się na wózki i wprowadza do autoklawu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Beton utwardzony jest w autoklawach parą wodną nasyconą o ciśnieniu 8-12 atn. Po okresie autoklawizacji następuje rozformowanie gotowych elementów i wywiezienie ich na plac składowy.
W technologii BLB stosowane są następujące grupy spoiw:
Spoiwa krzemianowo-wapniowe są to takie spoiwa, których moduł zasadowości leży w granicach od 1,1-1,7. Zaliczamy do nich cementy wykonane z granulowanego zasadowego żużla hutniczego produkowane przy zastosowaniu wzbudzaczy siarczanowych. Poza żużlem hutniczym cementy te zawierają stosunkowo niewielką domieszkę anhydrytu w ilości ok. lO-yl-5% niekiedy z niedużą ilością innych dodatków. Noszą one nazwę cementów „sulfatowych” (uprawnienia budowlane).

Tego typu spoiwo jest nieco tańsze od cementów portlandzkich i w przypadku wykonania go z właściwego żużla hutniczego jest bardziej ekonomiczne od cementów belitowych (program egzamin ustny).

Cement belitowy
Cement belitowy powinien być wypalany przy użyciu katalizatorów w taki sposób, aby tworzyły się tylko odmiany p belitu o większej energii sieciowej.
Skład chemiczny granulowanego żużla produkowanego przez polskie hutnictwo, w której załączone są analizy gorszego jakościowo granulowanego żużla z Huty im. Lenina i żużla dobrej jakości - z Huty Szczecin (opinie o programie).
Zasadniczymi składnikami, które powinny występować w żużlu hutniczym nadającym się do produkcji cementu, jest pyrokrzemian wapniowo-magnezowy Ca2Mg(Si207) (akermanit) o ciężarze właściwym 1,63 T/m3, krystalizujący w układzie tetragonalnym.

Drugim składnikiem jest szkieletowy glinokrzemian dwuwapniowy (gelenit) o ciężarze właściwym 1,67 T/m3, krystalizujący również w układzie tetragonalnym. Obydwa te minerały w zasadowym żużlu hutniczym tworzą kryształy mieszane pod nazwą melilitu, o średnim ciężarze właściwym 1,65 (segregator aktów prawnych). Przy wyższej zawartości w żużlu hutniczym tlenku glinowego i magnezowego oraz ograniczonej zawartości Si02, w trakcie szybko prowadzonego procesu chłodzenia stopionej magmy hutniczej - melilit nie krystalizuje, a występuje w postaci zeszkliwionej. Taka postać melilitu wykazuje większy zasób energii, co wpływa bardzo korzystnie na wysoką jakość produkowanego cementu sulfatowego.

Polskie żużle, wskutek ograniczonej zawartości tlenku glinowego, nawet przy szybkim chłodzeniu magmy hutniczej, nie tworzą w pełni zeszkliwionej postaci melilitu. Melilit występujący w polskich żużlach granulowanych jest w znacznej części wykrystalizowany, co wpływa bardzo niekorzystnie na aktywność produkowanych w naszym kraju cementów sulfatowych (promocja 3 w 1).