Płaszczyzna stykowa

Przy formowaniu prefabrykatów metodą 1 wykonawca powinien dysponować placem produkcji o takiej powierzchni, na jakiej może się zmieścić całkowita konstrukcja po jej scaleniu. Konstrukcja zostaje podzielona na odcinki odpowiadające wymaganiom posiadanego sprzętu manipulacyjnego i transportowego. 

Formy składają się z deskowań bocznych i środkowych wykonywanych przeważnie z drewna i blatu z blachy stalowej w płaszczyźnie stykowej (a-a) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przez otwory w formach czołowych przepuszczone są rury stalowe formujące kanały dla kabli. Po upływie około 2 godzin od uwibrowania odcinka 1 wszystkie części formy odejmuje się, wyciąga się rury z otworów i przystępuje do formowania odcinka 2. Blat stalowy stykowy zostaje ustawiony w płaszczyźnie stykowej (b-b), rury formujące otwory w ryglu są oparte jednym końcem w gotowych otworach odcinka 1, drugim - w otworach blatu stalowego, natomiast w otwory deskowań bocznych wstawiane są rury formujące otwory dla kabli sprężających słupy (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Płaszczyzna stykowa (a-a) odcinka 1 zostaje posmarowana jednym z roztworów zabezpieczających przed przyczepnością betonu.

Po zabetonowaniu i uwibrowaniu odcinka 2 można przystąpić do formowania w analogiczny sposób jednocześnie odcinków 3 i 10 itd. aż do uformowania wszystkich odcinków całej ramy (uprawnienia budowlane).
Odcinki stanowiące komplet jednoj konstrukcji (w danym przypadku jednej ramy) powinny otrzymać podwójną numerację: kompletu, w jakim zostały wykonane i kolejności odcinka. Scalanie na budowie powinno się odbywać również kompletami i w ustalonej kolejności odcinków.
Podstawą prawidłowego wykonania tą metodą prefabrykatów jest warunek, aby blat stalowy formujący płaszczyzny stykowe stanowił dokładnie sprawdzoną niezwichrzoną płaszczyznę. Powinien on być odpowiednio usztywniony. Przy zachowaniu tego warunku płaszczyzny stykowe odcinków będą przy scalaniu na budowie dokładnie przylegały do siebie nawet przy ewentualnych przypadkowych niewielkich przesunięciach odcinków względem siebie w stosunku do położenia teoretycznego (program egzamin ustny).
Przy wykonaniu prefabrykatów metodą 1 odcinki mogą mieć dowolne długości.

Ścianki stendu

Konstrukcja ramy nadaje się do wykonywania w stosach w formach podnoszonych z zachowaniem kolejności wykonywania odcinków omówionej wyżej (opinie o programie).
Metoda 2 polega na wykonaniu wszystkich elementów wchodzących w skład danej konstrukcji w jednym stendzie.
Przy tym wykonaniu konstrukcja powinna być podzielona na odcinki o jednakowych długościach. Jedna ze ścianek stendu formujących płaszczyzny stykowe powinna mieć lekkie pochylenie ułatwiające wyjęcie prefabrykatu ze stendu. Pochylenie to pokazane jest w skali skażonej. Obydwie ścianki stendu (ab oraz cd) formujące płaszczyzny stykowe powinny stanowić dokładnie sprawdzone niezwichrzone płaszczyzny. Wymiar h stendu jest nieco większy od wysokości wykonywanych w nim prefabrykatów. Otwory wewnętrzne w prefabrykatach oraz ich ścianki a c wytwarzane są za pomocą form składanych z desek. W ściankach stendu wykonane są otwory służące do wkładania rur formujących kanały dla kabli (segregator aktów prawnych).

Przy podzieleniu rygli i słupów ramy na odcinki o jednakowej długości (tj. przy sx = s2 = s) całość konstrukcji może być wykonana w jednym stendzie.
Przy scalaniu elementów na placu budowy należy uważać, aby co drugi element był układany w pozycji odwróconej o 180° dokoła osi pionowej w stosunku do tej pozycji, w jakiej był uformowany w stendzie. Spowodowane to jest pochyleniem ścianki stendu. Wyjaśnia przedstawiający widok z góry na ustawiony w pozycji pionowej rygiel ramy (promocja 3 w 1). Linie z kreskami oznaczają te ścianki prefabrykatów, które w czasie formowania w stendzie przylegały do jego spodu. Gdyby wymienione wyżej elementy nie były przy scalaniu odwracane, konstrukcja ramy widziana z góry po zmontowaniu przedstawiałaby linię łamaną.