Pokrycia torkretowane

Torkretowanie polega na pokrywaniu warstwą cementu powierzchni stalowych lub betonowych za pomocą torkretnicy. Cement jest wyrzucany z dysz torkretnicy na powierzchnię aparatu za pomocą sprężonego powietrza z prędkością ok. 100 m/sek.

Cementy nieorganiczne (krzemianowe, azbestowe i inne) przygotowuje się w mieszalnikach według recept podanych w poprzednich rozdziałach, dodając jedynie większą ilość szkła wodnego w celu otrzymania cementu o konsystencji ciekłej. Aby uniknąć dużych strat szkła wodnego, pod powierzchnię torkretowaną należy podstawić jakiekolwiek naczynie, do którego spływa nadmiar szkła wodnego (program uprawnienia budowlane na komputer).

Do torkretnicy można również doprowadzać oddzielnie szkło wodne i uprzednio przygotowaną suchą mieszaninę mączki kwasoodpornej z fluorokrzemianem sodowym. Mieszanie napełniacza ze szkłem wodnym następuje wówczas w dyszy torkretnicy. Jeżeli powierzchnia torkretowana jest niewielka, to cement można przygotowywać ręcznie. Przygotowaną mieszaninę należy zużyć w ciągu godziny (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Cementy organiczne (asfaltowe, smołowe i z żywic sztucznych) należy przygotować za pomocą urządzeń mechanicznych, dodając do nich pewną ilość łatwo schnącego rozpuszczalnika w celu uzyskania potrzebnej ciekłości (uprawnienia budowlane). Przy pokrywaniu powierzchni konstrukcji cementami krzemianowymi lub portlandzkimi przy pomocy torkretowania zaleca się wykonanie dwóch warstw. Warstwę pierwszą o grubości od 10 do 20 mm nanosi się z normalnego cementu krzemianowego lub portlandzkiego, a warstwę drugą o grubości 10 do 15 mm z tego samego cementu z dodatkiem roztworu bitumu w benzynie w celu nadania pokryciu nieprzepuszczalności i elastyczności. Warstwę drugą nakłada się dopiero po stwardnieniu warstwy pierwszej (program egzamin ustny).

Płytki ceramiczne

Do pokrywania powierzchni konstrukcji i aparatów w zakładach przemysłowych często stosuje się zaprawy z cementu portlandzkiego. Należy nadmienić, że dla zapraw przy torkretowaniu powierzchni pionowych z góry na dół ilość cementu portlandzkiego i piasku kwarcowego dobiera się w stosunku 1 : 3,75, a przy torkretowaniu od dołu do góry ilość cementu portlandzkiego i piasku kwarcowego dobiera się w stosunku 1 :2,5 (opinie o programie).

Pokrycia tor krętowane chronią powierzchnię przed korozją oraz przed uszkodzeniami mechanicznymi. Jak wykazuje praktyka, są one wyjątkowo szczelne i nie przepuszczają cieczy i gazów, a zarazem są bardzo wytrzymałe mechanicznie. Torkretowanie stosuje się przy pokrywaniu powierzchni aparatów betonowych i stalowych oraz różnego typu konstrukcji i urządzeń stalowych, betonowych oraz drewnianych (segregator aktów prawnych).

Jako materiały na wykładziny stosuje się płytki ceramiczne, diabazowe, szklane, porcelanowe, z cementu i betonu krzemianowego, cegłę klinkierową, płytki z kamieni naturalnych i tworzyw sztucznych. Materiały przeznaczone na wykładziny powinny być czyste, suche oraz powinny mieć taką samą temperaturę, jaka panuje w pomieszczeniu, w którym się znajdują. Płytki należy tak dobrać, aby ich wysokość w poszczególnych rzędach różniła się między sobą nie więcej niż o 0,5 mm. Tak dobrane płytki przed rozpoczęciem wykładania należy przygotować w oddzielnych grupach w zależności od kolejności wykładania. Płytki diabazowe przed wyłożeniem aparatu pokrywa się cienką warstwą cementu.

Zaczyn cementowy na powierzchnię płytek nanosi się ręką. Płytki należy suszyć w temp. do 20°C. Sposób wykładania zbiornika płytkami. Zbiornik przed wyłożeniem pokrywa się warstwą cementu (szpachlówką) 2, o grubości 0,5-1,0 mm. Następnie po jej osuszeniu dno zbiornika wykłada się jedną warstwą płytek 4 na cemencie 3, tak, aby stykały się ze ścianką zbiornika. Z kolei na ściance umieszcza się pierwszą warstwę płytek 5. Zbiornik suszy się, szpachluje wyłożoną powierzchnię i suszy ponownie. Warstwę drugą, a jeśli trzeba i warstwę trzecią, układa się w tej samej kolejności co warstwę pierwszą (promocja 3 w 1).